Sander Boschker toernooi na twee coronajaren terug: lachende gezichten en roep om de VAR
Alleen maar lachende gezichten maandagmiddag op het Trainingscentrum van FC Twente in Hengelo. Na twee coronajaren wordt het Sander Boschker toernooi weer als vanouds georganiseerd. Cliënten van de Twentse zorgcentra binden samen met de spelers van FC Twente de strijd aan op het voetbalveld. Al telt vooral: 'meedoen is belangrijker dan winnen'.
Dat betekent trouwens niet dat het er niet fanatiek aan toegaat op de velden. Tijdens de duur van het toernooi wordt meermaals om een VAR gevraagd.
Discutabele ingreep
Eerst is daar een discutabele ingreep van assistent-trainer Ivar van Dinteren. Hij hoort zich als toeschouwer afzijdig te houden, maar voorkomt een zeker doelpunt van het blauwe team 'FC Trugvechen' door de bal van de lijn te tikken. Dit tot grote opwinding van Ricky van Wolfswinkel, die de goal al telde voor zijn ploeg. De spits had dan ook graag de videoscheids willen raadplegen.
Even later is er consternatie tussen de wedstrijdvelden in, met opnieuw een rol voor Van Dinteren. Samen met Sander Boschker spant hij samen tegen hoofdtrainer Ron Jans. De heren zijn het niet eens over een bal die al dan wel niet over de lijn was bij één van de wedstrijden. Jans weet het zeker: de bal was binnen. Zijn collega's denken daar anders over.
Gekscherend wordt de vergelijking met het VAR-moment in de wedstrijd tussen PSV en Ajax gemaakt. Waarbij de winnende treffer van Ajax mede dankzij de videoscheidsrechter bleef staan, ondanks dat de bal kort daarvoor over de zijlijn leek te gaan. Jans vindt zijn collega's uit de technische staf maar eigenwijs en heeft nog wel wat te zeggen over het optreden van zijn assistent Van Dinteren, die zich dus allesbehalve neutraal opstelt. "Hij is gewoon betrokken bij drie goals! Dat kan niet als toeschouwer,", besluit de hoofdtrainer lachend. Desondanks volgt er geen reprimande: "Vandaag niet, vandaag mag alles."
Lang op moeten wachten
Het zegt alles over de sfeer die maandagmiddag in Hengelo heerst. Het plezier spat eraf bij alle deelnemers. Zowel bij de spelers als bij de cliënten van de Twentse Zorgcentra, die blij zijn dat ze na twee jaar weer met hun helden op het veld staan. Paul Gelen, namens Stichting Goal betrokken bij het toernooi, merkte in de afgelopen weken al dat het begon te kriebelen bij de bewoners van de verschillende zorglocaties. Bij bezoekjes aan de Losserhof, het Bouwhuis en zelfs in Almelo bij de ColckHof kwam standaard de vraag: 'Wanneer gaan we voetballen met FC Twente?'.
Ze hebben er dan ook lang op moeten wachten. Twee jaar geleden was er geen toernooi vanwege corona en vorig jaar viel een alternatief, letterlijk in het water. Omdat voetballen vanwege de geldende maatregelen niet kon, stonden er in het stadion een aantal voetbalspellen opgesteld. Maar bij aanvang viel de regen met bakken uit de hemel en moest het programma worden geschrapt. Gelen ziet dat de honger naar leuke activiteiten, zeker na die afgelopen twee coronajaren, groot is. "Dat geldt voor alle evenementen die we doen. Mensen willen erop uit en dat is voor deze doelgroep niet anders."
Ook de teamnamen, traditioneel in het Twents, zijn dit jaar aangepast op een mooi weerzien. Namen als FC Trugkomm'n, FC Deurgoan, FC Kombek en FC Hoop Hoald'n geven aan: er mag weer samen gevoetbald worden.
Twijfelachtige finaleplaats
Twee jaar geen toernooi, betekent wel dat deze editie voor de huidige selectie de eerste is. Een van de weinigen die er wel bekend mee is, Wout Brama, is er door een blessure niet bij. Sander Boschker is er als naamgever natuurlijk wel. Hij lichtte de spelers vooraf in. "Ik heb gezegd: geen zorgen, je zult hartstikke veel plezier hebben." Om zich heen kijkend, ziet hij dat dat wel lukt. "Mooi dat dit na twee jaar weer kan. Dit toernooi moet ieder jaar doorgaan, mits het kan."
De finale gaat uiteindelijk tussen 'FC Op Tandvleis' van Gijs Smal, Kik Pierie en Manfred Ugalde en 'FC Hoop Hoald'n' van Ramiz Zerrouki, Giovanni Troupée en Casper Staring. Al zijn er de nodige twijfels of dat laatste team wel een finaleplaats verdient. Zerrouki vindt van wel en onthoudt zich wijselijk van commentaar. Hij lacht uiteindelijk het laatst met zijn team. Want de finale wordt met 2-1 gewonnen. "Ik ben trots op mijn team, ze hebben alles gegeven. Maar," voegt de middenvelder eraan toe, "Uiteindelijk maakt het niet uit wie er wint. Het gaat om de dag." En die was, na twee jaar zonder Sander Boschker toernooi, een groot succes.
