Transport uit Twente - deel 1 van het reisverslag ‘Van Twente tot Oekraïne’

De Denekampse Stichting Oost Europa Dinkelland begon drie dagen na die Russische inval met het inzamelen van goederen: bedden, matrassen, potten, pannen, kleding, medicijnen, gedroogd voedsel. Als je alles kwijt bent, kun je alles gebruiken. Nu, twee jaar later, is die nood er nog steeds en zijn er nog altijd Twentenaren die iets willen doen. Maar het gaat om meer dan spullen, zo blijkt uit ‘Transport uit Twente’.

Transport twaalf

Inmiddels zijn er veertien vrachtwagens uit Denekamp naar dorpen in de omgeving van hoofdstad Kyiv gereden. Vol. Boordevol. Soepenberg en Bergboer volgden het spoor van het twaalfde Twentse transport. Daarin zaten matrassen, kleding, huisraad en een bijna complete inventaris van een school uit Oldenzaal. Tafels, stoelen en schoolborden.

In dit eerste deel komt dat transport uit Denekamp aan in Ploske, een dorp ten noordoosten van Kyiv dat zwaar te lijden onder een paar weken - zo lang was het niet eens - Russische bezetting. Op de dag van aankomst wordt de vrachtwagen gelost. Een dag later vindt de distributie plaats. Daarvoor zijn heel gericht mensen uit Ploske uitgenodigd die hulp nodig hebben. Hun huis werd in puin geschoten, zij hadden op de dag van hun vlucht niet meer dan wat zij op dat moment aan het lijf hadden.

Oorlogs- en gewoon leed

De Oekraïense regering doet wel iets aan wederopbouw en hulp, maar dat gaat traag en de vergoedingen staan niet in verhouding tot de verliezen. Niet in de laatste plaats omdat de oorlog veel van het beschikbare budget opslokt. Daar komt bij dat getroffen gezinnen evengoed hulp bieden aan vaders, echtgenoten, ooms, neven (en de vrouwelijke varianten) aan het front. Militairen krijgen wat zij in basis nodig hebben, maar in waar daarnaast behoefte is, voorziet het thuisfront.

Dat gaat om de nood die direct gerelateerd is aan de oorlog. Maar ook het ‘gewone leven’, zonder oorlog, brengt uitdagingen met zich mee. Je bent gehandicapt, hebt een herseninfarct gehad, moet van een toch al klein budget kinderen groot brengen. In een tijd waarin prijzen stijgen. Waarin mannen vechten aan het front. Ook dan is hulp hard nodig.

Maar die Twentse goederen zijn meer dan goederen, zo blijkt. Ze zijn ook een concrete link tussen gewone mensen ‘hier’ en gewone mensen ‘daar’. Een tastbaar teken dat andere mensen, in een heel ander land, zich iets aantrekken van wat er elders gebeurt. Het ‘djaguyu’ (dankjewel) van Oekraïners in Ploske gaat niet alleen over spullen.

In deel 2 van ‘Van Twente tot Oekraïne’ - Mijnenles op de middelbare - meer over onder andere die Oldenzaalse schoolspullen. De delen 3 en 4 nemen je ook mee naar plekken waar goederen uit eerdere Twentse transporten terechtkwamen.

In de Enschedese bibliotheek (Centrum) is vier weken lang een expositie te zien van foto’s die Soepenberg en Bergboer maakten tijdens hun reis. Daar is ook de nieuwste aflevering van dit vierdelige reisverslag te zien.

Meer lezen of zien van onze verslaggeving over de oorlog in Oekraïne? Kijk dan in het dossier op de website van 1Twente.

Deze publicatie kwam mede tot stand met een bijdrage van het Fonds Bijzondere Journalistieke Projecten.