Vrijwilliger van het eerste uur: Martin Peters | 60 jaar FC Twente

Een realistische vraag is: Wat heeft de Enschedeër niet gedaan bij FC Twente? Peters is vrijwilliger van het eerste uur en heeft alles met de club meegemaakt. “Ik deed alles door mijn liefde voor de club”, vertelt alleskunner Martin Peters. “Om het nou mijn club te noemen vind ik wat vergaan, maar het is wel een club die ik op elke manier die ik kon heb geholpen.”

Twentse ros

Hij voetbalde zelf geen minuut voor FC Twente, maar zocht zijn heil bij EMOS in Enschede. “Daar heb ik redelijk wat jaren gevoetbald tot ik het met mijn knieën kreeg.” De liefde voor het spelletje kreeg een nieuw leven bij Sportclub Enschede. In zijn dagelijks leven werkte Peters voor een drukker.

Dat is ook het eerste klusje die hij kreeg bij FC Twente. De vraag? Kun jij een logo ontwerpen en dat op briefpapier zetten, zodat wanneer de fusie beklonken is, we direct kunnen corresponderen. “Dat heb ik daarna gedaan en zo ben ik gekomen op de Twentse ros in een bal”, legt Peters uit. “Als je dat dan nu nog steeds terugvindt in het logo dan is dat mooi.”

Van kleine club naar de top

FC Twente begon als club landelijk te groeien. De onderste regionen van de competitie werden steeds vaker vermeden en de weg omhoog was ingezet. Om zoveel mogelijk betrokkenheid te creëren, zette hij met de club regelmatig ludieke acties op touw. “Een mooi moment was toen FC Twente speelde op dezelfde dag als de marathon van Enschede werd gehouden. We hebben het toen voor elkaar gekregen dat iemand met een fakkel twee rondjes over de sintelbaan in het Diekmanstadion liep. Daar kwamen mensen speciaal voor naar het stadion.”

Een ander moment waarop FC Twente de voorpagina van de krant haalde, was tijdens een van de beste seizoenen in de clubgeschiedenis. “We speelden een uitwedstrijd tegen Feyenoord en het ging om het kampioenschap. Een deel van de supporters kon niet mee, maar wij dachten: ‘De wedstrijd wordt toch opgenomen door de NOS, kunnen we daar iets mee?’”, Aldus de clubarchivaris.

Na wat heen en weer met de landelijke omroep kreeg hij groen licht. “Dat kon! We hebben toen een gymzaal in Enschede omgetoverd tot een plek waar supporters de wedstrijd alsnog konden volgen via een groot scherm. Volgens mij was dat nog nooit eerder gedaan. Daarom verscheen er een artikel in De Telegraaf, met een foto van wat een feest had moeten zijn. Helaas viel de uitslag tegen en liep FC Twente het kampioenschap mis.”

Omgang met pers

Eén van de leukste ervaringen die Peters heeft gehad aan zijn tijd bij FC Twente is de omgang die hij had met de pers. “We hadden in het Diekmanstadion helemaal geen ruimte om de pers te ontvangen. En van een opstelling van de ploegen voor de tijd was helemaal geen sprake. Dat hebben we toen alsnog voor elkaar weten te maken zodat we ze in een oude kleedkamer een kop koffie konden geven.”

De omgang met de trainers en het geven van de opstellingen bleek later beter geregeld, maar nog niet vlekkeloos. “Ik kan me een moment herinneren dat Ajax op bezoek kwam. Ik liep naar toenmalig hoofdtrainer van de Amsterdammers Rinus Michels toe om de opstelling te vragen. ‘Die komt eraan’, zei hij. Daar ga ik dan vanuit dat het ook gebeurt. Michels gaat de catacomben in en daarna ben ik gaan wachten. Nooit wat van hem gehoord. Je moet dan toch iets gaan doorgeven in het stadion, maar de grote Rinus Michels had er lak aan. Toen hij zich niet aan zijn woord hield, heb ik de stadionspeaker laten vertellen, dat Ajax de opstelling niet prijsgaf. Dat is me later nooit meer gebeurt.”

Europees gezang

Peters is naast zijn werk voor FC Twente ook erelid van de Vriendenkring, de oudste supportersvereniging van de club. Met deze groep reisden veel fans mee naar uitwedstrijden van FC Twente . Eerst binnen Nederland, maar al snel ook internationaal. Wedstrijden tegen grote clubs als Juventus, Borussia Mönchengladbach en Ipswich Town volgden. Vooral dat laatste duel is Peters bijgebleven.

Hij schreef meerdere clubliedjes voor FC Twente, waaronder FC Twente Ayayay en werkte mee aan het nummer Eenmaal zullen wij de kampioenen zijn, gezongen door Eddie Achterberg. “We kwamen aan in Ipswich en zagen dat de ploegen al aan het warmlopen waren. Ik liep naar de stadionspeaker en vroeg of hij het singeltje, dat ik toevallig bij me had, wilde draaien”, vertelt Peters. “Dat mocht. En daar liep Eddie Achterberg… zijn eigen liedje klonk door het stadion terwijl hij aan het warmlopen was en hij zong gewoon mee.”

Geschiedenis

Peters heeft veel betekend voor FC Twente, maar is vooral trots op twee projecten: de FC Twente-muur en de website FCTwentestatistieken.nl. De spelersmuur, te vinden in de catacomben van de Grolsch Veste, toont iedere speler die ooit minimaal één officiële minuut voor FC Twente speelde. “Het was soms lastig om afbeeldingen te vinden van bepaalde spelers”, legt hij uit. “Sommigen waren maar kort in Enschede en stonden niet eens in de fotodatabank.”

Op de website FCTwentestatistieken.nl kunnen geïnteresseerden alle statistieken van de club vinden. Spelersstatistieken, wedstrijden en teamfoto’s zijn terug te vinden op de website. “Elke wedstrijd moest ik alles bijhouden. Soms vergeet je dan van de wedstrijd te genieten, maar zo was het nou eenmaal.”

Einde

Inmiddels heeft Peters zijn werk overgedragen en kan hij, na zestig jaar trouwe inzet, op een andere manier naar de club kijken waar hij zo van houdt. “Ik ga, maar ben niet weg. Ik behoud mijn plekje op de perstribune zolang mijn gezondheid het toelaat.” Zestig jaar vrijwilliger, zestig jaar FC Twente. Voor Peters is FC Twente niet zomaar een club, het is een levenswerk en dat stopt niet bij zijn pensioen.