Column Bert Hassink 16 december 2016

Ik moest aan een wiegje denken tijdens wat ontwikkelingen de laatste tijd. Blijkbaar wordt het steeds meer van belang waar je wiegje heeft gestaan. Deelt je meteen in een vakje in. Of het wiegje nou in Maastricht, Groningen, Vlissingen of Den Helder stond, Wat maakt het nu uit. Nou ja, Den Helder. Da’s natuurlijk wel een soort buitencategorie, nietwaar.

Het Sociaal Cultureel Planbureau presenteerde gisteren een rapport waaruit bleek dat Nederlandse jongeren het nog steeds moeilijker hebben om aan een baan te komen. Dat wil zeggen jongeren die hier in ons Nederland zijn geboren, maar waarvan de wieg van de ouders elders op de wereld heeft gestaan. De tweede generatie dus.

Deze jongeren ervaren meer discriminatie dan hun ouders, zo blijkt uit onderzoek. Ze hebben het gevoel, zo citeer ik het rapport “nooit Nederlander genoeg te zijn”, einde citaat. En dat is een duidelijk gemiste kans voor ons als samenleving. We kunnen alle jongeren goed gebruiken in het werkproces met de vergrijzing die steeds verder toeneemt. Bovendien is het goed om een divers personeelsbestand te hebben. Geeft in mijn ogen kracht aan een onderneming.

Gelukkig geeft het rapport ook weer dat een grote groep Nederlanders niet zo negatief staan ten opzichte van een multicultureel Nederland. Maar een niet-onaanzienlijk deel van de autochtone Nederlanders voelt een culturele dreiging uitgaan van de multiculturele samenleving. Het rapport van het SCP geeft aan dat een deel van deze groep erg luidruchtig is en de media-aandacht die zij trekt doet soms ten onrechte vermoeden dat het de meerderheid van de autochtone Nederlanders betreft.

Het is onze gemeenschappelijke verantwoordelijkheid om iedereen een kans te geven. Waarom juichen we jongelingen met een buitenlands paspoort toe in een voetbalstadion en zien we hun als onze idolen, terwijl we op hetzelfde moment geboren Nederlanders geen voldoende kans geven om zich te ontwikkelen en bekwamen op de arbeidsmarkt?

We staan de komende dagen stil bij een wiegje. Een wiegje uit hout gevuld met stro. Het is misschien wel het bekendste verhaal uit de bijbel. In het sentiment van de Kerstdagen doen we soms dingen die we normaal gesproken niet doen. Schijnheiligheid ligt op de loer, denk ik wel eens. Maar wat zou het goed zijn om daadkrachtig te gaan werken aan een toekomst voor ons allemaal.

Daar waar polarisatie toeneemt kunnen we alleen samen werken aan een samenleving waar we met elkaar kunnen leven. De wereldpolitiek kunnen we niet beïnvloeden. Maar de samenleving in onze directe omgeving wel. Neem dat alstublieft vanuit de Kerstgedachte mee in het nieuwe jaar.