Nieuws
Enschede
VIDEO | Gehandicapte Andrei (22) wil anderen helpen met zijn tekeningen
Een Roemeens ziekenhuis, een verkeerde arts, een slechte beslissing. Na een voorspoedige zwangerschap ging het mis bij de geboorte van Andrei Fokkink. Hij kreeg geen lucht. Andrei is nu 22 en zwaar gehandicapt. Hij maakt tekeningen, die hij zondag bij Kunst in het Volkspark verkoopt om Roemeense kinderen te helpen.
Ik had je verteld dat dit waarschijnlijk gevraagd zou worden , zegt Arie na een korte stilte tegen zijn zoon. Aan Andrei valt niets af te lezen voor wie hem niet kent, maar hij vindt het een moeilijk onderwerp.
Wat gebeurde er 22 jaar geleden in het ziekenhuis in Bacau? Hij had nu een gezonde vent moeten zijn, maar het liep anders. Er is iets mis gegaan dat niet mis had mogen gaan , zegt Arie. Dat gebeurt in Nederland ook. Maar in Roemenië is de kans groter.
Hersenverlamming
Andrei heeft cerebrale parese, hersenverlamming. Zelf zegt hij liever: ik heb geen controle over mijn bewegingen , vertelt zijn vader. Arie spreekt namens zijn zoon, want Andrei kan dat niet. Hij praat met hulp van een computer die hij met zijn ogen aanstuurt, maar dat gaat traag en hij kiest er dikwijls voor om zijn vader het woord te laten doen.
Andrei laat een filmpje zien waarin hij zichzelf voorstelt, de tekst die hij zelf schreef is ingesproken door zijn neef. Ik baal dat ik voor zoveel dingen afhankelijk ben van anderen , zegt hij. Ik baal ook als er niet met mij maar over mij gepraat wordt. Het is vervelend als mensen denken dat ik niks begrijp.
Communiceren in lichaamstaal
Andrei groeide met Arie en zijn Roemeense moeder op in Enschede. Hij ging naar school op het Roessingh. Communiceren deed hij in lichaamstaal die alleen zijn ouders begrijpen, of met hulp van een boek vol plaatjes. Als zijn moeder wilde weten of hij dorst had, stak ze haar armen omhoog. Kijk naar links is ja, kijk naar rechts is nee. Toen Andrei tien jaar was, veranderde zijn leven volkomen.
Het gezin liep tijdens een bezoek aan een hulpmiddelenbeurs langs een stand van het Scandinavische bedrijf Tobii. Dat had een computer ontwikkeld die bestuurd kon worden door naar het scherm te kijken. Of Andrei het eens wilde proberen? Binnen tien seconden waren de camera s op zijn ogen afgesteld en kon hij ermee werken. Het was een openbaring. Je weet direct: dit gaat zóveel betekenen.
My Tobii
Dankzij de My Tobii ging de wereld open voor Andrei. Hij kon iets uitleggen en zelfstandig iets ondernemen. E-mail, YouTube, Spotify, Facebook. Hij ontdekte ook nog iets anders: tekenprogramma s. Tekenen werd zijn grote hobby en uitlaatklep. Omdat ik me niet kan bewegen, is het een manier om me terug te trekken , vertelt hij. Ik word er rustig van. Hij krijgt tekenles van kunstenares Gerdie Schiphorst. Samen ontdekken , noemt zij het. Andrei maakt waanzinnig mooie, rijke tekeningen, met veel lagen.
Inmiddels heeft hij een portfolio met 44 werken. Een deel hangt in ateliergebouw de Kunsthaven aan de Borstelweg, een ander deel hangt zondag in het Volkspark. Het is allemaal te koop. 50 euro voor de grote tekeningen, 25 voor de kleine. De opbrengst gaat naar de Roemeense stichting Asociatia Betania, die onder meer projecten opzet voor gehandicapte en autistische kinderen. Het is iets dat Andrei en Arie al jaren willen.
Alledaagse hulp
Want wat Andrei 22 jaar geleden is overkomen, is niet meer terug te draaien. Maar zo halen we er met zijn allen nog iets uit. Voor kinderen die nu geboren worden , zegt Arie. Daarbij gaat niet om hemelbestormende plannen, maar juist om heel alledaagse hulp. Vroeger kwamen handicaps in het Oostblok officieel niet voor. Dat werd weggestopt , zegt Arie.
