De vrouw beschrijft de gastvrijheid van de wijk, waar ze zelf tijdelijk na een scheiding kwam wonen met haar drie kinderen. Ze wil de inwoners van Dolphia bedanken voor de warmte, het vertrouwen maar vooral de gastvrijheid. Een kopje suiker of kopieerpapier lenen bij de buren, dat als vanzelfsprekend was. Na een verhuizing raakte ze de wijk uit het oog, maar nu is de wijk volop in het nieuws en denkt ze terug aan de goede tijd die ze had in Dolphia. Ze schreef de brief, omdat ze volgens eigen zeggen heeft gezien waar de bewoners toe in staat zijn, namelijk 'een warm welkom bieden aan wie dat nodig heeft'. Afsluitend vraagt ze de inwoners wat zij nodig hebben om ook de vluchtelingen gastvrijheid te bieden.