Grote verschillen in kosten gehandicaptenparkeerkaart; Enschede en Hengelo goedkoop

Door: Elisabeth van Kleef

Bert Hassink uit Enschede heeft een gehandicaptenparkeerkaart. En, net als Stefan van Rijs uit Zwolle, rijdt Bert ook in een bestelbus met een rolstoellift. Maar waar Stefan 117,60 euro moet betalen voor een kaart, is Bert met 35,60 euro bijna vier keer goedkoper uit. Verschil tussen de kaarten zit er niet. Dezelfde kaart, met dezelfde regels.

Stefan: "Het is op zijn zachtst gezegd wel vreemd. Ik vind het wel raar dat het bedrag niet overal hetzelfde is." Bert vindt het opmerkelijk. "Het is Europees dezelfde kaart, met dezelfde regels. Ik vind dat de gemeente de reële kostprijs kan doorrekenen, maar ze hoeven er niet aan te verdienen."

Gemeente mag zelf prijs bepalen

Dat de prijzen van de kaart zo verschillen, komt omdat gemeenten hun eigen prijs mogen bepalen. Dat zegt Ruud Koerts namens de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG). “Bij een gedecentraliseerde bevoegdheid gaan de kosten nu eenmaal uiteenlopen. De ene gemeente heeft het namelijk anders georganiseerd dan de ander en niet altijd worden de kostenposten op dezelfde manier aan het product toegerekend.”

Op basis van de verzamelde informatie van 352 gemeenten door RTV Oost en Media Perspectives blijkt dat de gemiddelde kosten voor de aanvrager van de GPK 105,35 euro zijn. Enschede en Hengelo hanteren dus een lager bedrag dan gemiddeld, namelijk respectievelijk 35,60 euro en 48,50 euro. Zie deze kaart.

"Geen hebbedingetje"

Martin Boerjan, beleidsmedewerker van belangenvereniging Ieder(in), noemt de verschillen niet uit leggen. "Als zo’n kaart wordt toegekend, heb je zo’n kaart ook echt nodig. Om je werk te kunnen doen, onderwijs te volgen of je sociale contacten te onderhouden. Zo’n kaart is nodig voor je zelfstandigheid, voor de regie over je eigen leven. Het is geen hebbedingetje. Het is noodzaak."

Ook voormalig minister van Gehandicaptenzaken, Rick Brink, is verbaasd dat de prijzen van de gehandicaptenparkeerkaart. "Bizar. Het is betalen om een voorziening die noodzakelijk is. Een voorziening waar je niet om hebt gevraagd. Je vraagt er niet om met een beperking geboren te worden of die te krijgen in je leven."

Oplossing

Grote verschillen dus, die je volgens zowel Boerjan als Brink niet zou moeten willen. Boerjan: “Dit soort kosten voelen toch als een boete op je beperking. Eigenlijk zou zoiets vanuit solidariteit, vanuit de collectieve middelen van gemeenten moeten worden betaald. Het valt ook onder de zorgplicht die je als gemeente hebt en volgens het VN-verdrag zou iemand met een beperking nooit duurder uit mogen zijn, dan iemand zonder."

Brink ziet meer een oplossing in landelijk beleid: ”Mijn advies zou zijn om een redelijk en billijk bedrag in te stellen, vergelijkbaar met de kosten van het aanvragen van een ID-kaart of een rijbewijs. En ik pleit ervoor dat de VNG ervoor zorgt dat er een eenduidig beleid komt."