Nieuws
Enschede
De oale roop lonkt duizenden wandelaars naar Lonneker
Van alle kanten waait het mistroostige geluid van de midwinterhoorn in Lonneker op je af. Vanaf 26 blaaspunten lonkt de oale roop over de weilanden. Zo n 8000 wandelaars lieten zich zondag verleiden mee te doen aan de 35e Twentse midwinterhoornwandeling.
Op het erf van de familie Klaaskate blaaspunt 7 geeft Anton Meijerink (80) de nestor van de Lönneker Bloazers uitleg hoe je een goeie hoorn maakt. Meijerink maakt er nog een stuk of 8 per jaar. Maar hij laat zich in zijn stand niet meer verleiden om zelf te blazen. Ach een paar tonen gaat nog wel hoor , lacht hij. Maar niet meer zoals het hoort, ziet u. Met een brede lach: Ik heb een paar jaar geleden al mijn tanden laten trekken. Met het gebit gaat het gewoon niet.
In zak en asDe mede-oprichter van de Lönneker Bloazers laat het blazen bij de warme vlammen van enkele Zweedse kaarsen over aan een jongere garde. Hoewel? De godfather van de groep Ambt-Delden, én geestelijk vader van de traditionele midwinterhoornwandeling, doet zelf op z n 89e nog wel gewoon mee. Tot zijn grote opluchting. Niek Dekker was de afgelopen week zijn hap kwijt, zijn blaasstuk. In heb de hele week in zak en as gezeten. Je mond went aan je hap , met een ander gaat het minder goed. Dekker vond het mondstuk op het laatste moment in de zak van zijn regenjas. Opgelucht speelt hij alsof zijn leven er van afhangt.
Dekker bedacht 35 jaar geleden de midwinterhoornwandeling gewoon voor de aardigheid , niet beseffend hoe groot het zou worden. Dekker schreef naar Meta de Vries, die in haar Avro-programma op de radio altijd wandelingen aankondigde. Ze deed ook onze wandeling. Man, ze kwamen zomar uit het hele land. Van Amsterdam tot Heerenveen. Liefst 4500 mensen.
Uit hele landEr zijn nu 100 blazers, afkomstig van alle Twentse groepen en wat Duitse. De duizenden wandelaars,die kunnen kiezen uit een lange en korte tocht, komen net als bij de première overal vandaan. Betsy Holsbeeke uit Haaksbergen neemt haar hele familie op sleeptouw; zo n 20 man sterk. Ze wonen verspreid door het land. Deze wandeling is ons jaarlijkse familie-uitje geworden. We doen nu voor de achtste keer aan deze wandeling mee. We verheugen ons er het hele jaar op.
Haar schoonzus Bep Kleinenberg is bijvoorbeeld overgekomen uit Roosendaal. Ze is onder de indruk geraakt van de klanken en de sfeer in het Twentse landschap. Zij moest wel even wennen aan het geluid van de hoorn. Ik het begin vond ik het misschien wel wat triest klinken. Het heeft iets melancholieks. Maar ik vind het nu echt mooi en sfeerrijk. Het geeft zo n familie-uitstapje wel iets bijzonders, juist omdat we elkaar ook niet zo vaak zien.
OpgeluchtAl ruim voordat de kaartverkoop bij het vliegveld Twenthe begint, staan de eerste paar duizend wandelaars in de startblokken met regencapes en paraplu s in de hand. Het is druilerig weer. Hessel Meinema, coördinator van deze wandeling, haalt opgelucht adem. Gelukkig is het niet zo bar en boos dan de afgelopen dagen.
De Lonnekers hebben uitgekeken naar het evenement. De wandeling wordt jaarlijks door een andere blaasgroep georganiseerd; voor het eerst in 14 jaar is hij nu terug in hun schoot. Sinds januari van dit jaar is er bijna wekelijks vergaderd. Sinds 2005 is er veel veranderd, merkte Meinema. Zeker in regelgeving en vergunningverlening. Vanwege de aansprakelijkheidsverzekering zijn we zelfs officieel een stichting geworden. Het is echt een andere tijd, maar het blazen leeft nog net als toen. De jongens die in 2005 de baard in de keel hadden, hebben hem nu op de wangen. Maar zijn nog altijd van de partij.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede - foto: Lars Smook
In zak en asDe mede-oprichter van de Lönneker Bloazers laat het blazen bij de warme vlammen van enkele Zweedse kaarsen over aan een jongere garde. Hoewel? De godfather van de groep Ambt-Delden, én geestelijk vader van de traditionele midwinterhoornwandeling, doet zelf op z n 89e nog wel gewoon mee. Tot zijn grote opluchting. Niek Dekker was de afgelopen week zijn hap kwijt, zijn blaasstuk. In heb de hele week in zak en as gezeten. Je mond went aan je hap , met een ander gaat het minder goed. Dekker vond het mondstuk op het laatste moment in de zak van zijn regenjas. Opgelucht speelt hij alsof zijn leven er van afhangt.
Dekker bedacht 35 jaar geleden de midwinterhoornwandeling gewoon voor de aardigheid , niet beseffend hoe groot het zou worden. Dekker schreef naar Meta de Vries, die in haar Avro-programma op de radio altijd wandelingen aankondigde. Ze deed ook onze wandeling. Man, ze kwamen zomar uit het hele land. Van Amsterdam tot Heerenveen. Liefst 4500 mensen.
Uit hele landEr zijn nu 100 blazers, afkomstig van alle Twentse groepen en wat Duitse. De duizenden wandelaars,die kunnen kiezen uit een lange en korte tocht, komen net als bij de première overal vandaan. Betsy Holsbeeke uit Haaksbergen neemt haar hele familie op sleeptouw; zo n 20 man sterk. Ze wonen verspreid door het land. Deze wandeling is ons jaarlijkse familie-uitje geworden. We doen nu voor de achtste keer aan deze wandeling mee. We verheugen ons er het hele jaar op.
Haar schoonzus Bep Kleinenberg is bijvoorbeeld overgekomen uit Roosendaal. Ze is onder de indruk geraakt van de klanken en de sfeer in het Twentse landschap. Zij moest wel even wennen aan het geluid van de hoorn. Ik het begin vond ik het misschien wel wat triest klinken. Het heeft iets melancholieks. Maar ik vind het nu echt mooi en sfeerrijk. Het geeft zo n familie-uitstapje wel iets bijzonders, juist omdat we elkaar ook niet zo vaak zien.
OpgeluchtAl ruim voordat de kaartverkoop bij het vliegveld Twenthe begint, staan de eerste paar duizend wandelaars in de startblokken met regencapes en paraplu s in de hand. Het is druilerig weer. Hessel Meinema, coördinator van deze wandeling, haalt opgelucht adem. Gelukkig is het niet zo bar en boos dan de afgelopen dagen.
De Lonnekers hebben uitgekeken naar het evenement. De wandeling wordt jaarlijks door een andere blaasgroep georganiseerd; voor het eerst in 14 jaar is hij nu terug in hun schoot. Sinds januari van dit jaar is er bijna wekelijks vergaderd. Sinds 2005 is er veel veranderd, merkte Meinema. Zeker in regelgeving en vergunningverlening. Vanwege de aansprakelijkheidsverzekering zijn we zelfs officieel een stichting geworden. Het is echt een andere tijd, maar het blazen leeft nog net als toen. De jongens die in 2005 de baard in de keel hadden, hebben hem nu op de wangen. Maar zijn nog altijd van de partij.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede - foto: Lars Smook
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
