Ze hebben op 13 mei 2000 alles gezien - en bleven fier overeind. Op nog geen honderd meter van de explosiekrater in Roombeek staan vier acaciabomen. Nog altijd. “Ze hebben de vuurwerkramp overleefd”, vertelt buurtbewoner Donato de Vivo. Ook de herinrichting van de wijk en een vermeende bomenziekte hebben de acacia’s niet weten te breken. “Ik ben ontzettend blij dat ze er nog staan.”
Terwijl huizen compleet werden weggevaagd en de omgeving in puin lag, hielden de bomen wonderwel stand. “Heel bijzonder. Natuurlijk hadden de bomen wat schroeiplekken, maar ze zijn daar weer bovenop gekomen.”
De Vivo stond op het moment van de ramp met een aantal andere buurtbewoners naast de bomen. “We voelden dat er iets niet klopte en besloten te schuilen. We gingen op de grond liggen, tussen een paar huizen in. Toen de explosie kwam, werden we letterlijk de lucht in geslingerd. Je voelt die dreun door je hele lichaam. Mijn lijf stond nog zeker zes uur lang strak van de adrenaline.”
De bomen overleefden volgens De Vivo door hun wortels. “Het zijn acacia’s, een soort die van oorsprong uit woestijngebied komt. Ze zijn diep in de grond geworteld, soms wel tot tachtig centimeter.” De bomen kregen een enorme drukgolf te verduren, maar bleven toch staan. “Het zijn ongelooflijk sterke bomen. In Afrika eten olifanten die bomen kaal, maar een jaar later staan ze er gewoon weer.”
Toch kwamen de bomen na de ramp op verschillende momenten opnieuw in gevaar. “Bij de gemeente bestond het vermoeden dat ze ziek waren.” Dat bleek toch niet zo te zijn. En bij de herinrichting van Roombeek was het plan om op de plek van de bomen een beek aan te leggen.
“Daarom zouden ze gekapt worden,” vertelt De Vivo. “Maar daar hebben wij als buurt sterk tegen geprotesteerd.” Uiteindelijk bracht een onverwacht bezoek van Roelof Bleker redding, de huidige burgemeester die toen wethouder was. “Hij kwam langs op de fiets en vertelde ons dat er nog een plan-B bestond waarin de bomen konden blijven staan.”
Dat plan is uiteindelijk uitgevoerd en nog steeds zichtbaar: de Roombeek gaat ónder de acacia’s door.
De Vivo heeft iets met bomen. Hij zorgde er met de bewonerscommissie in 2020 voor dat bij het herdenkingsmonument een Japanse Kersenboom werd geplant. “Die boom staat er ter herinnering aan de ramp”, vertelt De Vivo. “Als het lekker weer is, loop ik soms wel door het Roomveldje. Dan sta ik stil bij de boom en herinner ik mij wat er die rampdag is gebeurd.”