#MeTooUT. Het is de hashtag die hoogleraar Vanessa Evers gebruikt om zich uit te spreken over seksueel misbruik en intimidatie in de wetenschap. Ik dacht: verdomme, dit gebeurt niet alleen bij knappe actrices in Hollywood, maar ook bij mensen zoals ik.
Ik ben bang. Bang voor de kritiek die ik ga krijgen voor dit verhaal , schrijft Vanessa Evers op de website van haar werkgever. In pakweg duizend woorden deelt de hoogleraar Human Media Interactie haar verhaal. Het is een openhartig relaas over oversekste mailtjes, porno op de werkcomputer en opdringerige professoren. Evers vertelde niemand over haar idee om al die ervaringen van de afgelopen jaren eindelijk openbaar te maken. Ik was bang dat ik het dan niet meer zou doen , zegt ze eerlijk. Ik moet dit doen. Iemand moet de eerste zijn in de wetenschap.
Intimidatie
Evers schrijft meerdere keren slachtoffer te zijn geweest van expliciete seksuele intimidatie vanuit een scheve machtsverhouding of impliciete intimidatie vanwege gebrek aan sociale vaardigheden . Onacceptabel gedrag dus. Niet op de UT, maar in het verleden. Evers schrijft: In mijn geval ging het om een vice-president bij de Boston Consulting Group, waar ik werkte in het begin van mijn carrière. Tijdens een etentje kwam van hem de vraag of ik mij wel scheerde onder mijn oksels? Vervolgens, terwijl de hele tafel hartelijk meelachte om de grap, trok hij mijn top naar beneden om te kijken hoe het zat.
Geïnspireerd door de nieuwsberichten rondom filmbons Harvey Weinstein deelt de gerenommeerde hoogleraar deze en vele andere ervaringen op de website van de UT. Het glamoureuze Hollywood en de serieuze wereld van de wetenschap lijken mijlenver van elkaar verwijderd. Maar seksuele intimidatie gebeurt in alle werelden.
Voorbeelden
Evers onderbouwt die uitspraak met voorbeelden. Ze schrijft over een beroemde robotica professor uit Amerika die haar tijdens een conferentie in Japan een goede massage wilde geven. Over het misbruik door een medestudent. Over een professor die na een feest niet meer naar huis kon en moest overnachten . Namen worden niet genoemd. Om de carrières en privélevens van bovengenoemde eikels te beschermen, helaas , schrijft Evers.
Mannenwereld
De hoogleraar werkt in een mannenwereld en benadrukt dat het om een enkeling gaat. Ze voelt zich als vrouwelijke senior onderzoeker geroepen de weg voor andere slachtoffers van seksuele intimidatie vrij te maken. Er heerst een gevoel van schaamte, omdat ze de megafoon niet eerder oppakte. Maar beter laat, dan nooit. Evers: Je kunt als trut of leugenaar te boek komen te staan. Maar ik voel me nu meer gesetteld. En ik hoop dat mensen denken: als zij het zegt, dan zal het niet uit de duim gezogen zijn.
Ergens hoopt Evers dat ze ongelijk heeft. Dat het wel meevalt. Maar we weten allemaal dat de verhalen waar zijn. De hoogleraar wil mannen oproepen. Als zoveel vrouwen dit soort ervaringen hebben, dan helpt het misschien eens naar het gedrag van anderen en je eigen gedrag te kijken. Ben ik goed bezig? Is dit acceptabel?
Inspireren
Haar collega s van de Boston Consulting Group stonden erbij en keken ernaar toen die vice-president haar top naar beneden trok. Misschien inspireert dit verhaal iemand, zodat er de volgende keer niet wordt gelachen maar ingegrepen.
Evers weet niet welke reacties ze kan verwachten. Is ze straks de zeurkous die haar collega s en de wetenschap verraadt? Ik ben benieuwd in wat voor storm ik terechtkom. Ik ben ook best bang voor de consequenties. Nee, ik voel me niet dapper.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en TV Enschede FM, foto: Annina Romita