Nieuws
Enschede
Bram en Anny Harberink zijn 60 jaar getrouwd: We hebben Enschede zoveel zien veranderen
Ze ontmoetten elkaar op het korfbalveld van Rigtersbleek, trouwden in de Menistenkerk, woonden op Twekkelerveld en hadden samen confectieatelier Schipper. Gisteren vierden Bram (82) en Anny Harberink (81) feest. Zestig jaar huwelijk vertelt aan de hand van zes bijzondere plekken.
Mandy de Jong | Tubantia
1. Rigtersbleek Bram Harberink was aanvoerder van de Rigtersbleek-selectie, Anny de Lange kwam als talentvol 16-jarig meisje nieuw in het gemengde team. Zijn eerste toenadering kan Bram zich nog goed herinneren. Anny maakte een goaltje tijdens haar eerste wedstrijd. Bram greep direct zijn kans en gaf Anny een betekenisvol schouderklopje. Wat volgde was een knipperlichtrelatie. Aan/uit, aan/uit , schetst Bram met een lach. Tja, ze waren nog jong. Anny: We waren met een hele groep bij de korfbal en dan vond je ook weleens iemand anders leuk en aardig. Uiteindelijk vonden Bram en Anny elkaar het allerleukst.
Ze speelden op landelijk niveau en reisden samen van sporthal naar sporthal. We betaalden 1 gulden voor de chauffeur en de bus die door textielfabriek Rigtersbleek werd gesponsord , vertelt Anny. Korfballen en uitgaan, het was een fantastische tijd. De tachtigers staan niet meer op het veld, maar nog geregeld langs de zijlijn. Kleinzoon Chris speelt in het eerste elftal, uiteraard ook bij hun eigen Rigtersbleek. Deze sport heeft een groot deel van ons leven bepaald.
2. Menistenkerk Bram was van huis uit doopsgezind en dus was het vanzelfsprekend dat het jonge stel op 30 oktober 1959 in de Menistenkerk ging trouwen. Anny had daar geen moeite mee. Maar ik heb wel meteen tegen de dominee gezegd dat ik op zondag niet naar de kerk kon. Dan moest ik korfballen. Veel trouwerijen waren er volgens het stel niet in het kleine kerkje in de binnenstad. Het was een relatief kleine geloofsgemeenschap, weet Anny nog. Met veel textielfabrikanten, zoals Blijdenstein.
Zestig jaar later zien ze dat alleen de ingang van de kerk nog hetzelfde is gebleven. Bram herinnert zich dat na het vertrek van de doopsgezinde gemeente uit de kerk er een hele tijd de opslag van Donkerwolke Pelterijen heeft gezeten. Toen het bontspul niet meer mocht, werd het discotheek de Zevende Hemel. En nu is de voormalige kerk dus het onderkomen van bierbrouwerij Stanislaus Brewskovitch.
3. TwekkelerveldAnny groeide op aan het Mercuriusplein, op Twekkelerveld. Ik kan de namen van alle buren nog zo opnoemen. Hoogtepunt in haar jeugd was de komst van de stadsbus. De eerste stadsbus op ons plein, we wisten niet wat we zagen. Zo n bus met een dikke toeter ervoor. Bram woonde verderop, aan de G.J. Van Heekstraat.
Toen ze trouwden waren ze 22 en 21 jaar. Ik was pas uit dienst en de portemonnee was nog niet zo dik , vertelt Bram. Er waren in die tijd weinig woningen beschikbaar en veel jonge stellen woonden noodgedwongen bij hun ouders in. Anny: Dus het was heel bijzonder dat we een klein bovenhuisje op het Mercuriusplein konden krijgen. In haar eigen vertrouwde straat, met de bekende buren.
4. Confectieatelier SchipperMidden jaren 60 werkte Anny al jaren in de confectie bij Schipper, aan de Goolkatenweg. Bram had zich opgewerkt tot de tekentafel bij Stork in Hengelo. Toen de familie Schipper geen opvolger kon vinden, kwamen de Harberinks in beeld. En voor ik het wist zat ik weer achter de tekentafel. Dit keer om jasjes en broeken te leren tekenen. In die goeie tijd werkten er wel veertig mensen, vooral jonge meiden. We maakten veel bedrijfskleding voor Enschedese fabrieken, beddengoed voor het leger en ziekenhuistextiel. We produceerden ook pakken voor de melkboeren.
Eind jaren 60 stortte de textielindustrie in en kregen de Harberinks het ook moeilijk. Anny: Toen zijn we overgestapt op vrijetijdskleding voor onder andere Mac & Maggie en Fooks. Weer later werd gewerkt met mode-ontwerpers van de AKI, die dessins ontwierpen.
