Je bekijkt nu een artikel uit het archief
Dit artikel is niet geoptimaliseerd voor de huidige 1Twente-website. Hierdoor kan het voorkomen dat de opmaak wegvalt, er media ontbreekt en/of metadata incorrect is.
Nieuws
Enschede
Twentse Q-koortsslachtoffers zoeken steun bij elkaar
Ze zijn boos, verdrietig maar vooral heel erg moe. Vrijdag kwamen Q-koortsslachtoffers uit Twente voor het eerst bij elkaar op een bijeenkomst voor lotgenoten. "Dat onbegrip is nog het ergste."
Achter de gevels van gewone huizen in Twente spelen zich al jarenlang drama's af. Bijna niemand die ziet hoe een kleine bacterie de levens van gezonde en vrolijke mensen heeft verwoest. "Het klinkt zo onschuldig, Q-koorts vind je niet?'', zegt André Zoetman uit Rekken. "Ach koorts, dat hebben we allemaal wel eens, dat gaat wel weer over.''
Maar de ervaringen die vrijdagmiddag aan de keukentafel in Enschede werden gewisseld, vertellen een ander verhaal. Geen tijdelijk leed, waar iedereen wel eens mee te maken heeft, maar een volle bak schijnbaar uitzichtloze ellende.
Schapen en geiten
Q-koorts werd in 2007 officieel bij mensen vastgesteld, na een grote uitbraak in Brabant. De bacterie verspreidde zich van schapen en geiten via de lucht. Officieel zijn 74 mensen overleden aan de ziekte. Bijna vijfhonderd mensen kampen met chronische Q-koorts en zo'n negenhonderd met chronische vermoeidheid. Er lopen twee rechtszaken, er ligt een strafklacht bij het Openbaar Ministerie in Maastricht en er liggen twee rapporten van de Nationale Ombudsman. De verspreiding van de ziekte is gestopt door schapen en geiten sinds 2009 te vaccineren.
Teleurstelling
Een van die slachtoffers is André Zoetman (54) uit Rekken. De voormalige bedrijfsopleider was in 2015 in Nieuwsuur te zien. Hij verwachtte er toen veel van.
"Ik dacht, heel naïef, ik vertel een keer op tv hoe het zit met Q-koorts en wat we doormaken. Dan zal het wel veranderen, dan zullen ze het wel snappen. Het was een teleurstelling. Het vertrouwen in de gezondheidszorg en de overheid ben ik helemaal kwijt geraakt. Zelfs in de Middeleeuwen deden ze het nog beter. Als er een uitbraak van de pest was, werd er overal gewaarschuwd. Onze overheid deed niks.''
Gek
Wim Grijsen (65) en zijn vrouw Coby (62) uit Diepenheim kregen allebei Q-koorts. Net als hun inmiddels dertigjarige zoon Erwin. Grijsen werkte bij een bedrijf in landbouwmachines. Hij kreeg ook machines van geitenboeren binnen. "Ik denk dat het zo is gegaan. Daar hebben waarschijnlijk bacteriën op gezeten.'' Jarenlang liep hij bij de dokter met een veelheid aan kwalen. "Ze dachten dat ik een beetje gek was, ik moest maar naar de psychiater.''
Hij moest stoppen met werken, kwam in de WW en vervolgens in de bijstand. "Het begrip bij het UWV en bij de gemeente was nul komma nul. Ik proefde het enorme wantrouwen. Ze zien je als een profiteur die geen zin heeft in werken. Want Q-koorts, nee dat was alleen in Brabant zeiden ze. Ik heb op het punt gestaan mijn huis te verkopen. Vlak voor het zover was, werd ik afgekeurd en kwam in de WIA.''
Het was zijn vrouw die de bal aan het rollen bracht. Na een darmontsteking werd ook zij ziek. Na twee jaar leuren kwam er een Q-koorts test. Bingo. Haar man getest, hetzelfde. En ook Erwin, banketbakker, was de klos. Hij werkt nu wel weer, maar met mate.
Rode draad
Het gesjouw langs artsen en deskundigen, het voortdurende ongeloof, lopen als een rode draad door de levens van bijna alle slachtoffers. Het is een opeenstapeling van onduidelijke klachten, infecties, uitvalsverschijnselen, hartproblemen en ernstige vermoeidheid.
Gerrit Spekhorst (62) uit Deurningen werkte als afdelingsleider in de elektro en hield er wat schapen bij. In 1995 raakte hij zijn evenwichtsgevoel kwijt, vanaf 2003 ging zijn gezondheid als in een langzaam draaiende spiraal omlaag.
Prikkelbaar
"Ik werd overvallen door een enorme vermoeidheid die maar niet over ging. Ik werd prikkelbaar en dacht eerst, ik ben gewoon te druk. Elke dag sleepte ik mezelf naar het werk, zo ontzettend moe. Ik ben een dag minder gaan werken, kocht een elektrische fiets. Steeds van die kleine stapjes. Maar allemaal achteruit. Tot werken niet meer ging. Mijn vrouw las iets over Q-koorts en zei , 'je moet je eens laten testen'. En dat was het. Pas vorig jaar kreeg ik de diagnose. Al die jaren heb ik er mee rondgelopen. Ik ben nu de anti-depressiva aan het afbouwen die ik van de psychiater kreeg. Die wist het ook niet meer. Ik heb geen idee of dit ooit beter gaat worden. Ik ben al blij met stilstand. Maar zelfs dat zit er niet in.''
