Volgens Noordijk ging het om een gezwel van ruim 10 kilo. "Mijn verhaal is niet specialer dan dat van andere kankerpatiënten. Het enige verschil is: mijn tumor kon zo krankzinnig groot worden omdat ik totaal geen symptomen had", vertelt ze. "Het ging pas pijn doen toen ik in levensgevaar was. Het ding begon de ruimte van mijn longen in te nemen. Ik werd binnen drie weken geopereerd."
Noordijk is inmiddels weer op de been. Door haar verhaal te vertellen hoopt ze de aandacht te vestigen op het goede werk dat elke dag in ziekenhuizen wordt verricht. En het medisch personeel eens in het zonnetje te zetten. "Het gaat me niet om mijn persoonlijke verhaal. Ik vind het erg dat er in de media alleen gepraat wordt over dokters en ziekenhuispersoneel als er iets mis is gegaan. Dit is een eerbetoon aan alle operatieteams die dagelijks hun levensreddende werk doen."
De tumor van de Twentse begon als goedaardig gezwel in de eierstok. Langzaam maar zeker groeide het uit tot een kwaadaardige tumor van enorme omvang. Noordijk merkte het pas toen ze last kreeg van haar blaas. Daarmee stapte ze naar de huisarts, die het niet vertrouwde en haar doorstuurde na het ZGT in Hengelo. Daar werd de kanker in haar lichaam ontdekt. In Enschede werd Noordijk vervolgens verder behandeld en geopereerd. Een jaar na dato voelt de Hengelose zich weer helemaal goed. "Ik heb inmiddels meer last van een sneetje in mijn vinger dan ik had van wat ik mijn ritssluiting noem", besluit ze.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en TV Enschede FM