Nieuws
Enschede
Onderdak bij Leger des Heils in Enschede: Er is (nog) geen thuis
Een dak boven je hoofd klinkt vanzelfsprekend. Maar dat is het niet voor iedereen. De 26 studio s van het Leger des Heils in Enschede zitten altijd vol. Met mensen, die, behalve een hele stapel problemen, niets hebben. Ik heb me nog nooit ergens thuis gevoeld.
Met een klik gaat de deur van haar kamer open. Het is er donker, een druk op de lichtknop helpt niet. De lampen zijn stuk , zegt ze verontschuldigend. En sorry voor de rommel. Marloes Klaassen (47) duwt een hoopje kleding aan de kant en opent de badkamerdeur. Een lichtstraal vult de studio; in de badkamer werkt het licht nog wel.
Tijdelijke onderkomen
Dit is sinds juni haar huis . Ze heeft een eigen toilet, douche en een keukentje, in de hoek staat een eenpersoonsbed. Ik ben een verzamelaar , vertelt ze, wijzend op de vele spullen die her en der liggen.
Trots pakt ze er een certificaat bij, waarop staat dat ze geslaagd is voor een assertiviteits- en impulsbeheerstraining van de reclassering. Ze is er blij mee, net als met haar tijdelijke onderkomen. Want behalve een dak boven haar hoofd, gaf het Leger des Heils haar ook liefde en zekerheid. En dat had ze misschien nog wel harder nodig.
Blauw oog
Jan van Dijk is teamleider van de kortdurende opvang in Enschede. Zijn kantoortje staat vol met kerstpakketten voor het personeel, aan de muur hangt een drugskaart, met daarop de verschillende soorten en de effecten. Ze mogen het hier niet gebruiken , maakt hij duidelijk. Maar dat mogen ze nergens, en het gebeurt wel.
Van Dijk maakt de dingen niet mooier dan ze zijn. Even daarvoor zagen we in de gang een bewoner met een blauw oog. Gedaan door een medebewoner, in een ruzie om drugs, vertelt Van Dijk. Het zijn jongens van de straat, die hebben bepaalde kwaliteiten. Hij praat het niet goed, maar kijkt er ook niet raar van op. We hebben hier mensen van allerlei pluimage. De aanpak is vrij simpel. Vertrouwen opbouwen en op die manier een relatie aangaan. Want bij de meesten heeft het vertrouwen een deuk gehad.
Mensen met onvermogen
26 studio s heeft de kortdurende opvang, en die zitten altijd vol. Stuk voor stuk mensen zonder huis, met financiële problemen, als gevolg van verslaving, scheiding, criminaliteit, etcetera. Van Dijk noemt het mensen met onvermogen . Omdat het mensen zijn die niet weten hoe ze met problemen om moeten gaan.
Zes tot negen maanden lang gaan persoonlijk begeleiders met ze aan de slag, om ze weer op weg te helpen. Terwijl de Van Dijk en co overleggen met allerlei partijen over vervolgstappen, volgen de cliënten hun dagbesteding en, heel belangrijk: ze praten over hun problemen.
Autoriteitsproblemen
Zo ook Paul Spijk (51). De grote, stoere man geeft een stevige handdruk als hij zich voorstelt. Vroeger praatte hij niet over dingen waar hij mee zat. Op jonge leeftijd scheidden zijn ouders, sindsdien had hij - wat hij noemt - autoriteitsproblemen . Ik trok een muur op, die is nu langzaamaan afgebroken. Je kwetsbaar op kunnen stellen, is het mooiste dat er is.
Jong vader
Hij werd al jong vader - ik was bijna 19 jaar -, trouwde en zette een eigen bedrijf op. Maar de toekomst was niet rooskleurig. Spijk scheidde van zijn vrouw, het bedrijf ging failliet en hij raakte aan lager wal. Voor dingetjes uit het verleden zat hij van 2007 tot 2009 vast. Toen hij daarna zijn leven weer enigszins op de rit had, overleed in 2013 zijn broer. Daarna had ik een terugval , zegt hij. In alcohol en drugs.
De Enschedeër belandde in maart van dit jaar bij het Leger des Heils, nadat hij vanwege financiële problemen zijn woning uit moest. Het gaat beter met hem. Ik heb een klik met mijn begeleider, Tineke , vertelt hij. Ik heb ook geen spijt van het verleden. Het is gelopen zoals het is gelopen. Dat hij zijn drie kinderen en vier kleinkinderen niet ziet? Het zij zo. Ik heb ze niets te bieden, behalve mijn zorgen.
Een goede moeder
Ook Marloes Klaassen ziet haar drie kinderen niet. Eerst moet die zak vol problemen wat leger, en dan nog is het afwachten. Ik weet niet of het nog goed komt. Er is heel veel gebeurd. Ik wil een goede moeder zijn, maar eerst moet ik mezelf goed voelen.
