AUDIO Enschedeër is 't beu: 'Ik ben ook chauffeur voor sociale aspect'

Jos Loohuis is al 31 jaar chauffeur op de streekbus. Machtig werk. En hoe voller de bus, hoe mooier het is, zegt de Enschedeër. "Als het druk is, dan heb ik een mooie dag, echt waar." En toch rijdt hij - FNV-lid - donderdag geen meter. Loohuis is voor die dag ingeroosterd op lijn 3 naar Glanerbrug, daarna op lijn 9 naar Hengelo en aan het eind van z'n dag nog op lijn 1; richting de UT en de Wesselerbrink. Die bus blijft dus in parkeerstand.

Lagere werkdruk
De bonden CNV en FNV willen meer loon (dit jaar 3,5 procent meer) en een lagere werkdruk. De werkgevers probeerden dinsdag nog een staking te voorkomen en nodigden de vakbonden opnieuw uit aan de onderhandelingstafel. Maar ze deden geen enkele handreiking. Daarop is besloten de staking door te zetten. 1Twente Enschede sprak over de staking met Hanneke Ruiter van Keolis. Beluister dat item hierboven terug.

Loohuis wil nadrukkelijk kwijt dat het 'niet alleen om geld gaat', maar vooral om de hoge werkdruk. Tijdens een dienst van 9 uur hebben chauffeurs recht op twee keer een kwartier pauze. Maar die rust-, lunch- en plaspauze schiet er behoorlijk vaak bij in, omdat chauffeurs verloren reistijd in het drukke verkeer gewoon in hun pauzes moeten inhalen. "Dat wordt echt schering en inslag."

Sociaal aspect
Volgens de bonden hebben chauffeurs door de werkdruk vaak geen tijd meer om te wachten op reizigers, die nog op het laatste moment komen aanrennen. Of om mensen op weg te helpen op het station. Jos Loohuis zegt dat dit een realistisch beeld is. "Dat is erg voor hen en voor ons. Je zit niet alleen op de weg om mensen van A naar B te brengen. Je wordt ook chauffeur vanwege het sociale aspect; even een vriendelijk woord, mensen vertellen waar ze moeten overstappen. Dat hoort er bij. Maar daar moet wel tijd voor zijn."

Tijdnood
Dat is er dus in de loop der jaren steeds minder. Want de situatie op de weg is sterk veranderd, maar de roosters niet. Een voorbeeld van alledag. "We hebben prachtige busbanen. De verkeerslichten daar reageren op de komst van een bus, zodat we kunnen doorrijden. Maar die beïnvloeding wordt steeds minder frequent, waardoor we in tijdnood komen. Zo zijn er zoveel meer aspecten. Het verkeer is veel drukker geworden, dus zijn er meer opstoppingen. Er zijn steeds meer drempels en andere obstakels, die de vaart er uit halen. Een voorbeeld: lijn 61 van Enschede naar Overdinkel. Daar hadden we een doorgaande weg waar je 50 kilometer per uur mocht. Nu is dat een woonerf, waar je stapvoets moet rijden."

En zo kennen Loohuis en zijn collega's nog veel meer voorbeelden, die de tijdsdruk achter het stuur opvoeren. "Op veel lijnen hebben we steeds meer passagiers. Dat is mooi. Maar meer reizigers, betekent ook dat je meer tijd kwijt bent aan het in- en uitstappen. Dus meer tijdverlies. Tegenwoordig kunnen mensen met een rolstoel met de bus mee. Alleen maar fijn, maar je moet wel de tijd krijgen om dat netjes en fatsoenlijk te kunnen doen." Loohuis snapt dat een staking niet leuk is voor reizigers. "Daarom doen we het ook nu, in vakantietijd." Bovendien laten de werkgevers hen geen andere keus, vindt hij. Eerder is actie gevoerd door reizigers gratis mee te nemen. Dat werd op verzoek van de werkgevers door de rechter verboden.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Lars Smook