Ik stond bij Moskito achter de bar toen de politie binnenkwam. Een wapencontrole. Dat is hier echt niet nodig, riep ik nog. Het was zaterdagavond, volle bak. Iedereen moest z n zakken legen. Rinkel de kinkel, daar kwam de hele zooi tevoorschijn: wapens, messen, dolken. Alles.
Vierde keer
Het is de vierde keer dat Job te Boekhorst (55) naar de redactie belt. Telkens met een nog mooier verhaal over zijn tijd bij Moskito. De asociale kroeg zoals hij zelf later zegt - aan de Langestraat bestaat al ruim twintig jaar niet meer. De voormalig bedrijfsleider woont inmiddels in Groningen, maar komt weer even terug naar Enschede. Nog voordat het grote feest van Moskito begint. Dan kan ik je echt álles vertellen , belooft hij aan de telefoon.
Hiv
Woensdagmiddag, Oude Markt. Job ziet er niet uit als een Job. Een vrouw met lange blonde haren - gekleed in een gekleurde broek met daarboven een bontjas - geeft een hand. Riekie , zegt ze vriendelijk. Zet in de krant maar gewoon Job hoor, zo kent iedereen mij hier nog. Ze oogt gespannen. Ik durfde de binnenstad niet in, zegt ze eerlijk. Niet eens zozeer omdat Job nu als vrouw door het leven gaat en niet weet hoe anderen daarop reageren, maar veel meer omdat ze hier 22 jaar geleden in het ziekenhuis MST slecht nieuws kreeg. Hiv, zeiden de artsen. Ze stopte bij Moskito.
Jaren 80
Riekie staat voor de kroeg aan de Langestraat waar Moskito begin jaren 80 begon. Later werd het Willem van Oranje en Singers, nu café Friends Backstage. Het raakt me om hier na 22 jaar weer te zijn. Riekies stem breekt. Vriendin Reiny Landkroon (53) slaat een arm om haar heen. De twee kennen elkaar van de Moskito-tijd. Reiny is het zusje van kindster Wilma Landkroon en trad regelmatig op in de kroeg. Riekie bleef vroeger slapen, samen traden ze op. Hun band was intens. Toch verloren ze elkaar uit het oog.
Reiny: We hebben elkaar meer dan twintig jaar niet gezien. Job is een vrouw geworden, maar eigenlijk niets veranderd. Ik zie dezelfde ogen en dezelfde mooie lach. Riekie is onzeker, staat niet graag in de belangstelling. Dat weet Reiny. Maar Moskito was dankzij Joppie een bijzondere kroeg, vindt ze. En dat mag wel eens gezegd worden. Je kon altijd bij Job terecht. Of je nou verdrietig was of gewoon wilde zuipen.
Dolphia, Glanerbrug en Acacia
Moskito was berucht, weten ze allebei. Riekie: Er zat hier vijfhonderd jaar bajes aan de bar haha. Er kwamen criminelen, prostituees en kampers, zegt ze. Later ook studenten en kakkers, een meer gemêleerd publiek. Mensen van Dolphia, Glanerbrug en Acacia: dat ging eigenlijk nooit goed samen. In Moskito wel. Riekie kende alle beruchte families in de stad. Maakte tussen de plaatjes door altijd een praatje. En als ik doorkreeg dat gasten ruzie hadden, dan sprong ik over de bar en pakte de kerels bij hun kloten. Zo, gaan we weer even normaal doen heren?
Bij Joppie was niets te gek. Ze vertelt over de lange rijen voor het mannentoilet. Zitten ze te flikkeren?, vroeg ik dan. Andere gasten vertelden dat er werd gesnoven. Dat moesten ze zelf weten, vond de bedrijfsleider. Zolang de rest er geen last van had ¦ Een snuifje hoort er bij toch? Ik liep dan wel even naar het toilet en zei: Kom jongens, koppies wassen .
5000 gulden
Op een donderdagavond draaiden Joppie en het team zo een omzet van 5000 gulden. Met zeven man in de kleine kroeg kwamen ze nog handen tekort. Riekie: We kregen van vaste stamgasten 500 gulden in de hand gedrukt en mochten door blijven schenken. Als het op was, lapten ze wel bij. De jongens in Moskito hadden altijd geld op zak. Hoe ze eraan kwamen? Geen idee. Dat ging mij niets aan.
De politie was blij met een café als Moskito, vertellen Riekie en Reiny gekscherend. Dan waren de boefjes van straat, hadden ze lekker alles op één plek. Om 04.00 uur veegde Joppie de tent leeg. Dan zwaaide ik naar de politie en riep: Zo lievies, het is weer rustig geweest .
Asociaal
Joppie was de clown van Moskito. Geen gespeelde clown , zegt ze erbij. Het kwam echt vanuit mijn hart. Ik kon hier volledig mezelf zijn. Eigenlijk ben ik een heel onzeker jongetje van de straat die in de prostitutie en horeca belandde. Riekie was vijftien toen ze aan de slag ging bij het huidige Bölke. Later werkte ze als receptioniste bij ziekenhuizen en als prostituee. Daarnaast runde Riekie al die jaren haar escortbureau He & She. Dat heb ik in 2017 verkocht.
In 2011 begon Job met de transformatie tot Riekie. Het heeft haar helaas geen gelukkiger mens gemaakt. Ze worstelt nu met haar gezondheid hiv, artrose en reuma - en mist het horecaleven. Of eigenlijk Moskito. Ze kijkt naar het lege terras op de Oude Markt. De schuifpui is hetzelfde, maar verder is alles anders. We waren een asociaal café, maar hadden wel het mooiste terras.
Nu ze hier zo staat begint het wel weer te kriebelen. Het allerliefst zou ik in Enschede opnieuw beginnen. Een kroeg in Dolphia of Glanerbrug. Dat is mijn volk.
Moskito
Begin jaren 80 begon café Moskito aan de Langestraat. Met eigenaar Frans Koolhoven en populaire bedrijfsleiders als Edwin Groeneveld (broer van Marga Bult), de inmiddels overleden Albert ter Braak en Job te Koehorst werd de kleine kroeg groot gemaakt. Op deze locatie waren later de cafés La Plaza, Willem van Oranje en Singers gevestigd. En tegenwoordig Friends Backstage.
Voormalig barvrouw Wilma de Graaf bracht de Moskito-familie online weer bij elkaar. Eerst via Hyves, later Facebook. De groep telt meer dan achthonderd leden. Voor de derde keer wordt er nu een feest gehouden. Voor al die gasten van toen. Vanavond vanaf 22.00 uur aan de Stadsgravenstraat 13, met optredens van Reiny Landkroon en Tom Linders. Toegangskaarten kosten 7,50 euro en zijn aan de deur verkrijgbaar.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Facebook Moskito