Beeldhouwer Bert staat in regenachtig Volkspark zonder kraam om te schuilen: ‘Een kunstenaar heeft recht op ontbering’

Plassen op de paden, kunstenaars die hun werk droog proberen te houden met plastic zeilen en her en der verlaten kraampjes van makers die last-minute besloten toch niet te komen: de jubileumeditie van Kunst in het Volkspark kreeg er ongevraagd een extra dimensie bij.

Weggevlogen kramen

Waar het park normaal overvol is met liefhebbers van kunst, was het nu vooral het domein van de die-hards. Minder dan de helft aan bezoekers dan normaal, schatten verschillende kunstenaars.

Toch is de sfeer gemoedelijk. Wie er is, komt met een doel. Zoals Bert, een vaste bezoeker die vlakbij het park woont. “Ik kom hier al sinds het begin.” Hij herinnert zich een eerdere editie, waar het weer nog venijniger toesloeg. “Op een dag vooraf waren ze de tentjes aan het opzetten en 's avonds lagen ze overal door de wijk. Zo stormde het. Toen moest het evenement nog beginnen.”

Sindsdien zijn de organisatoren volgens hem voorzichtiger geworden. “Nu zetten ze de constructies pas neer op de dag ervoor, maar nog zonder het zeildoek. En kijk: ze staan nog.”

Kunstenaars improviseren

Ondanks het weer houden veel kunstenaars zich staande. Esther Bekker, die al enkele jaren meedoet, heeft haar opstelling aangepast. “Ik weet waar de wind vandaan komt.” Ze merkt dat de sfeer goed blijft. “De mensen die er zijn, zijn vrolijk.” Ook Sjaak Berfelo laat zich niet uit het veld slaan en heeft met zeilen maatregelen getroffen bij zijn stand. Hij is al een jaar of tien van de partij met zijn olieverfschilderijen. “Je moet af en toe iets even wegzetten, maar het kan er wel tegen.”

Beeldhouwer Bert Koerts staat met zijn lange bruine jas onder een boom. Dat is zijn dak, een eigen stand om te schuilen heeft hij niet. “Mijn beelden passen sowieso niet in een kraam. Daar zijn ze te groot voor en dat vloekt.” Zijn natte haren verklappen dat de bladeren niet waterdicht zijn. Geen probleem, lacht hij. “Een kunstenaar heeft recht op ontbering.”

Koerts komt al jaren met zijn sculpturen van oude keukenspullen en sloophout, die hij op die manier een nieuw leven geeft. “Je moet niks afschrijven. Dat geldt voor spullen, en ook voor mensen.” Hij heeft vandaag nog niets verkocht. “Maar wel veel leuke reacties.”

Carolien van Eekelen houdt het een uur voor sluitingstijd al voor gezien. “Normaal kan ik de overkant niet zien.” Ze maakt kunst van keramiek. “Dat kan wel tegen de regen. Maar mijn buurvrouw had bijvoorbeeld allemaal kromgetrokken passe-partouts, dat was minder.”

De winnaar

De 'Damsté Kunst in het Volksparkprijs' ging dit jaar naar Kim Wiggers (32) uit Raalte. Ze schildert magisch-realistische landschappen, samengesteld uit meerdere foto's. “Ik schilder wat ik mooi vind. Geen les gehad, niks. Gewoon zelf uitgezocht.” Ze deed vooral mee voor de ervaring en om werk te laten zien. “Dat ik win, had ik echt totaal niet verwacht.”

Wiggers is autodidact en reist veel. Haar inspiratie haalt ze uit vakantiefoto’s, die ze digitaal combineert tot fantasierijke landschappen. Die vertaalt ze vervolgens naar het doek. “De beelden bestaan niet echt, maar de elementen wel.”

Jury onder de indruk

De jury was overtuigd. “Technisch perfect”, zegt juryvoorzitter Henk ten Harkel. “Wat Kim doet, is moeilijk. Meerdere fotorealistische elementen samenvoegen tot een kloppend geheel. Vaak gaat dat mis, dan kloppend de schaduwen bijvoorbeeld niet. Maar zij is er heel nauwkeurig in. Het levert een soort zinsbegogeling op.” De jury bezocht alle kunstenaars en was er snel uit. “Kim haar werk viel gewoon op.”

Voor Wiggers is de prijs, en het bijbehorende geldbedrag van 1500 euro, een opsteker. “Waarschijnlijk gaat het op aan nieuw materiaal.” Ze lacht. “Het is geen leuke dag qua weer, maar dit maakt 'm wel bijzonder.”