Wmo-fraude in Enschede blijft binnen de perken, volgens de cijfers
Fraude in de zorg. En dan met name door malafide zorgbureaus die Wmo-taken uitvoeren. Met enige regelmaat steekt het thema de kop weer op, al dan niet met reden. Eerder deze maand nog kopte de Telegraaf ‘Honderden miljoenen aan Wmo-fraude: zorgcrimineel heeft vrij spel’. Klinkt ernstig, valt in Enschede nogal mee.
De Telegraaf-kop leidde tot vragen van de Enschedese PVV-fractie, die wilde weten hoe het met de lokale Wmo-fraude zit. Wethouder Harmjan Vedder, verantwoordelijk voor de uitvoering van die Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) gaf antwoord: van 2017 tot 2024 heeft Enschede 1,6 miljoen aan Wmo-geld ‘teruggehaald’.
Minder dan twee procent
Klinkt veel, is het niet. Dat wil zeggen: afgezet tegen het totale bedrag dat de stad jaarlijks uitgeeft aan de Wmo (126 miljoen) komt dat neer op zo’n twee procent. Daarbij: het gaat om zorggeld en dat omvat meer dan Wmo alleen; ook jeugdzorg valt daaronder. Bovendien is niet al dat teruggehaalde geld fraude-gerelateerd. Ook als zorgorganisaties bijvoorbeeld niet aan kwaliteitseisen voldoen, kan dat leiden tot stopzetting van het contract en het terughalen van geld.
Hoeveel van die 1,6 miljoen Wmo-geld is en welk deel daarvan te maken heeft het fraude, is lastig na te gaan. Conclusie is wel dat het in Enschede in elk geval erg meevalt met Wmo-fraude. Onderzoek wijst al sinds jaar en dag uit dat het bij misbruik van zorggeld en uitkeringen om enkele procenten van het totaal gaat.
Kanttekening daarbij is wel dat die cijfers natuurlijk alleen iets zeggen over daadwerkelijk vastgestelde en geregistreerde fraude. Wat niet wordt ontdekt, blijft onder de pet.
