Nieuws
Enschede
Schrik over mogelijke sloop: Pand aan Getfertweg moet behouden blijven
De schrik over de sloop van de BATO-fabriek zit er nog goed in. De verenigingen die waken over het historisch erfgoed van Enschede ontfermen zich nu over een oud fabrieksgebouwtje aan de Getfertweg.
Drie erfgoedorganisaties, de Stichting Historische Sociëteit Enschede Lonneker, Erfgoed vereniging Heemschut en de Stichting Cuypersgenootschap, hebben protest aangetekend tegen de mogelijke sloop van het voormalig fabrieksgebouw aan de Getfertweg 191 . Er zijn op dit moment voor zover bekend nog geen concrete sloopplannen, maar de clubs hebben geleerd van het proces rond het BATO-pand aan de Perikweg.
Te laat
Daar kwam het verzet te laat, het gebouw werd onlangs met de grond gelijk gemaakt. De erfgoedbewakers, die de oude BATO-textielfabriek grote cultuurhistorische waarde toedichtten, staken hun teleurstelling daarover niet onder stoelen of banken. Ook het pand aan de Getfertweg, een paar straten verderop, heeft de shed-daken die de BATO kenmerkten. En net als bij de BATO is de waarde niet direct voor iedereen zichtbaar.
Onopvallend
Het gebouw is een onopvallend pand, slechts één bouwlaag en ontsierd door grafitti. Er huizen al jarenlang allerlei kleine bedrijfjes in, die elkaar afwisselen. Zorgbureautjes, financiële dienstverlening, vaklui in de timmer- en schilderbranche. Over de oorsprong van het gebouwtje is weinig bekend; de bouwvergunning voor een loods op die plek werd in 1936 verleend aan gebr. Varvik , maar waarvoor precies is niet duidelijk. In 1954 volgde een bouwvergunning aan Grossierderij Dezo voor een pakhuis met garage . Dezo leverde in de oorlog onder meer bakpoeder aan bakkers. Het pand aan de Getfertweg zal geen drommen toeristen trekken, ook niet met een opgepoetste gevel.
Waardevol
Toch gaat het om waardevol vastgoed, vinden de drie organisaties. Het betreft hier een pand uit de wederopbouwperiode, gerealiseerd in 1954 en ontworpen door architect Joan Klein Breteler (1903-1952) , schrijven de lokale historici. De voorbouw, het kantoorgedeelte, is een typisch product van de wederopbouw-architectuur. Dat zit hem dan in de details: de betonnen sierlijst met de ruitjes langs de dakrand, de wat verspringende lijst rond de versierde voordeur. De achterbouw van het pand kan beschouwd worden als de laatste generatie shed-dakconstructies , aldus de historici.
Nader onderzoek
Het gebouwtje heeft om deze redenen historische en architectonische betekenis , vinden de organisaties, en moet daarom behouden blijven voor Enschede . In maart hebben de erfgoedorganisaties aan het college van B&W gevraagd nader onderzoek te doen naar de cultuurhistorische waarde van het fabriekje. Volgens de erfgoedclubs zou dat inderdaad worden opgepakt.
Toelichting
Onderzoek tot nu toe heeft niks bijzonders opgeleverd. In de toelichting op het bestemmingsplan Sumatrastraat-Getfertweg, waar het oude fabriekje ook onder valt, valt te lezen dat er geen cultuurhistorisch waardevolle objecten, structuren of bouwwerken aanwezig zijn . Het is de vraag of hernieuwd onderzoek tot andere inzichten gaat leiden. Bij de gemeente was niemand beschikbaar om toelichting te geven op het verzoek of de plannen rond het pandje.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Carlo ter Ellen
Te laat
Daar kwam het verzet te laat, het gebouw werd onlangs met de grond gelijk gemaakt. De erfgoedbewakers, die de oude BATO-textielfabriek grote cultuurhistorische waarde toedichtten, staken hun teleurstelling daarover niet onder stoelen of banken. Ook het pand aan de Getfertweg, een paar straten verderop, heeft de shed-daken die de BATO kenmerkten. En net als bij de BATO is de waarde niet direct voor iedereen zichtbaar.
Onopvallend
Het gebouw is een onopvallend pand, slechts één bouwlaag en ontsierd door grafitti. Er huizen al jarenlang allerlei kleine bedrijfjes in, die elkaar afwisselen. Zorgbureautjes, financiële dienstverlening, vaklui in de timmer- en schilderbranche. Over de oorsprong van het gebouwtje is weinig bekend; de bouwvergunning voor een loods op die plek werd in 1936 verleend aan gebr. Varvik , maar waarvoor precies is niet duidelijk. In 1954 volgde een bouwvergunning aan Grossierderij Dezo voor een pakhuis met garage . Dezo leverde in de oorlog onder meer bakpoeder aan bakkers. Het pand aan de Getfertweg zal geen drommen toeristen trekken, ook niet met een opgepoetste gevel.
Waardevol
Toch gaat het om waardevol vastgoed, vinden de drie organisaties. Het betreft hier een pand uit de wederopbouwperiode, gerealiseerd in 1954 en ontworpen door architect Joan Klein Breteler (1903-1952) , schrijven de lokale historici. De voorbouw, het kantoorgedeelte, is een typisch product van de wederopbouw-architectuur. Dat zit hem dan in de details: de betonnen sierlijst met de ruitjes langs de dakrand, de wat verspringende lijst rond de versierde voordeur. De achterbouw van het pand kan beschouwd worden als de laatste generatie shed-dakconstructies , aldus de historici.
Nader onderzoek
Het gebouwtje heeft om deze redenen historische en architectonische betekenis , vinden de organisaties, en moet daarom behouden blijven voor Enschede . In maart hebben de erfgoedorganisaties aan het college van B&W gevraagd nader onderzoek te doen naar de cultuurhistorische waarde van het fabriekje. Volgens de erfgoedclubs zou dat inderdaad worden opgepakt.
Toelichting
Onderzoek tot nu toe heeft niks bijzonders opgeleverd. In de toelichting op het bestemmingsplan Sumatrastraat-Getfertweg, waar het oude fabriekje ook onder valt, valt te lezen dat er geen cultuurhistorisch waardevolle objecten, structuren of bouwwerken aanwezig zijn . Het is de vraag of hernieuwd onderzoek tot andere inzichten gaat leiden. Bij de gemeente was niemand beschikbaar om toelichting te geven op het verzoek of de plannen rond het pandje.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Carlo ter Ellen
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