De bijeenkomst van vrijdag is de eerste van een hele serie. De Q-koorts lotgenoten willen om de paar maanden bij elkaar komen.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en TV Enschede FM - Foto: Wouter Borre
Maar de ervaringen die vrijdagmiddag aan de keukentafel in Enschede werden gewisseld, vertellen een ander verhaal. Geen tijdelijk leed, waar iedereen wel eens mee te maken heeft, maar een volle bak schijnbaar uitzichtloze ellende.
Schapen en geiten
Q-koorts werd in 2007 officieel bij mensen vastgesteld, na een grote uitbraak in Brabant. De bacterie verspreidde zich van schapen en geiten via de lucht. Officieel zijn 74 mensen overleden aan de ziekte. Bijna vijfhonderd mensen kampen met chronische Q-koorts en zo'n negenhonderd met chronische vermoeidheid. Er lopen twee rechtszaken, er ligt een strafklacht bij het Openbaar Ministerie in Maastricht en er liggen twee rapporten van de Nationale Ombudsman. De verspreiding van de ziekte is gestopt door schapen en geiten sinds 2009 te vaccineren.
Teleurstelling
Een van die slachtoffers is André Zoetman (54) uit Rekken. De voormalige bedrijfsopleider was in 2015 in Nieuwsuur te zien. Hij verwachtte er toen veel van.
"Ik dacht, heel naïef, ik vertel een keer op tv hoe het zit met Q-koorts en wat we doormaken. Dan zal het wel veranderen, dan zullen ze het wel snappen. Het was een teleurstelling. Het vertrouwen in de gezondheidszorg en de overheid ben ik helemaal kwijt geraakt. Zelfs in de Middeleeuwen deden ze het nog beter. Als er een uitbraak van de pest was, werd er overal gewaarschuwd. Onze overheid deed niks.''
Gek
Wim Grijsen (65) en zijn vrouw Coby (62) uit Diepenheim kregen allebei Q-koorts. Net als hun inmiddels dertigjarige zoon Erwin. Grijsen werkte bij een bedrijf in landbouwmachines. Hij kreeg ook machines van geitenboeren binnen. "Ik denk dat het zo is gegaan. Daar hebben waarschijnlijk bacteriën op gezeten.'' Jarenlang liep hij bij de dokter met een veelheid aan kwalen. "Ze dachten dat ik een beetje gek was, ik moest maar naar de psychiater.''
Hij moest stoppen met werken, kwam in de WW en vervolgens in de bijstand. "Het begrip bij het UWV en bij de gemeente was nul komma nul. Ik proefde het enorme wantrouwen. Ze zien je als een profiteur die geen zin heeft in werken. Want Q-koorts, nee dat was alleen in Brabant zeiden ze. Ik heb op het punt gestaan mijn huis te verkopen. Vlak voor het zover was, werd ik afgekeurd en kwam in de WIA.''
Het was zijn vrouw die de bal aan het rollen bracht. Na een darmontsteking werd ook zij ziek. Na twee jaar leuren kwam er een Q-koorts test. Bingo. Haar man getest, hetzelfde. En ook Erwin, banketbakker, was de klos. Hij werkt nu wel weer, maar met mate.
Rode draad
Het gesjouw langs artsen en deskundigen, het voortdurende ongeloof, lopen als een rode draad door de levens van bijna alle slachtoffers. Het is een opeenstapeling van onduidelijke klachten, infecties, uitvalsverschijnselen, hartproblemen en ernstige vermoeidheid.
Gerrit Spekhorst (62) uit Deurningen werkte als afdelingsleider in de elektro en hield er wat schapen bij. In 1995 raakte hij zijn evenwichtsgevoel kwijt, vanaf 2003 ging zijn gezondheid als in een langzaam draaiende spiraal omlaag.
Prikkelbaar
"Ik werd overvallen door een enorme vermoeidheid die maar niet over ging. Ik werd prikkelbaar en dacht eerst, ik ben gewoon te druk. Elke dag sleepte ik mezelf naar het werk, zo ontzettend moe. Ik ben een dag minder gaan werken, kocht een elektrische fiets. Steeds van die kleine stapjes. Maar allemaal achteruit. Tot werken niet meer ging. Mijn vrouw las iets over Q-koorts en zei , 'je moet je eens laten testen'. En dat was het. Pas vorig jaar kreeg ik de diagnose. Al die jaren heb ik er mee rondgelopen. Ik ben nu de anti-depressiva aan het afbouwen die ik van de psychiater kreeg. Die wist het ook niet meer. Ik heb geen idee of dit ooit beter gaat worden. Ik ben al blij met stilstand. Maar zelfs dat zit er niet in.''
De bijeenkomst van vrijdag is de eerste van een hele serie. De Q-koorts lotgenoten willen om de paar maanden bij elkaar komen.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en TV Enschede FM - Foto: Wouter Borre
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