Inmiddels is er veel veranderd. Zo is er bijvoorbeeld ook dagbesteding. Maar achter de schermen mist er nog veel. Als de kinderen thuiskomen van de dagbesteding, moeten ze via de trap naar hun flat op vier hoog gedragen worden. Of denk aan iets simpels als een handige drinkbeker. Het zijn kleine dingen die veel kunnen betekenen.
Voor meer informatie: asociatiabetania.ro en andreitekent.nl
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita
Wat gebeurde er 22 jaar geleden in het ziekenhuis in Bacau? Hij had nu een gezonde vent moeten zijn, maar het liep anders. Er is iets mis gegaan dat niet mis had mogen gaan , zegt Arie. Dat gebeurt in Nederland ook. Maar in Roemenië is de kans groter.
Hersenverlamming
Andrei heeft cerebrale parese, hersenverlamming. Zelf zegt hij liever: ik heb geen controle over mijn bewegingen , vertelt zijn vader. Arie spreekt namens zijn zoon, want Andrei kan dat niet. Hij praat met hulp van een computer die hij met zijn ogen aanstuurt, maar dat gaat traag en hij kiest er dikwijls voor om zijn vader het woord te laten doen.
Andrei laat een filmpje zien waarin hij zichzelf voorstelt, de tekst die hij zelf schreef is ingesproken door zijn neef. Ik baal dat ik voor zoveel dingen afhankelijk ben van anderen , zegt hij. Ik baal ook als er niet met mij maar over mij gepraat wordt. Het is vervelend als mensen denken dat ik niks begrijp.
Communiceren in lichaamstaal
Andrei groeide met Arie en zijn Roemeense moeder op in Enschede. Hij ging naar school op het Roessingh. Communiceren deed hij in lichaamstaal die alleen zijn ouders begrijpen, of met hulp van een boek vol plaatjes. Als zijn moeder wilde weten of hij dorst had, stak ze haar armen omhoog. Kijk naar links is ja, kijk naar rechts is nee. Toen Andrei tien jaar was, veranderde zijn leven volkomen.
Het gezin liep tijdens een bezoek aan een hulpmiddelenbeurs langs een stand van het Scandinavische bedrijf Tobii. Dat had een computer ontwikkeld die bestuurd kon worden door naar het scherm te kijken. Of Andrei het eens wilde proberen? Binnen tien seconden waren de camera s op zijn ogen afgesteld en kon hij ermee werken. Het was een openbaring. Je weet direct: dit gaat zóveel betekenen.
My Tobii
Dankzij de My Tobii ging de wereld open voor Andrei. Hij kon iets uitleggen en zelfstandig iets ondernemen. E-mail, YouTube, Spotify, Facebook. Hij ontdekte ook nog iets anders: tekenprogramma s. Tekenen werd zijn grote hobby en uitlaatklep. Omdat ik me niet kan bewegen, is het een manier om me terug te trekken , vertelt hij. Ik word er rustig van. Hij krijgt tekenles van kunstenares Gerdie Schiphorst. Samen ontdekken , noemt zij het. Andrei maakt waanzinnig mooie, rijke tekeningen, met veel lagen.
Inmiddels heeft hij een portfolio met 44 werken. Een deel hangt in ateliergebouw de Kunsthaven aan de Borstelweg, een ander deel hangt zondag in het Volkspark. Het is allemaal te koop. 50 euro voor de grote tekeningen, 25 voor de kleine. De opbrengst gaat naar de Roemeense stichting Asociatia Betania, die onder meer projecten opzet voor gehandicapte en autistische kinderen. Het is iets dat Andrei en Arie al jaren willen.
Alledaagse hulp
Want wat Andrei 22 jaar geleden is overkomen, is niet meer terug te draaien. Maar zo halen we er met zijn allen nog iets uit. Voor kinderen die nu geboren worden , zegt Arie. Daarbij gaat niet om hemelbestormende plannen, maar juist om heel alledaagse hulp. Vroeger kwamen handicaps in het Oostblok officieel niet voor. Dat werd weggestopt , zegt Arie.
Inmiddels is er veel veranderd. Zo is er bijvoorbeeld ook dagbesteding. Maar achter de schermen mist er nog veel. Als de kinderen thuiskomen van de dagbesteding, moeten ze via de trap naar hun flat op vier hoog gedragen worden. Of denk aan iets simpels als een handige drinkbeker. Het zijn kleine dingen die veel kunnen betekenen.
Voor meer informatie: asociatiabetania.ro en andreitekent.nl
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
