Doorsudderen Kent u dat, dames en heren, doorsudderen. Nu vast wel, draadjes vlees laat je lekker doorsudderen. Maar ook een opmerking van iemand of een interview kan doorsudderen. Het kan je bezighouden en steeds moet je er weer aan denken.
Zo heb ik dat nu al een week met het interview van de Burgervader van onze mooie stad in ons onvolprezen lokale dagblad. Van Veldhuizen ging daar in op de rechtsstaat en dat hij een duidelijke streep trekt van tot hier en niet verder.
Het interview was duidelijk. Het interview was blijkbaar ook nodig om een signaal af te geven. En met name dat laatste bleef me bezig houden. In onze mooie stad gebeuren dingen die niet kunnen en niet te tolereren zijn. Er zijn er die niet voor dialoog kiezen, maar voor het eigenrecht, het eigen gezag. En daartegen kwam Van Veldhuizen duidelijk in verweer.
Mag ik zo vrij zijn om aan te nemen dat een zeer ruime meerderheid van de inwoners van onze mooie stad het met de Burgervader eens is?
Enschede heeft het zwaar op dit moment. Demonstraties tegen of juist voor iets. Een trots die heftig gekrengd is. Daar waar we bijna in een soort flow meedeinden met successen, moeten we nu dealen met tegenslag en strijd.
Onze mooie stad, want dat is het in mijn ogen nog steeds, kent een kleurrijke historie. Bindingen met verre oorden vanuit de textiel. Al sinds decennia wonen in onze stad mensen wiens wieg elders heeft gestaan. Nog nooit was dat een probleem. Finkers zingt er mooi over in zijn liedje ‘East = East’. ‘De een leest hier de Koran, de ander ’n encycliek, maar hun vaders stonden naast elkaar in de textielfabriek’.
Ooit kenden we ook de slogan ‘jij kleurt de stad’. Enschede is een multiculturele stad. Een stad waar we allang naast de Synagoge, de Vredeskerk, de Jacobus en de Jozefkerk ook moskeeën hebben. Juist de veelheid aan culturen kleurt de stad. En inmiddels kijken we niet eens meer raar op als we Oost-Europees horen praten als we aan het winkelen zijn.
Ook wij moeten lokaal dealen met de gevolgen die de onrust in de wereld met zich meebrengt. Dat zijn we verplicht, en het is een zelfde verplichting om met elkaar in gesprek te gaan om te kijken of we elkaar kunnen blijven verstaan. Deze inspanning is juist nu nodig.