Verkeer
Stuur appje
Zoek
Je bekijkt nu een artikel uit het archief
Dit artikel is niet geoptimaliseerd voor de huidige 1Twente-website. Hierdoor kan het voorkomen dat de opmaak wegvalt, er media ontbreekt en/of metadata incorrect is.
Nieuws
Enschede

Column Jan Visser 11 december 2015

1449827113

Ik ben supporter van FC Twente; sinds de verhuizing van het Diekman naar het Arke Stadion koop ik twee seizoenkaarten. Elk jaar, zo’n 600 Euro. Mijn buurman ging altijd mee, de laatste tijd meestal mijn schoonzoon. Het zijn lekkere middagen en avonden, het gaat nergens om en toch maak je je druk. Maar sinds kort zit de klad er een beetje in. Ik heb nog steeds twee kaarten, maar ik blijf vaker thuis. Ik zoek een smoes; het regent, of het gaat regenen, of het tijdstip is niet goed, of ik zie het beter op FOX.. Ik bedenk wel wat.

Maar dat is het niet; je gaat naar het stadion om iets te beleven. Om te denken: “Ik was erbij.”. Het kan me niet schelen of ze winnen of verliezen, maar ik wil dat ze er voor vechten. De aanvoerder verdient meer dan 1 miljoen, 1 miljoen en elke zondagavond maakt hij duidelijk waarom er weer is verloren en dat hij graag weg wil. 1 Miljoen voor een vent die het jammer vindt dat hij hier speelt.

En dan zegt hij dat hij zijn best wel doet, maar ja “ Hij zegt het niet, maar je hoort het wel; je hoort: “het komt door de anderen. Ik ben de man van het miljoen, de anderen verdienen veel minder, maar ik ben de man van 1 miljoen.”

Een tijdje terug was ik ziek, goed ziek. Mijn vaste plek was op de hoogste ring, rij 16. Dat betekent 8 trappen omhoog, gemiddeld zo’n 20 treden, denk ik, totaal zo’n 160 treden voordat je in je vak bent en daar nog zo’n 40 traptreden, totaal 200 treden, een hoop treden na een chemokuur, dus nam ik de lift. De stewards kenden mij en de andere kneusjes, die met de lift omhoog gingen.

Op een dag werd ons door de stewards medegedeeld dat we niet meer de lift mochten gebruiken. De catering had last van ons, de liften waren te vol. De witte wijn werd te warm onderweg, het varkenshaasje te koud en als de wedstrijd begon, was het diner nog niet afgelopen en de chardonnay nog niet opgedronken. De steward kon er ook niks aan doen.We konden een lift gebruiken bij de hoofdingang, maar dan moesten we een brief van de behandelend arts laten zien.

Daar val je een arts toch niet mee lastig als je bij hem bent? Ik heb nog een paar keer de trappen genomen, maar toen Wout Brama naar PEC Zwolle ging, PEC Zwolle, wist ik dat het over was. Nu moet de club een garantstelling voor 32 miljoen hebben. Het eerste miljoen zal wel apart gelegd worden voor de aanvoerder die hier niet wil zijn. Laat Wout Brama terugkomen, maak hem aanvoerder. Let maar eens op; zelfs in Zwolle loopt hij de naden uit zijn voetbalbroekje.
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.