Betrouwbaar Kent u dat dames en heren, de term betrouwbaar? Nu vast wel. We willen allemaal wel betrouwbaar zijn en vragen ons wel eens af of een ander betrouwbaar is. Ik kwam hierop toen ik thuis de vergadering volgde van de stedelijke commissie van onze gemeenteraad in de raadszaal van ons mooie stadhuis.
Aan de orde was de vraag of er meerdere koopzondagen toegestaan zou moeten in de binnenstad. Enkele ondernemers en andere belanghebbenden hadden ingesproken en daarna was het de beurt aan de raadsleden om hun inbreng te doen.
Het VVD raadslid Kreeft voerde namens zijn partij het woord. Kreeft gaf aan dat de VVD graag een betrouwbare partij wil zijn. Dat is natuurlijk een goede zaak. Betrouwbaarheid is het fundament voor een goede omgangsvorm. Maar de heer Kreeft weet natuurlijk ook dat het zeggen en het zijn wel eens twee verschillende zaken kunnen zijn. En over jezelf zeggen dat je betrouwbaar bent, is in mijn ogen niet altijd handig. Bij politici wordt de betrouwbaarheid gemeten tijdens verkiezingen.
Waar gaat het concreet om. De VVD zit in een coalitie van ons stadsbestuur met ondermeer de ChristenUnie. In de onderhandelingen heeft de ChristenUnie bedongen dat er geen uitbreiding mocht komen van koopzondagen, dit omdat de zondag voor hun een dag is waarop geen arbeid verricht mag worden. Ik zeg het maar even in mijn eigen woorden.
Dus de liberale VVD, die per definitie voorstander is van een open markt en zoveel mogelijk vrijheid voor ondernemers, heeft één van hun belangrijkste uitgangspunten ingeleverd tijdens de coalitieonderhandelingen. De lokale VVD het dat gedaan om een zetel in het College te kunnen behouden. Of je op dat moment nog een betrouwbare partij bent voor juist die ondernemers is maar de vraag. Die ondernemers die de VVD hun stem hebben gegeven in de hoop dat zij opkomen voor ondermeer de koopzondagen komen bedrogen uit.
Ik ben helemaal geen voorstander van het winkelen op zondag. Niet uit principe, maar gewoon omdat ik het onzin vindt dat winkels zeven dagen per week open zijn. Ik ga ook niet ter kerk. Ook niet uit principe, maar ik heb daar geen behoefte aan.
Maar als iemand willen winkelen op zondag, dan moet dat kunnen. Je kunt immers zelf kiezen of je gaat winkelen. Net als je ervoor kunt kiezen om op zondag één of meerdere keren ter kerk kunt gaan. Volgens mij kunnen de koopman en de dominee hand in hand samen verder. Bij beide ben je van harte welkom, je komt immers een boodschap ophalen. Materieel bij de een en spiritueel bij de ander.
Waarom legt men de ander een norm op die men zelf willen hanteren? En hoe zit het met de norm van de lokale VVD? Het zijn zomaar wat vragen die maandag bij mij opkwamen. Laat ondernemers ondernemen. Laat mensen die ter kerk willen gaan, naar de kerk gaan.
De lokale VVD laat het kerkelijk belang prevaleren boven het ondernemersbelang. Betrouwbaar binnen de coalitie, maar ook betrouwbaar richting de hardwerkende ondernemers?