Schipper was een productiebedrijf, maar ook een leerschool. Er werden veel jonge meiden opgeleid. We hebben heel wat trouwerijen gehad , vertelt Bram met een grote glimlach. Even dacht ik dat ik een condoomautomaat in de fabriek moest ophangen. Want dan moesten we ineens vijf meisjes missen, allemaal zwanger.
Tot 2008 hebben hun dochter en schoonzoon het familiebedrijf gerund. De concurrentie met de lagelonenlanden werd te groot. Anny: We hebben Enschede zoveel zien veranderen. De confectietijd is een heel groot deel van ons leven geweest. Het was keihard werken, maar we hebben ook veel lol gehad met de meisjes.
5. Camping Al bijna veertig jaar staan ze met hun camper op landgoedcamping Het Meuleman in De Lutte - mooi dichtbij huis. Als er vroeger iets op de zaak was, dan waren we binnen 20 minuten terug , vertelt Bram. Van maart tot september staan ze er na al die jaren nog steeds op hun vaste plek. Anny: Niet in een rijtje, hoor. We hebben een mooie plek in het bos, bij een meertje. Ze zijn er op hun plek. Bram: Ik voel me hartstikke happy daar.
6. Volkspark Jaren woonden ze aan de Hengelosestraat en keken ze uit op het Van Heekpark. Vijf jaar geleden namen de Harberinks samen het besluit kleiner te gaan wonen. Ineens was er een koper voor ons huis en zocht ik op m n fietsje naar een nieuw huis. Bram vond tijdens zijn fietstocht een appartement op de begane grond - hoogbouw vinden ze allebei maar niks - met een prachtig uitzicht over het Volkspark. Omringd door vrienden en dichtbij hun beide dochters. Het was wel even wennen, maar inmiddels voelt Bram zich ook hier helemaal happy .
Samen lopen ze geregeld een rondje door het park. En dan ben je zo een uurtje onderweg. Bewegen is heel belangrijk , zegt Anny. Als ze de fotoboeken op tafel zo bekijkt, is ze er even stil van. Als klein meisje had ik nooit gedacht dat we dit allemaal samen zouden meemaken. Bewegen is belangrijk, maar zegt Anny: Je moet ook heel erg waarderen wat je hebt in het leven.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita
Op 30 oktober 1959 stonden Bram Harberink en Anny de Lange voor het altaar van de Menistenkerk aan de Stadsgravenstraat. Vandaag, precies zestig jaar later, staan ze er voor de bar van Stanislaus Brewskovitch. Het trouwalbum en de verhalen van het echtpaar vertellen iets over hun eigen huwelijk, maar zeggen ook veel over de tijdsgeest.
1. Rigtersbleek Bram Harberink was aanvoerder van de Rigtersbleek-selectie, Anny de Lange kwam als talentvol 16-jarig meisje nieuw in het gemengde team. Zijn eerste toenadering kan Bram zich nog goed herinneren. Anny maakte een goaltje tijdens haar eerste wedstrijd. Bram greep direct zijn kans en gaf Anny een betekenisvol schouderklopje. Wat volgde was een knipperlichtrelatie. Aan/uit, aan/uit , schetst Bram met een lach. Tja, ze waren nog jong. Anny: We waren met een hele groep bij de korfbal en dan vond je ook weleens iemand anders leuk en aardig. Uiteindelijk vonden Bram en Anny elkaar het allerleukst.
Ze speelden op landelijk niveau en reisden samen van sporthal naar sporthal. We betaalden 1 gulden voor de chauffeur en de bus die door textielfabriek Rigtersbleek werd gesponsord , vertelt Anny. Korfballen en uitgaan, het was een fantastische tijd. De tachtigers staan niet meer op het veld, maar nog geregeld langs de zijlijn. Kleinzoon Chris speelt in het eerste elftal, uiteraard ook bij hun eigen Rigtersbleek. Deze sport heeft een groot deel van ons leven bepaald.
2. Menistenkerk Bram was van huis uit doopsgezind en dus was het vanzelfsprekend dat het jonge stel op 30 oktober 1959 in de Menistenkerk ging trouwen. Anny had daar geen moeite mee. Maar ik heb wel meteen tegen de dominee gezegd dat ik op zondag niet naar de kerk kon. Dan moest ik korfballen. Veel trouwerijen waren er volgens het stel niet in het kleine kerkje in de binnenstad. Het was een relatief kleine geloofsgemeenschap, weet Anny nog. Met veel textielfabrikanten, zoals Blijdenstein.
