Loes uit Enschede (23) onderzoekt exotische kettingen en moordwapens in Nieuw-Zeeland

Als ze de straat uitloopt, staat ze bij een waterval. Aan de andere kant van de stad begint de Grote Oceaan, waarvan ze de geheimen steeds beter begint te doorgronden. Een half jaar lang verdiept Loes van Lier zich als medewerkster van de historische afdeling van het Auckland Memorial War Museum in de schatten van de oceaan en in oude eilandbeschavingen.

Heilige objecten
"Ons museum bezit duizenden voorwerpen afkomstig van Fiji, Samoa en andere afgelegen plekken. Meestal is onbekend wat ze betekenen. Om daar achter te komen, zoeken we contact met de gemeenschappen van eilanders die in de stad verblijven. Dan blijkt vaak dat het gaat om heilige objecten. Bijna elke dag komen er priesters naar het museum voor een zegening."

Ze volgt de opleiding Cultureel Erfgoed aan de Reinwardt Academie in Amsterdam. Een waka (een kano uit de Maori-cultuur) in het Museum voor Volkerenkunde zette haar op het spoor van Nieuw-Zeeland. "Het was een eyeopener. Die kano is uniek in Europa. Alleen de Maori's zelf mogen zo'n ding maken en gebruiken. Vanaf dat moment wilde ik niets liever dan zelf onderzoek verrichten naar dit soort bijzondere culturen. Dankzij een studiebeurs werd dat mogelijk."

Herinneringsplek
Het museum is een herinneringsplek voor de Nieuw-Zeelandse doden. Maar het bevat ook een van de grootste natuurhistorische collecties ter wereld. Van de tienduizenden voorwerpen en curiosa is het overgrote deel afkomstig uit de Grote Oceaan. In nauwe samenwerking met de conservator Pacific houdt Van Lier zich bezig met de inventarisatie en digitalisering van ruim 5.000 objecten afkomstig van een groep eilanden in de oceaan.

Moordwapens
"Ik bekijk onder meer exotische kettingen en moordwapens. Aan de streepjes in het hout kun je zien hoe vaak ze zijn gebruikt. Behalve om de objecten zelf gaat het ook om het contact met de mensen die van die eilanden afkomstig zijn. Een museum hier is veel meer dan een bewaarplek van oude dingen. Het is een bindend element in de samenleving die uit verschillende culturen is opgebouwd."

Een keer in de week is er voor de medewerkers een verplichte zangles in het Maori. Voor de begroeting van buitenlandse delegaties geldt een verplicht protocol waarbij er een lied wordt gezongen en de Hongi (de neusgroet) wordt toegepast. "Ik kan me nog steeds elke dag verbazen. Ooit dacht ik dat de museumwereld iets was voor oude, suffige mensen. Ik weet nu dat het ook heel anders kan zijn."

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en TV Enschede FM