Wat zou er zijn gebeurd als Jeroen Hatenboer die donderdag in februari niet in een eersteklasstiltecoupé had gezeten? Hij pakte zijn tablet, las zijn mail en nog diezelfde avond stapte hij op als wethouder.
Kerstochtend stapte hij in Buenos Aires uit het vliegtuig. Net op tijd voor het kerstontbijt bij zijn dochter Merel. Een verrassing , zegt Jeroen Hatenboer (59) een paar dagen eerder aan de keukentafel aan de Dorpsstraat in Lonneker. Merel heeft een kindje gekregen, Jack. Hij laat foto s zien op zijn mobiele telefoon. Ellis mijn vrouw is al in Argentinië. De kraamzorg daar komt op de familie neer en Felix van 3,5 loopt er ook nog rond.
Argentinië
De vergelijking met februari dringt zich op. De wethouder had een reis naar Argentinië geboekt. 5 maart zou hij terug zijn, op tijd voor de Stedelijke Commissie met twee grote projecten op de agenda. Nog vóór de gemeenteraadsverkiezingen moest het besluit vallen: subsidie voor de nieuwe entree van het Muziekkwartier en de herontwikkeling van de Kop van de Boulevard. Vijf woontorens met 520 appartementen. Het laatste wapenfeit van Jeroen Hatenboer.
Rot geschrokken
Die donderdag 22 februari in de trein van Den Haag naar Enschede opende hij zijn mail en las hij dat er stemmen opgingen om de besluiten uit te stellen. De wethouder ontplofte. We hadden keihard gewerkt om de deadline te halen. Dan haal je de deadline en is het: Vanwaar die haast? Diezelfde avond diende hij zijn ontslag in. Als het moet kan ik rigoureus doorpakken. Ze zijn zich rot geschrokken. Ik kan het niet bewijzen, maar ik denk dat mijn vertrek heeft geforceerd dat de besluiten tóch in de laatste gemeenteraadsvergadering zijn genomen.
Erepenning
Hij toont een bronzen plaquette: de erepenning van de gemeente Enschede, gekregen op zijn afscheidsreceptie. Daar was ik heel blij mee. Mijn passie zat in de stad. Sta ik ineens in het rijtje van Edo Bergsma en C.F. Klaar.
Hij heeft een merkwaardige tijd achter de rug. Voor het eerst in zijn leven stond hij stil, voor het eerst van zijn leven solliciteerde hij. Ik heb geen cv. Niet gestudeerd, 25 jaar kroegbaas en acht jaar wethouder. Wethouders en kroegbazen staan echt niet zo goed bekend hoor! Ik wil zo snel mogelijk onafhankelijk zijn van mijn wachtgeld. Dat lukt nog niet helemaal, maar ik ben op weg.
Hij overhandigt een visitekaartje waarop staat: Lid van het expertteam Woningbouw. Als gemeentes vastzitten met hun woningbouw, dan kunnen ze een beroep op het team doen. Verder solliciteert hij. Best lastig. Ik moet het hebben van mijn verhaal. En ik ben 59. Geen ouwe lul en zo voel ik mij ook niet. Maar dat cv, tja.
Tablet
Deze week zat hij weer in de trein. Eenzelfde stiltecoupé waarin hij 22 februari met Jan Salverda van de woningcorporatie Domijn en Frans Kooiker van de corporatie De Woonplaats terug naar Enschede reisde. We hadden een gezellige dag gehad. Zaten volop te kletsen. Toen tikte iemand uit de coupé ernaast op het raam. Of we stil konden zijn. Wat doe je dan als brave Tukker: je houdt je mond en pakt je tablet.
Hij dacht terug aan het moment en vroeg zich af wat er gebeurd zou zijn als hij zijn mail pas de volgende dag had gelezen... Maar: Ik zou het zo weer overdoen. Ik heb nergens spijt van.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita