Nederlands stel vlucht na 40 jaar Venezuela terug naar Enschede

Het is amper voor te stellen hoe Becker en Jauregui de afgelopen tijd in Venezuela geleefd hebben. "Geld is niets meer waard. Met een minimum maandsalaris koop je 30 eieren", aldus Jauregui. "Een kilo kaas kost omgerekend zo'n 57 euro." De schappen in de supermarkten in Mérida, waar hun huis staat, zijn leeg. "Soms reed ik een hele dag van supermarkt naar supermarkt. Als je een pak meel zag moest je het meteen kopen, ook al had je het niet direct nodig."

Geen eten, geen medicijnen. Op luxeartikelen konden ze al helemaal niet rekenen. Deodorant, zeep, wasmiddel, tandpasta, niets was voorhanden. Als het al verkrijgbaar was, was het onbetaalbaar. "Er stond letterlijk iemand op straat met een deoroller. Je moest dan per gebruik betalen", aldus Jauregui.

Hoe het getrouwde stel zich heeft gered? "We zijn bevoorrecht met familie in Nederland", stelt Becker. Ze probeerden elk jaar op en neer te reizen. Goederen gingen mee op de terugweg. "We zagen het een beetje aankomen, dus we hebben veel ingeslagen."

Hyperinflatie
Hoe het zover kon komen? In 1999 kwam Hugo Chavéz als president aan de macht. Hij beloofde de macht terug te geven aan het volk en corruptie aan te pakken. Hij hanteerde lage olieprijzen voor bevriende buurlanden, maar ondertussen verslechterde de economische situatie in eigen land. Uiteindelijk zorgde het beleid voor de hoogste inflatie ter wereld, 720 procent.

Chavéz stierf in 2003. Zijn opvolger is Nicolas Maduro. Onder zijn bewind verbeterden de omstandigheden niet. Inmiddels zijn twee miljoen mensen het land ontvlucht. "Er staan dagelijks duizenden jongeren te wachten tot ze de grens over kunnen."

28.000 moorden
Naast de honger, de gemiddelde Venezolaan is volgens Jauregui zo'n twaalf kilo afgevallen, is ook de veiligheid een probleem. "Het afgelopen jaar zijn er ongeveer 28.000 mensen vermoord. Er is gewoon geen rechtsstaat meer." Na vijf uur zijn de straten dan ook leeg, bewoners nemen geen risico's.

Becker: "Je kunt niet met een smartphone op straat lopen, dan moet je vrezen voor je leven."

Overvallen in huizen zijn aan de orde van de dag. "Het gaat niet om geld, mensen worden beroofd van eten." Een overval in hun eigen woning bleef ze bespaard. "Dat was slechts een kwestie van tijd, de overburen zijn wel beroofd." Bang waren ze niet vaak, ze raakten aan de situatie gewend. Wel maakten ze angstige momenten mee. "In april vorig jaar waren er echt oorlogstaferelen met barricades op straat. Sommige dagen kon je niet van huis", blikt Becker terug. Becker vertelt ook over de nieuwe zogeheten antihaatwet. Dankzij die wet kunnen Venezolanen twintig jaar cel krijgen voor haatboodschappen in de media. "Daar word ik echt wel bang van."

Alhoewel het contact met de drie kinderen in Nederland in eerste instantie goed was, werden vier maanden terug de telefoonkabels gestolen. Contact werd zo goed als onmogelijk. Eén van de belangrijkste redenen waarom het stel wilde terugkeren naar Nederland. De kinderen vroegen hen terug te komen en zij meenden dat terugkeren in een later stadium niet meer zou kunnen.

Alles achtergelaten
Het vertrek uit het door hen zo geliefde land was ondanks alles moeilijk. "We konden één koffer meenemen, wat foto's en belangrijke informatie op mijn harddisk", aldus Jauregui. Twee van zijn zussen bleven achter, ze zijn simpelweg te oud om te vluchten. "Het voelt alsof je de zaak in de steek laat. We moeten helemaal opnieuw beginnen. Ons huis is niet te verkopen, ons pensioen heeft geen waarde meer. Maar we zijn nu nog jong genoeg om werk te vinden in Nederland", vertelt Becker.

Helemaal gewend in Nederland zijn ze nog niet. "De supermarkt is gewoon niet leuk. In Venezuela was er maar één soort rijst, hier is te veel keuze. Ook 's avonds de straat op gaan is onwennig en we schrikken nog van motoren", vertelt Jauregui. Plunderaars kwamen in Venezuela namelijk vaak per motor. Een terugkeer zit er voorlopig niet in, denkt het stel. Dit jaar staan er verkiezingen gepland, maar niemand gelooft er nog in.

Becker: "Het is zo ongelofelijk jammer. Mérida was zo'n prachtige stad, middenin het Andesgebied op 1.800 meter hoogte. Een prachtige omgeving, we hebben het daar zo fijn gehad. Een echte universiteitsstad met veel toeristen. Maar ook de helft van de studenten is al gevlucht."

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede. - Foto: Annina Romita