De Enschedese Melkhal: een (onomkeerbare) gemiste kans
Het gewelfde dak van de Enschedese Melkhal, een iconische plek met een verleden en een verhaal, zou onderdak gaan bieden aan alles wat groen, duurzaam, bio, creatief en lokaal is. Met ruimte voor lieve winkeltjes, toffe cafeetjes en terrasjes en vernieuwende bedrijfjes. Een plek om rustig rond te slenteren en te ontspannen, logisch verbonden met het Enschedese stadshart. Zou. Want nu al haasten zich blauwe pakken en supermarktbezoekers over de kale vlakte van een snoeihete parkeerplaats.
Als er een ranglijst bestond van gemiste kansen in Enschede, zou die Melkhal ergens bovenin prijken. Het idee dat destijds de aanleiding vormde voor de renovatie van een uniek stukje stad, heeft nooit een kans gehad en gaat die ook niet meer krijgen. Die supermarkt krijg je daar niet snel meer weg. Net als de enorme geschilderde letters die op de oude gevels van de Melkhal zijn aangebracht.
Illegale mega-letters
Die super heeft de gevel namelijk alvast voorzien van belettering. Illegaal. In de vergadering van de stadsdeelcommissie Centrum van gisteravond bleek dat de super geen vergunning voor die belettering heeft aangevraagd.
Dat is tamelijk bizar. Iedere jongere met een hoodie en een spuitbus in zijn handen wordt, als dat even kan, in zijn kraag gegrepen. Voor je het weet bekladt hij niet alleen een toch al uit elkaar vallende schutting, maar ook de zorgvuldig ontworpen en ingepaste glazen wand langs een fietspad of snelweg.
Vergunningaanvraag voor mega-letters
De vergunningaanvraag voor de megaletters van de al even mega supermarkt in de Melkhal is ingediend op 10 juni. Naar verwachting wordt daar binnen zes weken over beslist.
Maar hier gaat het om reclame. En een super die al acht vestigingen op Enschedees grondgebied had. Dus in dit geval mag die grote jongen - die in tegenstelling tot de bedachte kleine lokale partijen in die Melkhal niets extra’s toevoegt aan de Enschedese economie - alsnog een vergunning aanvragen. Wordt die verleend, dan mag de belettering blijven.
Ronkende beloften
Het waren - en zijn - ronkende beloften die de kopers naar de nieuwe kavels in de buurt lokten en lokken.
De voorheen ambachtelijke omgeving zal op de begane grond weer tot leven komen in de Melkhal. Daarom wordt met trots weer ruimte gemaakt voor ondernemers die oude of nieuwe ambachten in de Melkhal willen laten floreren, zoals bijvoorbeeld de stadsbrouwerij, een gamesoftwarebedrijf, een 3D-printoffice of een atelier.
En daar komen, zo valt er op dezelfde website (melkhal-enschede.nl) te lezen, ‘het beste restaurant van Twente’ en een ‘cultureel podium’ bij.
Er is nog plek (maar niet veel)
Wie nu die even nieuwe als kolossale super binnenstapt en ziet welke ruimte er onder de prachtige koepel resteert, vraagt zich in gerede af: hoe dan? Of liever: waar dan? Vooruit: een niet al te groot restaurant zou nog kunnen. Met een verhoging van een paar vierkante meter waar bij gelegenheid een piano op getild kan worden. En een microfoonstandaard. Maar verder?
Blijvend stempel
Gelukkig kijkt stadsbouwmeester Jessica Hammarlund Bergmann mee met de vergunningaanvraag voor die megaletters. Die Melkhal is dan wel geen monument in formele zin, monumentaal is ‘ie wel. Vraag is wat er gebeurt als de vergunningverleners en/of Hammarlund Bergmann vinden dat deze aantasting van dat Enschedese icoon te monumentaal is. Haar gevels zijn bevlekt; herstel die maar weer eens in hun oude staat.
Laat dat nou een treffende metafoor zijn voor de teloorgang van de belofte die de Melkhal toch heus was. Het stempel dat nu op dat stukje historisch erfgoed wordt gedrukt is net zoiets als de inkt van de handtekeningen onder de contracten met mega-supers. Is die eenmaal opgedroogd, dan poets je die er niet maar zomaar weer af.
