Mama heeft auw: Marieke (33) heeft schildklierkanker en deelt haar zoektocht in een podcast

‘Schildklierkankerlijer’, zo noemt ze zichzelf. Met de bedoeling dat je ervan schrikt. “Het woord kanker is zo ontzettend beladen. We hebben er allemaal een idee bij van zieke, kale, dunne mensen. Dat idee heb ik zelf ook nog steeds,” zegt Marieke in 1Twente Vandaag. Maar ze weet ondertussen dat dat beeld niet altijd klopt.

"Maar" schildklierkanker

“Ik ben best gezond, tenminste, zo zie ik eruit'", zegt ze. “Maar ik ben het blijkbaar niet helemaal. In het begin zei ik heel vaak: ik voel me goed, ik ben gewoon helemaal fit, maar de dokter heeft gezegd dat ik kanker heb. Dat is wel een hele rare realiteit waar je ineens instapt.”

In oktober vorig jaar hoort Marieke dat ze kanker heeft. Schildklierkanker. Dat is op zich al een zeldzame vorm van kanker, maar Marieke heeft ook nog een vorm die weinig voorkomt. Het is ook een vorm waarvan ze in principe 'gewoon’ beter wordt. In de trailer van haar podcast zegt ze zelfs “Het is maar schildklierkanker." En dat maakt het nou juist ook zo ingewikkeld. Want ondanks haar ziekte voelt ze zich prima. “Ik heb kanker, maar wordt ook zonder twijfel weer beter. Zonder strijd zelfs. Hoewel het natuurlijk niet zonder slag of stoot gaat.”

Grote zoektocht

En precies over die tegenstrijdigheden gaat haar podcast ‘Mama heeft auw’. Ze onderzoekt hoe ze zich nu eigenlijk mag voelen. “Mag ik wel zeggen dat ik kanker heb?”, vraagt ze zich af. “Want ik ken mensen met kanker en die hebben het heel zwaar gehad of gingen zelfs dood. Zij kregen “echte” behandelingen met chemo. En ik heb het geluk dat ik dat allemaal niet hoef. Dus mag je dan nog zeggen dat je kanker hebt?”

Inmiddels staan er dertien afleveringen online van wat ze zelf een grote zoektocht noemt. Marieke praat over haar behandelingen, maar ook over de keuzes waar ze voor komt te staan. En ondanks dat ze een echte positivo is, deelt ze ook haar angsten en twijfels met de luisteraars.

Sequel

Ze begon de podcast mede zodat haar zoons later terug kunnen luisteren hoe deze heftige periode is geweest. Maar intussen is het groter geworden dan dat. “Ik merk dat mensen het fijn vinden dat ze alle aspecten die deze situatie met zich meebrengt kunnen zien.”

Wanneer ze stopt weet ze nog niet, alhoewel de periode van ziek zijn bijna tot een einde komt. “Rond Valentijnsdag vind ik dat ik beter ben. Maar dat kan ik wel vinden, het blijft even afwachten.” De prognoses zijn in ieder geval goed. Dat betekent niet dat ze geen voer meer heeft voor nieuwe afleveringen. “Ik denk al aan een soort sequel waarin in de chirurg ga interviewen die me geopereerd heeft. Of een kinderpsycholoog over hoe hiermee om te gaan met je kinderen.” Wordt vervolgd dus.