Verhaal kinderen Poolse bevrijders gaat over karpers in badkuip
Kinderen van Poolse bevrijders gingen steevast met vakantie naar Polen, stouwden hun auto vol met chocola, pantys, koffie om uit te delen en aten met kerst tegen wil en dank karper, want dat hoorde zo. “Die karpers zwommen een aantal dagen in de badkuip om de grondsmaak kwijt te raken. Dan konden wij dus niet in bad”, vertellen Jos Klaczynski en Fabian Daniluk, zonen van Poolse bevrijders. Zij zijn op zoek naar Poolse lotgenoten en hun verhalen.
Breda en Goor om maar eens twee gemeenten te noemen, werden in 1945 bevrijd door Poolse soldaten, die zich verenigd hadden in een pantserdivisie. Die werd ingezet bij de bevrijding van Europa. De divisie vocht zich een weg door Frankrijk, België naar Nederland. En daar bleven de Polen hangen, want ze mochten niet terug naar hun moederland dat inmiddels door de Russen was geconfisceerd. Veel van die bevrijders vestigden zich in Twente en Breda.
En daar begint het verhaal van de nazaten Jos Klaczynski en Fabian Daniluk. “Onze vaders wilden zo graag terug naar hun familie, hun huis, maar ze mochten niet. Pas in de jaren zestig werden bezoekjes toegestaan”, vertelt het duo. Als Jos en Fabian op de lagere school aan hun medeklasgenoten vertellen waar de vakantie naar toe gaat dan is hun antwoord altijd: Polen.
“Wij als kinderen van de Poolse bevrijders hadden andere vakanties, vierden andere kerstdagen. Wat moeten we in Polen? Dat vroegen we ons ook af. We waren verplicht daar naar toe te gaan omdat onze ouders hun familie wilden zien. Onze auto was zo volgestouwd met kauwgum, panty’s, koffie, chocolade om uit te delen, dat we ons nauwelijks konden bewegen. Die verhalen willen we horen.”
Ze herinneren zich nog de bijeenkomsten van de Poolse families in de jaren zestig die hun verhalen deelden. “Dat contact verwaterde. Onze ouders overleden. We delen al die herinneringen met andere nakomelingen. En voor mij worden de herinneringen steeds belangrijker. Die moeten we formaliseren voordat het helemaal verloren gaat. Daarbij willen we ze doorgeven aan de volgende generatie”, aldus Fabian.
Jos Klaczynski en Fabian Daniluk worden niet moe uit te leggen hoe het met de Polen zit. Fabian: “Ik hoop dat mensen ons weten te vinden zodat we de verhalen op kunnen tekenen en contact kunnen leggen.”
En als corona voorbij is, willen Jos en Fabian de Poolse nazaten bij elkaar brengen. “Met een 12-gangen maaltijd, zes gangen hartig en zes gangen zoet, want zo doen Polen. En met Poolse vodka”, lachen ze.
Geïnteresseerden, kinderen of kleinkinderen van de Poolse bevrijders worden uitgenodigd mee te doen en contact te leggen via [email protected] of de website van Stichting Herinnering Poolse Bevrijders.
Gerelateerd
