Tukkers reizen al achttien jaar de wereld rond in een roestige, gammele Landcruiser
Met een verroeste en gammele Landcruiser reizen de Tukkers Karin-Marijke Vis en haar partner Coen Wubbels nu al weer achttien jaar over de wereld. Karin schreef het boek ‘Van het pad af’ waarin ze vertelt over hun belevenissen. “De prijs die ik betaal is het missen van mijn familie en de sociale contacten. Maar het levert me een gevoel van vrijheid op. Zo van: hee wat zullen we vandaag eens doen.”
Oezbekistan
Coen zit al in Oezbekistan, na het interview bij 1Twente Vandaag reist Karin hem achterna. In haar boek beschrijft ze de reis van drie-en-een-half jaar door vijftien landen in Zuid-Oost Azië waar ze met hun Landcruiser 75.000 kilometer aflegden.
Regeltjes
Ze kregen de smaak zo te pakken dat ze nooit meer ophielden. Inmiddels zijn ze al achttien jaar onderweg en hebben ze er nog steeds niet genoeg van. Het afgelopen jaar verbleven ze in Nederland vanwege corona. Het was fijn om weer bij de familie te zijn, maar Karin miste haar vrijheid. “Het is hier zo ingericht met al die regeltjes”, geeft ze aan.
Kruispunt
“Coen wilde de wereld over. Ik kende hem acht maanden. We waren begin 30. We zaten beide op een kruispunt en vroegen ons af wat we wilden met ons leven. Het huisje-boompje-beestje-idee was voor ons niet zo uitgekomen. Coen vroeg of ik meeging. Dat heb ik gedaan.”
Oude auto
De bedoeling was eerst twee of drie jaar weg. Beiden verkochten hun huis, deden de inboedel van de hand en kochten een oude auto in Duitsland. “Die hebben we een beetje ingericht. Daarna zijn we vertrokken, het voelde goed. Achttien jaar hadden we niet gepland.”
Familie
“Ik werkte toen al tien jaar in de bedrijfscatering. Het was tijd om wat anders te doen. Kreeg moeite met de normen en de regels.” En omdat ze zich altijd al een natuur- en buitenmens voelde, was de stap om wereldreiziger te worden niet eens zo heel groot. “We komen trouwens elk jaar wel terug om contact met de familie te houden. Dat is belangrijk.”
Geld verdienen
Hoewel ze in het begin konden rondkomen van hun spaargeld, moeten ze nu aan het werk om in hun onderhoud te voorzien. “We doen het super low budget, maar we moesten er wel mee aan de slag.”
Een tijdschrift benaderde het duo en vroeg of ze artikelen wilden schrijven en foto’s wilden maken over hun belevenissen. “Coen is fotograaf, dus dat sloot aan. In Thailand ontmoetten we een Amerikaanse schrijver, die introduceerde ons in Amerika. Het is nu hard werken om artikelen te verkopen.”
Veiligheid
Zorgen over hun veiligheid hebben ze bepaald niet. “Onze auto is een oude bak, roestig en heel karakteristiek. Die raken we niet kwijt. We maken ons er geen zorgen over. Ach er gebeurt overal wel wat en we kijken echt wel uit wat we doen, maar we vertrouwen op onze intuïtie. Als een van ons zich niet prettig voelt: gaan.
Logeren in een garage
Het is elke keer weer kijken hoe de dag verloopt. Soms betekent dat logeren in een garage als de auto weer eens onderhoud nodig heeft. “Onze auto is ons huis. We vragen dan of we in de auto mogen blijven slapen. En dat vinden de meeste eigenaren van de garages wel goed.
Het kan ook goed zijn dat ze besluiten een lange afstandswandeling van 750 of 1000 kilometer te lopen. Ook prima. De Tukkers zijn voorlopig nog niet van plan om ermee op te houden, omdat het vrijheidsgevoel overheerst. “Maar dit is niet per se iets wat we de rest van ons leven willen doen”, aldus Karin.
De reizigers zijn te volgen op hun wereldreis via ‘Van het pad af’. “Als je dat op google zoekt, kom je ons tegen.”
