De column van Bart Peeters Weem: 'Ik word geteld, dus ik besta'

Ik had gisteren een brief van het CBS op de deurmat liggen. Dat is eigenlijk gelogen, want hij zat in het postvakje. Maar ik vind de uitspraak en het beeld van “een brief op de deurmat” veel leuker dan “een brief in een postvak.” Op de deurmat ligt zo’n brief lekker openlijk als een mooie verassing op mij te wachten. Loop ik nietsvermoedend langs de deur, ligt daar ineens een brief.

Soms kan ik aan de kleur direct zien of ik er blij mee moet zijn of niet. Terwijl een brief in een postvak opgesloten ligt in een metalen bak die ik eerst moet openen om te kijken of er überhaupt iets in zit. Schrödingers post. Hoe vaak denk ik wel niet, ‘goh zou ik misschien nog post hebben?’ om vervolgens vol teleurstelling in die koude metalen lege bak te kijken, leeg, of nog erger, dat er alleen een brief van de postcode loterij in ligt, omdat ik kans zóu maken op grote prijzen áls ik élke maand een bedrag naar ze overmaak… Van mij mag de postcode loterij corona krijgen. Maar mijn punt is, een brief op de deurmat is gewoon veel leuker dan een brief in een postvak.

En op mijn ingebeelde deurmat lag dus een brief van het CBS. Ik hoor u denken, het CBS was dat van de rijbewijzen, nee dat is het CBR, mijn brief was van het CBS. U denkt, was dat dat woonkeurmerk? Nee dat is het CBW, mijn brief was van het CBS, U denkt aan de Canadese publieke omroep, nee dat is het CBC, mijn brief was van het CBS. Het centraal bureau voor de statistiek. Duidelijk?

Het CBS doet dus steekproeven onder Nederlanders om een beeld te krijgen van hoe het met ons gaat. Dus ik vul vragenlijstjes voor ze in. Dat vind ik stiekem ook leuk om te doen. Waarom? Nou ik heb jarenlang televisiegekeken, waarop ze uitspraken deden als: Nederlanders eten graag bananen, Nederlanders kijken minimaal tien keer per week tv en Nederlanders gaan graag naar de wc met de krant. En bij zulke uitspraken dacht ik altijd. Hoe weten ze dat? Mij is niks gevraagd! Wie zijn die mensen die bananen eten voor de tv en daarna met de krant naar de wc gaan? Maar sinds een jaar of 8 geleden wordt het nu ook wel eens aan mij gevraagd. Dus mocht u zelf ooit denken hoe weten ze die dingen? Wie is die man met die gemiddelde leefstijl in die gemiddelde relatie? Dat ben ik.

En het onderzoek dat gisteren op mijn deurmat lag ging over leefstijl. Over hoeveel ik rook, sport, hoe lang ik ben en hoeveel ik weeg. En ik vertel ze dat allemaal niet eens vanwege de cadeaubon van 5 euro, maar omdat ik later wil horen bij de percentages die worden genoemd in het journaal. Ik word geteld, dus ik besta. Kijk mama ik ben op het journaal, waar dan jongen, nou ik hoor bij die 34,1 procent. Heel goed jongen, maar wanneer ga je eens wat doen met je leven?

Ik hoor straks weer bij dat percentage mensen wat niet sport maar wel af en toe een glas alcohol drinkt terwijl ik eigenlijk weet dat dat slecht is. Het voelde ook een beetje als een tentamenvraag toen ze me in de vragenlijst vroegen ‘wat is het maximale aantal glazen alcohol per dag wat geadviseerd wordt door de gezondheidsraad?’ Ik wist dat niet. Ik heb ingevuld twee, maar dat blijkt fout, het antwoord is één. Mijn gok komt waarschijnlijk van het feit dat ongeveer twee glazen het maximum is voordat je strafbaar bent als je in de auto stapt. Dat vroegen ze trouwens ook nog, met hoeveel glazen alcohol op rijdt u nog auto? Ik heb ingevuld nul. Dat is ook echt zo, maar van het CBS had ik ook 8 in mogen vullen. Want het CBS velt helemaal geen oordeel, maar verzamelt alleen de gegevens. Dat oordeel, dat komt wel in het journaal. 28,6 procent mensen geeft aan te rijden met te veel glazen alcohol op. Het is een schande. Waarop veel mensen dan kunnen zeggen ‘Kijk mama ik ben op tv.’ Heel goed meissie, maar wanneer betaal je nou eens die boetes van het CJIB. Ik hoor u denken, het CJIB, was dat die van die statistieken? Nee, die statistieken zijn van het CBS. Daar was die brief van mij ook van, die ik gisteren kreeg. En die vond ik, op mijn deurmat.