Haar jeugd was allesbehalve gelukkig, het volwassen leven niet veel beter. Een kleine tien jaar geleden scheidde ze van haar man. Daarna ging het bergafwaarts. Ze kreeg schulden en zorgen over van alles. Vorig jaar april werd ze veroordeeld, voor brandstichting. Volgens haar een groot misverstand. Maar de rechter heeft uitspraak gedaan.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Cees Elzenga
Tijdelijke onderkomen
Dit is sinds juni haar huis . Ze heeft een eigen toilet, douche en een keukentje, in de hoek staat een eenpersoonsbed. Ik ben een verzamelaar , vertelt ze, wijzend op de vele spullen die her en der liggen.
Trots pakt ze er een certificaat bij, waarop staat dat ze geslaagd is voor een assertiviteits- en impulsbeheerstraining van de reclassering. Ze is er blij mee, net als met haar tijdelijke onderkomen. Want behalve een dak boven haar hoofd, gaf het Leger des Heils haar ook liefde en zekerheid. En dat had ze misschien nog wel harder nodig.
Blauw oog
Jan van Dijk is teamleider van de kortdurende opvang in Enschede. Zijn kantoortje staat vol met kerstpakketten voor het personeel, aan de muur hangt een drugskaart, met daarop de verschillende soorten en de effecten. Ze mogen het hier niet gebruiken , maakt hij duidelijk. Maar dat mogen ze nergens, en het gebeurt wel.
Van Dijk maakt de dingen niet mooier dan ze zijn. Even daarvoor zagen we in de gang een bewoner met een blauw oog. Gedaan door een medebewoner, in een ruzie om drugs, vertelt Van Dijk. Het zijn jongens van de straat, die hebben bepaalde kwaliteiten. Hij praat het niet goed, maar kijkt er ook niet raar van op. We hebben hier mensen van allerlei pluimage. De aanpak is vrij simpel. Vertrouwen opbouwen en op die manier een relatie aangaan. Want bij de meesten heeft het vertrouwen een deuk gehad.
Mensen met onvermogen
26 studio s heeft de kortdurende opvang, en die zitten altijd vol. Stuk voor stuk mensen zonder huis, met financiële problemen, als gevolg van verslaving, scheiding, criminaliteit, etcetera. Van Dijk noemt het mensen met onvermogen . Omdat het mensen zijn die niet weten hoe ze met problemen om moeten gaan.
Zes tot negen maanden lang gaan persoonlijk begeleiders met ze aan de slag, om ze weer op weg te helpen. Terwijl de Van Dijk en co overleggen met allerlei partijen over vervolgstappen, volgen de cliënten hun dagbesteding en, heel belangrijk: ze praten over hun problemen.
Autoriteitsproblemen
Zo ook Paul Spijk (51). De grote, stoere man geeft een stevige handdruk als hij zich voorstelt. Vroeger praatte hij niet over dingen waar hij mee zat. Op jonge leeftijd scheidden zijn ouders, sindsdien had hij - wat hij noemt - autoriteitsproblemen . Ik trok een muur op, die is nu langzaamaan afgebroken. Je kwetsbaar op kunnen stellen, is het mooiste dat er is.
Jong vader
Hij werd al jong vader - ik was bijna 19 jaar -, trouwde en zette een eigen bedrijf op. Maar de toekomst was niet rooskleurig. Spijk scheidde van zijn vrouw, het bedrijf ging failliet en hij raakte aan lager wal. Voor dingetjes uit het verleden zat hij van 2007 tot 2009 vast. Toen hij daarna zijn leven weer enigszins op de rit had, overleed in 2013 zijn broer. Daarna had ik een terugval , zegt hij. In alcohol en drugs.
De Enschedeër belandde in maart van dit jaar bij het Leger des Heils, nadat hij vanwege financiële problemen zijn woning uit moest. Het gaat beter met hem. Ik heb een klik met mijn begeleider, Tineke , vertelt hij. Ik heb ook geen spijt van het verleden. Het is gelopen zoals het is gelopen. Dat hij zijn drie kinderen en vier kleinkinderen niet ziet? Het zij zo. Ik heb ze niets te bieden, behalve mijn zorgen.
Een goede moeder
Ook Marloes Klaassen ziet haar drie kinderen niet. Eerst moet die zak vol problemen wat leger, en dan nog is het afwachten. Ik weet niet of het nog goed komt. Er is heel veel gebeurd. Ik wil een goede moeder zijn, maar eerst moet ik mezelf goed voelen.
Haar jeugd was allesbehalve gelukkig, het volwassen leven niet veel beter. Een kleine tien jaar geleden scheidde ze van haar man. Daarna ging het bergafwaarts. Ze kreeg schulden en zorgen over van alles. Vorig jaar april werd ze veroordeeld, voor brandstichting. Volgens haar een groot misverstand. Maar de rechter heeft uitspraak gedaan.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Cees Elzenga
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
