Je bekijkt nu een artikel uit het archief
Dit artikel is niet geoptimaliseerd voor de huidige 1Twente-website. Hierdoor kan het voorkomen dat de opmaak wegvalt, er media ontbreekt en/of metadata incorrect is.
Nieuws
Enschede
Het wonderlijke seizoen van Ter Mors
Shorttrack werd jarenlang omschreven als haar grote liefde. Vandaag rijdt Jorien ter Mors, drievoudig olympisch kampioene langebaan, haar laatste shorttrackwedstrijd. Vier voor Ter Mors bepalende momenten gedurende dit olympische seizoen.
6 december 2017
Ze was verbaasd, zo vertelde Ter Mors op de persbijeenkomst voor de bekendmaking van de olympische shorttrackploeg in Thialf. Een individuele startplek op de olympische 1500 meter in het shorttrack was de laatste jaren nooit een doel en had ze dus ook niet verwacht. ,,Ik moet het programma maar even bekijken , zei ze.
Bondscoach Jeroen Otter was nuchter: ,,Ja, schat. Je hebt je nou eenmaal geplaatst. Accepteer m maar, je kunt die plek altijd later nog inleveren als het toch niet uitkomt. Later, na een teleurstellend verlopen OKT eind december, bleek dat ze die extra troef in handen heel goed kon gebruiken. Het past prima in haar olympische programma.
29 december 2017Vier jaar lang trainde en leefde ze voor de olympische 1500 meter. Voor de goede orde: voor de 1500 meter op de langebaan, niet die van het shorttrack. Ze kwam op de 400-meterbaan al uit op allerlei afstanden, van 500 tot 5000 meter, maar geen afstand lijkt zo voor haar gemaakt als de schaatsmijl, waarop ze in Sotsji ook het goud op won.
Maar 29 december 2017 op het Olympisch Kwalificatietoernooi gaat het mis. In Thialf gebeurt wat geen schaatskenner verwachtte. Haar benen lopen vol op een moment dat ze normaal gesproken door kan schaatsen. Ze wordt vijfde en blijft vertwijfeld achter. Ze weet al voor de Olympische Spelen beginnen: zij zal haar olympische titel niet verdedigen.
Woensdag 14 februari 2018
Het was een zware periode, de tijd na het OKT. Maar ze wist ook: de knop moet om. Specialiseren in de 1000 meter, de afstand die ze nog wel op de langebaan mocht rijden, waar ze ook ooit wereldkampioen op werd. Alles of niets. Voorheen gehinderd door rugproblemen deed ze nauwelijks aan krachttraining, na het OKT ging het roer om. Alles voor de sprint.
Ze was niet de ultieme favoriet, zelf dacht ze: als ik goed ben is het podium mogelijk. Later zal ze in de uitzending van Studio Sportwinter geëmotioneerd vertellen dat ze op het rechte stuk dacht: Kom pap, help me. Een schreeuw naar haar in 2013 overleden vader.
Ze won. Voor de tweede keer in haar leven olympisch goud.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita
Ze was verbaasd, zo vertelde Ter Mors op de persbijeenkomst voor de bekendmaking van de olympische shorttrackploeg in Thialf. Een individuele startplek op de olympische 1500 meter in het shorttrack was de laatste jaren nooit een doel en had ze dus ook niet verwacht. ,,Ik moet het programma maar even bekijken , zei ze.
Bondscoach Jeroen Otter was nuchter: ,,Ja, schat. Je hebt je nou eenmaal geplaatst. Accepteer m maar, je kunt die plek altijd later nog inleveren als het toch niet uitkomt. Later, na een teleurstellend verlopen OKT eind december, bleek dat ze die extra troef in handen heel goed kon gebruiken. Het past prima in haar olympische programma.
29 december 2017Vier jaar lang trainde en leefde ze voor de olympische 1500 meter. Voor de goede orde: voor de 1500 meter op de langebaan, niet die van het shorttrack. Ze kwam op de 400-meterbaan al uit op allerlei afstanden, van 500 tot 5000 meter, maar geen afstand lijkt zo voor haar gemaakt als de schaatsmijl, waarop ze in Sotsji ook het goud op won.
Maar 29 december 2017 op het Olympisch Kwalificatietoernooi gaat het mis. In Thialf gebeurt wat geen schaatskenner verwachtte. Haar benen lopen vol op een moment dat ze normaal gesproken door kan schaatsen. Ze wordt vijfde en blijft vertwijfeld achter. Ze weet al voor de Olympische Spelen beginnen: zij zal haar olympische titel niet verdedigen.
Woensdag 14 februari 2018
Het was een zware periode, de tijd na het OKT. Maar ze wist ook: de knop moet om. Specialiseren in de 1000 meter, de afstand die ze nog wel op de langebaan mocht rijden, waar ze ook ooit wereldkampioen op werd. Alles of niets. Voorheen gehinderd door rugproblemen deed ze nauwelijks aan krachttraining, na het OKT ging het roer om. Alles voor de sprint.
Ze was niet de ultieme favoriet, zelf dacht ze: als ik goed ben is het podium mogelijk. Later zal ze in de uitzending van Studio Sportwinter geëmotioneerd vertellen dat ze op het rechte stuk dacht: Kom pap, help me. Een schreeuw naar haar in 2013 overleden vader.
Ze won. Voor de tweede keer in haar leven olympisch goud.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
