Column Jan Visser 16 oktober 2015

"Ik ga naar bed", zei ze en een tel later lag ze tussen het voetenbankje en haar stoel. Ze is naar het ziekenhuis vervoerd en uit foto’ s bleek dat er twee ruggenwervels gebroken waren. Gelukkig geen heup. Daar bleek ook dat dit al eens eerder gebeurd was. Een vrouw van 90 jaar oud. Gevlucht voor het noodlot van Drenthe naar Enschede, zoals meerdere Drenten voor haar. Van de plaggenhut naar het rijtjeshuis waar het water uit de muur komt en het licht uit een knopje. Ze hebben er zelfs een eigen dorp met rode daken. Mijn vrouw, ook Drents, vecht voor behoud van het karakter van dit stukje geschiedenis.

En dan heb je nog een Drent in de raad van Enschede, Laurens van der Velde. Mijn schoonmoeder kent de familie, niet Laurens. “ Aardige meneer.”, zei ze, toen hij een keer bij ons was geweest en haar vriendelijk een hand had gegeven. "Ja, aardige meneer", zeiden we, ""Komt ook uit Klazienaveen." Maar dat leek haar niet zo te interesseren.

Laurens heeft een Duitse vriendin en wil blijkbaar met de schoonfamilie de stad in. Hij pleit voor beeldschermen op de Oude Markt voor de Duitsers, kunnen ze in Enschede voetballen zien en tegelijkertijd hier shoppen en een hapje eten. Laurens, Super Idee, Weltklasse, nein Euroklasse. België gaat ook naar het EK. Kunnen die ook meteen naar Enschede komen.

We leven toch in een tijd van loskomen van je roots. Er schijnen Syrische vluchtelingen te zijn, die terug willen. Het wachten duurt te lang in Nederland. Misschien lost het vluchtelingenprobleem zich vanzelf op. "Ik ga vluchten buurman." "Waar ga je heen? Holland? Niet doen. Ik ben er geweest. Toen ze zich niet plaatsten voor het EK in Frankrijk ben ik weer teruggegaan. Ik had geen zin een jaar lang tegen die sacherijnige koppen aan te kijken. Maar misschien ben ik te vroeg weggegaan, want de voetbaldames van FC Twente hebben gewonnen van de voetbaldames van FC Bayern. Wedden dat het gezellig was in Enschede.”