FC Twente-nieuwkomer Brondeel: 'Ik heb m'n portie tegenslagen wel gehad'

''Het klopt dat ik nog niet helemaal ben geland. Dat heeft wat tijd nodig'', zegt de 23-jarige Brondeel. ''Ik hou van een grapje en een dolletje, maar ik kan hier niet meteen de gekste dingen uithalen. Dan denken ze ook: wat hebben we nu voor een idioot in huis gehaald."

Twee werelden
"Ondanks mijn jeugdige leeftijd heb ik al het nodige meegemaakt. Ik ben een kind van gescheiden ouders, en het was niet altijd makkelijk om in twee werelden op te groeien. Ook op het veld heb ik al wat te verstouwen gehad. Ik mag toch hopen dat ik als voetballer de meeste ellende nu heb gehad. Als jochie van zeventien kwam ik al bij de eerste selectie van Zulte-Waregem terecht, en die ploeg bestond vooral uit ervaren spelers. En wat is er dan makkelijker om een jeugdkeeper constant aan te pakken?"

Bizar
"Ik was onzeker, maar in plaats van steun kreeg ik overal de schuld van. Bij FC Antwerp dacht ik voor een nieuwe kans te kunnen gaan, maar wat ik daar allemaal heb meegemaakt... Bizar, een ander woord heb ik er niet voor. Van het semiprofcontract dat ik had hield ik nog niet eens de helft over, omdat ik mijn eigen auto moest betalen. Een auto van de club, of een tankpasje? Onmogelijk. Ik moest het geld zelf meebrengen."

Typerend

"De manier waarop ik in het doel kwam, was typerend voor de gehele situatie. Op een dag moesten alle spelers in een potje plassen. Waarom dat was, werd er niet bij verteld. De avond voor de wedstrijd zaten we met de hele spelersgroep in een brasserie te eten, toen ons duidelijk werd waarom we hadden moeten plassen. Wat bleek: de eerste keeper had coke gebruikt. En dat niet alleen: hij had ook nog een staaltje urine met een andere speler verwisseld. Wat volgde, was ontslag op staande voet. Omdat de tweede keeper geblesseerd was, moest ik plots op doel."

Transferwindow
"Langzaam maar zeker groeide m'n vertrouwen, totdat ik van de voorzitter kreeg te horen dat ik naar Lierse moest. Ze wilden me verkopen. Maar bij Lierse boden ze nauwelijks meer dan wat ik had, dus tot woede van Antwerp weigerde ik te gaan. En wat gebeurde er? Een dag na het sluiten van de transferwindow kwam de club opeens met een heel ervaren keeper op de proppen, waardoor ik geen kant meer op kon."

Wantrouwen
"Maar dat was nog niet het hele verhaal. Die keeper was de club aangedragen door mijn voormalige zaakwaarnemer, die ik even daarvoor aan de kant had gezet, omdat hij achter mijn rug wat spelletjes speelde. Daarna schreef hij op Facebook een stukje waarin stond dat de voetballerij een kleine wereld is waarin je elkaar altijd weer tegenkomt.''

"Sindsdien heb ik een bepaald wantrouwen tegenover zaakwaarnemers. Als jonge speler ben je een makkelijke prooi, omdat je denkt je dat je ze nodig hebt. Maar het is juist andersom. Ze hebben jóu nodig. Een half jaar later werd ik voor 30.000 euro, terwijl ze eerst een ton vroegen, alsnog aan Lierse verkocht."

"Ook Lierse is een bijzondere club. In Nederland heeft een club een rvc die alles controleert, maar in België is het heel normaal dat één man alles bepaalt. Bij Lierse was dat een Egyptenaar. Na een tijdje kwam ik in de basis, maar na een half jaar kwam er een koerswijziging, waardoor er alleen maar ervaren spelers werden gehaald. Om aan te geven hoe raar de voetballerij soms is: op de dag dat ik een nieuw contract voor vier jaar bij Lierse tekende, reed ik naar Breda om daar mijn handtekening te zetten onder een verhuurovereenkomst bij NAC."

Langer trainen
"NAC is in alle opzichten goed voor mij geweest. Ik was nooit een trainingskeeper, ik had altijd het gevoel dat ik aan de wedstrijden genoeg had. Ik vond het ook heel normaal om na de trainingen meteen naar huis te gaan. Ik weet nog dat we vlak voor de kerst zaten en dat ik alle spelers weg zag gaan van de club. Maar Jelle ten Rouwelaar (keeperstrainer, red.) zei: 'Niks ervan. De keepers gaan naar buiten en trainen door'. Op dat moment baalde ik, maar het kwartje viel in de eerste wedstrijd na de winterstop, toen ik uit bij Jong Utrecht een strafschop pakte. Ik wist op dat moment dat ik die bal nooit had gepakt zonder die extra arbeid vlak voor de kerst. Jelle heeft me geleerd dat je met minimale inspanningen slechts het minimale bereikt. Mijn mindset is sindsdien volledig veranderd."

Stimulans
"Toen René Hake me belde, dacht ik: 'Wow, dat een trainer van zo'n club me wil hebben'. Ik had zoiets van: 'Kijk eens, jullie daar in België. Twente wil me.' Dat voelde als een enorme stimulans. Zo moeizaam als tot dusverre alles was gelopen in mijn loopbaan, zo soepel ging het met Twente. Binnen een maand was alles rond. Ik heb aan de onderkant van de ladder gezeten en klim nu omhoog. Ik heb m'n portie tegenslagen wel gehad."

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en TV Enschede FM, foto: FC Twente