Zestig jaar later zien ze dat alleen de ingang van de kerk nog hetzelfde is gebleven. Bram herinnert zich dat na het vertrek van de doopsgezinde gemeente uit de kerk er een hele tijd de opslag van Donkerwolke Pelterijen heeft gezeten. Toen het bontspul niet meer mocht, werd het discotheek de Zevende Hemel. En nu is de voormalige kerk dus het onderkomen van bierbrouwerij Stanislaus Brewskovitch.
3. TwekkelerveldAnny groeide op aan het Mercuriusplein, op Twekkelerveld. Ik kan de namen van alle buren nog zo opnoemen. Hoogtepunt in haar jeugd was de komst van de stadsbus. De eerste stadsbus op ons plein, we wisten niet wat we zagen. Zo n bus met een dikke toeter ervoor. Bram woonde verderop, aan de G.J. Van Heekstraat.
Toen ze trouwden waren ze 22 en 21 jaar. Ik was pas uit dienst en de portemonnee was nog niet zo dik , vertelt Bram. Er waren in die tijd weinig woningen beschikbaar en veel jonge stellen woonden noodgedwongen bij hun ouders in. Anny: Dus het was heel bijzonder dat we een klein bovenhuisje op het Mercuriusplein konden krijgen. In haar eigen vertrouwde straat, met de bekende buren.
4. Confectieatelier SchipperMidden jaren 60 werkte Anny al jaren in de confectie bij Schipper, aan de Goolkatenweg. Bram had zich opgewerkt tot de tekentafel bij Stork in Hengelo. Toen de familie Schipper geen opvolger kon vinden, kwamen de Harberinks in beeld. En voor ik het wist zat ik weer achter de tekentafel. Dit keer om jasjes en broeken te leren tekenen. In die goeie tijd werkten er wel veertig mensen, vooral jonge meiden. We maakten veel bedrijfskleding voor Enschedese fabrieken, beddengoed voor het leger en ziekenhuistextiel. We produceerden ook pakken voor de melkboeren.
Eind jaren 60 stortte de textielindustrie in en kregen de Harberinks het ook moeilijk. Anny: Toen zijn we overgestapt op vrijetijdskleding voor onder andere Mac & Maggie en Fooks. Weer later werd gewerkt met mode-ontwerpers van de AKI, die dessins ontwierpen.
Schipper was een productiebedrijf, maar ook een leerschool. Er werden veel jonge meiden opgeleid. We hebben heel wat trouwerijen gehad , vertelt Bram met een grote glimlach. Even dacht ik dat ik een condoomautomaat in de fabriek moest ophangen. Want dan moesten we ineens vijf meisjes missen, allemaal zwanger.
Tot 2008 hebben hun dochter en schoonzoon het familiebedrijf gerund. De concurrentie met de lagelonenlanden werd te groot. Anny: We hebben Enschede zoveel zien veranderen. De confectietijd is een heel groot deel van ons leven geweest. Het was keihard werken, maar we hebben ook veel lol gehad met de meisjes.
5. Camping Al bijna veertig jaar staan ze met hun camper op landgoedcamping Het Meuleman in De Lutte - mooi dichtbij huis. Als er vroeger iets op de zaak was, dan waren we binnen 20 minuten terug , vertelt Bram. Van maart tot september staan ze er na al die jaren nog steeds op hun vaste plek. Anny: Niet in een rijtje, hoor. We hebben een mooie plek in het bos, bij een meertje. Ze zijn er op hun plek. Bram: Ik voel me hartstikke happy daar.
6. Volkspark Jaren woonden ze aan de Hengelosestraat en keken ze uit op het Van Heekpark. Vijf jaar geleden namen de Harberinks samen het besluit kleiner te gaan wonen. Ineens was er een koper voor ons huis en zocht ik op m n fietsje naar een nieuw huis. Bram vond tijdens zijn fietstocht een appartement op de begane grond - hoogbouw vinden ze allebei maar niks - met een prachtig uitzicht over het Volkspark. Omringd door vrienden en dichtbij hun beide dochters. Het was wel even wennen, maar inmiddels voelt Bram zich ook hier helemaal happy .
Samen lopen ze geregeld een rondje door het park. En dan ben je zo een uurtje onderweg. Bewegen is heel belangrijk , zegt Anny. Als ze de fotoboeken op tafel zo bekijkt, is ze er even stil van. Als klein meisje had ik nooit gedacht dat we dit allemaal samen zouden meemaken. Bewegen is belangrijk, maar zegt Anny: Je moet ook heel erg waarderen wat je hebt in het leven.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
