In Oldenzaal klinken na 80 jaar op 8 mei de namen van 8 slachtoffers; bij elke klokslag één

Er klonk spontaan applaus op voor Raeke, toen hem door loco-burgemeester Rob Christenhusz lof werd toegezwaaid voor zijn rol bij de nationale Dodenherdenking op de Dam in Amsterdam. Jan Raeke legde daar een krans voor alle burgerslachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Daarmee was er op een nationaal podium erkenning voor het ‘stille verdriet van Oldenzaal’. Niet alleen het verdriet over de dood van z’n broer Gerrit, maar ook dat van de naasten van de zeven andere slachtoffers.

Een naam bij elke klokslag

Donderdagavond werden de namen van alle 8 slachtoffers nog weer eens genoemd. Door Daniëlla van der Stelt van de werkgroep Een stil verdriet, om acht uur, telkens bij de klokslag van de Plechelmusbasiliek: Gerard Collet (18 jaar), Dini Croonen (20 jaar), Johnny Holtel (34), Bennie Krüpers (17), Frans Nijhuis (13), Gerrit Raeke (18),Frans Riekert (17) en Jan ten Veldhuis (18).

Acht witte rozen

Ter nagedachtenis aan de 8 slachtoffers legde Jan Raeke evenzovele witte rozen op het bankje bij de herdenkingsplaquette. Ook leerlingen van het Twents Carmel College locatie Potskampstraat – door Henk Winkelhuis van de werkgroep benoemd tot ‘ambassadeurs van de vrede’ – legden witte rozen op de herdenkingsplek. Speciaal voor deze gelegenheid speelde stadsbeiaardier Hylke Banning het lied ‘Wij leven vrij, wij leven blij’, dat in 1939 voor het laatst klonk uit de klokkentoren van de Plechelmus.

Verhaal krijgt vervolg

De kranslegging op de Dam tijdens de Dodenherdenking door Jan Raeke en de daarbij uitgesproken woorden brachten bij een familie met Oldenzaalse roots in Hoofddorp onverwachte herinneringen boven aan het drama tijdens het bevrijdingsfeest op 8 mei 1945. Er bleek een bijzondere connectie te bestaan tussen deze familie en Jan Raeke en diens vader ‘Jan de groenteman’. Het verhaal over het stille verdriet, dat leek afgerond, krijgt dus zeker nog een vervolg.