Richard uit Enschede is door schulden niet van de bank te krijgen
Hij ziet na een aantal donkere maanden langzaam weer licht aan het einde van een heel lange, donkere tunnel. Toch zal Richard uit Enschede nog ruim twee jaar nodig hebben om zijn penibele situatie definitief achter zich te laten. Hij moet rondkomen van 50 euro per week en dat terwijl hij gewoon een baan heeft.
Het lijkt een vergeten groep in de verhalen rondom armoede. Mensen met een baan die toch in de problemen komen. Zelfs zo erg dat ze onder de armoedegrens terechtkomen. Richard* is een van hen. Zijn leven voor de problemen zag er doodnormaal uit. Hij werkt als groenteman in een grote supermarkt, woont in een keurige huurwoning ergens in Enschede, heeft vrienden, een normaal sociaal leven en is fervent karpervisser. Maar die hobby staat nu op een laag pitje. "Als je van vijf tientjes per week moet rondkomen, is vissen op karpers er even niet bij", zegt hij in zijn woonkamer.
Het is een kleine woning, maar voor een man alleen is er meer dan genoeg ruimte. Een groot aquarium met tropische vissen is een blikvanger in de gezellig ingerichte kamer. In de hoek staat een gitaar. "Die is meer als decoratie, want de laatste keer dat ik gespeeld heb, ligt allang achter me." Hij vertelt zijn verhaal vanaf de bank. De bank die hem in grote problemen bracht, zoveel is duidelijk.
Richard belandde door problemen in zijn privé-situatie en te veel hooi op zijn vork op het werk, in een burn-out. "Ik heb veel te lang rondgelopen met allerlei problemen en liet het allemaal maar gebeuren. Tot het moment dat ik afknapte en thuis kwam te zitten. De plek waar ik nu zit was zes maanden lang mijn stekkie. Ik kwam alleen van de bank af om koffie te zetten, naar het toilet te gaan of de deur te openen voor de maaltijdbezorgers", zegt Richard.
Het bracht hem aan de rand van de afgrond. Financieel, maar ook emotioneel. "Ik bestelde ontbijt en avondeten en kwam zoals gezegd niet meer van de bank af. De post liet ik ongeopend in de gang liggen. Mijn bed heb ik zes maanden niet gezien. Ik leefde op deze bank en speelde serieus met de gedachte er een einde aan te maken. Het hoefde allemaal niet meer voor mij. Ik zag echt geen uitweg meer. Daarvoor heb ik net als ieder ander wel eens een financiële tegenslag gehad. De maand duurt voor iedereen wel eens te lang, maar dan maak je even een pas op de plaats en is het klaar, maar daar was nu geen sprake meer van."
Zijn totale schuld is opgelopen tot iets meer dan 10.000 euro. "Het lijkt voor velen misschien niet veel geld, maar voor mij is het dat wel. Ik kreeg de Belastingdienst op mij nek, kreeg boetes doordat mijn auto niet meer verzekerd was en ik heb ook mensen in mijn omgeving geprobeerd te helpen bij hun financiële problemen."
Bij zijn ouders om hulp vragen deed Richard niet. Uit schaamte. "Ik ben iemand die anderen helpt en die niet geholpen wil worden", zegt hij. "Mijn ouders hebben hun zaken prima voor elkaar en hebben ons een uitstekende opvoeding gegeven. Niet meer geld uitgeven dan er binnenkomt en netjes geld opzij leggen voor de momenten dat het eens even tegenzit. Ik weet het allemaal, maar toch is het me overkomen en zit ik nu in de ellende."
Dat hij nog een dak boven zijn hoofd heeft, is te danken aan vrienden die hem in contact brachten met Sharita Nandpersad van adviesbureau MinusPlus in Almelo (zie kader). "Woningcorporatie Ons Huis nodigde me uit voor een gesprek, toen ze zagen dat ik mijn huur niet meer overmaakte. Maar ik negeerde alle signalen en liet de stapel post groeien. Als ik het nog een maand zo had laten voortduren was ik op straat gezet, dat weet ik zeker. Maar gelukkig kwam ik toen in contact met MinusPlus."
Samen met Sharita is Richard nu bezig zijn schulden weg te werken en dat is een traject van lange adem. "Ik heb alles aan haar overgedragen en leef dus van 50 euro per week. Even op bezoek bij mijn echte vrienden die verder weg wonen is er niet bij, aan de waterkant zitten om op karpers te vissen kan ook niet en ik moet echt goed plannen om de week door te komen. Dat is nu even vervelend, maar ik kom er wel uit. De druk van het moeten openen van de post is nu weg en dat is prettig. Ik heb lang de schijn opgehouden en het is goed dat ik het masker heb afgezet en heb toegegeven dat ik problematische schulden heb. Dat is ook mijn advies aan anderen. Vraag om hulp, want die is er in overvloed, maar je moet het wel zelf doen."
