Jolien uit Almelo doet aan stormchasen: ‘Ik zat in de auto en hoorde de ene knal na de andere’
Hobby’s zijn er in vele vormen en maten. De een mag bijvoorbeeld graag voetballen en de ander houdt het rustiger met een puzzel. De Almelose Jolien de Graaf houdt niet van stilzitten. Zij reist Europa af op zoek naar stormen. Al bijna tien jaar doet de Almelose aan het zogeheten stormchasen. “Stormchasen heeft iets verslavends. Je bent elke keer in spanning van wat je gaat aantreffen.”
Pinkpop
In 2014 ging de Graaf voor het eerst op pad om te stormchasen. Samen met een bekende vertrok ze naar Noord-Frankrijk en België. “Mijn eerste keer stormchasen was meteen goed raak en bijzonder. Toen wij daar in België stonden, zag ik wat zich ontwikkelde in de lucht en welke kant de storm op ging”, vertelt de Graaf. Ze heeft het over de enorme donkere wolken, gevuld met onweer en regen, die zich richting Landgraaf begaven. “Terwijl ik al die donkere wolken zag, probeerde ik mensen te bellen om ze te waarschuwen en ze te vertellen dat ze het terrein af moesten gaan”, zegt de Almelose stormchaser. “Ik maakte me toen wel zorgen over de veiligheid van de mensen.”
Op het Pinkpopterrein werden de bezoekers in de tussentijd ook gewaarschuwd voor het naderende noodweer. Poncho’s werden uitgedeeld en er werd omgeroepen dat bezoekers op het terrein moesten blijven en niet in hun tenten mochten gaan zitten. Er werd de Pinkpopgangers geadviseerd gehurkt op het terrein te gaan zitten.
Verslaafd
Na het zien van de 'Pinkpopstorm’ was de Graaf meteen verkocht aan het stormchasen. Of zoals ze het zelf zegt: “Ik was daarna meteen verslaafd.” Volgens de Graaf geeft stormchasen haar een adrenaline kick. “Het verslavende gevoel is de spanning van wat je gaat aantreffen. Het is super indrukwekkend, dat wil je nog vaker zien. Je gaat daardoor steeds vaker op pad.”
Wat is een supercel?
Een supercel is een onweersbui. Een supercel is het zwaarste type onweersbui dat op aarde voorkomt. Dit type onweersbui kan veel regen, grote hagelstenen en zware windstoten met zich mee brengen. Een supercel kan zelfs tornado's laten ontstaan.
Niet bang
De Graaf is niet snel angstig wanneer ze op zoek gaat naar stormen en supercellen. “Maar ik kan me nog wel een spannend moment in Aken herinneren”, vertelt de Almelose. Terwijl de Graaf in Duitsland aan het stormchasen was, sloeg de onweer overal om haar heen in. “Ik zat toen in de auto en ik hoorde de ene knal na de andere. Ik had de auto gelukkig wel bij een tankstation staan maar toen kneep ik hem wel even.”
Italië
Afgelopen juli is de Graaf samen met een aantal andere stormchasers naar Noord-Italië afgereisd om daar zware hagelbuien te bekijken. Terwijl de stormchasers rondreden, zagen ze een supercel aankomen met grote hagelstenen. “Het was toen te laat om weg te rijden. Ik lag onder een deken te schuilen voor het geval dat het glas zou breken, zo intens was het”, vertelt de Graaf. De grote hagelstenen schrokken de Almelose en haar mede stormchasers niet af. “Ik hou van de spanning en sensatie tegelijkertijd. Ik wil nu vaker naar Italië toe. Ze hebben daar veel supercellen.”
Los van de kick die het stormchasen de Graaf geeft, weet ze ook dat niet iedereen even enthousiast is over het noodweer zoals haar. "Ik ben me bewust van de gevaren en de overlast die anderen van dit soort hagelstormen kunnen hebben. Dat vergeet ik nooit en daarom blijf ik mensen ook altijd waarschuwen."
Amerika
Amerika is onder stormchasers erg populair in verband met de tornado’s en grotere supercellen zoals wij die in Nederland en de rest van Europa niet kennen. Ook voor de Almelose stormchaser staat een bezoek aan Amerika hoog op haar bucketlist: “Maar qua gezondheid durf ik het nog niet aan.” De Graaf vertelt dat ze chronisch vermoeid is. “Ik moet na het stormchasen altijd zeker twee dagen bijkomen. Een reis naar Amerika om te stormchasen duurt vaak toch wel twee weken, dat kan ik nu helaas gewoon nog niet aan.”
Stormchasen in Nederland
Als de Graaf eropuitgaat om te stormchasen, gebruikt ze op haar tablet en telefoon na verder geen andere apparatuur. “Ik gebruik dan verschillende radar- apps en radarbeelden. Maar geen buienradar, want daar kan je echt niet van op aan”, lacht ze.
In 2014 en 2016 was het volgens de Graaf in Nederland een top jaar voor het stormchasen. “Dat is nu minder”, vertelt ze. Toch heeft de Almelose afgelopen zomer niet stilgezeten. “Afgelopen zomer was heel mooi om te stormchasen in Nederland. Wij stormen niet op wind, maar op onweer en supercellen. Dat is gerelateerd aan warmte, dus vandaar dat het zomers zo mooi is om te stormchasen.”
