DENK kiest lijsttrekker voor Almelo: 'Je hebt meer diversiteit nodig om goede beslissingen te nemen'

Mustafa Kocabiyik woont in Almelo sinds zijn komst naar Nederland in 1991. Hij voelt zich inmiddels een echte Almeloër. Hij houdt van de gemoedelijkheid van de stad: “Als mijn buurman Jerry hulp nodig heeft, ga ik bij hem klussen. En andersom ook.”

Politieke ervaring heeft Kocabiyik niet, geeft hij gelijk toe: “Ik moet dat leren, maar ik weet vanuit mijn werk wel hoe dingen beter en anders kunnen.” De lijsttrekker wantrouwt het gemeentebestuur. "Ze bepalen vooral zelf”, zegt hij. Een voorbeeld of een feitelijke onderbouwing geven lukt hem niet: “Het is een gevoel.” Tegelijkertijd stelt Kocabiyik dat hij zijn steentje wil bijdragen om het vertrouwen in de politiek te herstellen: “Ik geloof dat we daarin zullen slagen”, zegt hij zelfverzekerd.

Uit de praktijk

Kocabiyik heeft twintig jaar gewerkt als surveillant bij de politie. Twee jaar geleden besloot hij te gaan werken bij Nidos, een landelijke organisatie die zorgt voor voogdij en opvang van alleenstaande, minderjarige vluchtelingen. Daar hield hij zich bezig met gezinshereniging en voerde hij gesprekken met jongeren om hen de juiste begeleiding te geven. Die ervaringen wil hij inzetten als gemeenteraadslid.

Hij ziet namelijk dagelijks hoe belangrijk goede jeugdhulp is. Daarom raakt het hem dat Almelo juist daarop miljoenen wil bezuinigen. “Dat slaat nergens op”, stelt hij, “bezuinigingen zijn soms noodgedwongen, maar het moet wel binnen de perken blijven.” Hij weet namelijk hoe complex de jeugdzorg is. Toch is Kocabiyik ervan overtuigd dat je geld kunt besparen en betere zorg kunt bieden als er efficiënter wordt gewerkt in de jeugdzorg.

Kwetsbaar

Kocabiyik wil zich daarnaast inzetten voor mensen in kwetsbare posities, zoals minderheden die volgens hem te vaak worden vergeten in Almelo: "Bij projecten en burgerinitiatieven vanuit de gemeente worden mensen met een migratieachtergrond niet voldoende betrokken. Je hebt juist meer diversiteit nodig om goede beslissingen te nemen."

Uit frustratie

Zijn motivatie voor politiek komt mede voort uit frustratie over discriminatie: "Ik vraag me al jaren af waarom steeds weer een paar leerlingen geen stageplek kunnen vinden.” Sinds zijn eigen kinderen naar school gaan, is hij erg betrokken geraakt bij dit probleem. "We moeten onze jeugd koesteren en ze een extra zetje geven. Dat betekent dat scholen beter contact moeten hebben met bedrijven. Want stagediscriminatie mag niet meer voorkomen”, aldus Kocabiyik.