Bijzondere herinneringen komen boven bij laatste bezoek aan De Stadsmaten

Met verwondingen aan z'n arm lag en zat hij drie maanden in een kinderledikantje. "Ik had maar beperkt uitzicht en zag alleen de synagoge en een hoge fabriekspijp in de stad." Peter ten Vergert (57) heeft de foto's van zijn onvergetelijke ziekenhuisverblijf teruggevonden. Een peuter van drie jaar die tijdens het bezoekuur vanuit zijn bedje zwaait naar z'n vader. Het verband om zijn linkerarm getuigt van de verwondingen door een bizar ongeval dat meer dan een halve eeuw geleden plaatshad in Enschede.

Het voormalig katholiek ziekenhuis De Stadsmaten is in meer dan één opzicht een gedenkwaardige plek voor Peter ten Vergert. De archiefmedewerker van de Universiteit Twente werd ('een maand te vroeg') op 10 oktober 1960 geboren in het ziekenhuis aan het Ariënsplein in hartje Enschede. "Ik ben de enige uit ons gezin wiens geboortehuis nog bestaat", verklaart Ten Vergert zijn wens om dit weekeinde gebruik te maken van een laatste bezoekronde aan het uit 1914 stammende medisch centrum, dat toen nog de naam St. Jozefziekenhuis droeg en ooit door nonnen werd geleid.

In de mangelDe familie Ten Vergert had vroeger een slagerij op de hoek van de Roomweg en de Tollenstraat. Bij de vuurwerkramp in 2000 ging het pand verloren. Als 3-jarige overkwam Peter in zijn ouderlijk huis een 'typisch kinderongeval'. "Mijn vader kwam als leverancier van vleeswaren regelmatig in het ziekenhuis De Stadmaten en had daar een handig apparaat gekocht. Het was een elektrisch aangedreven mangel. Deze strijkmachine stond bij ons op de zolder", vertelt hij.

"Op de bewuste dag mocht ik mijn moeder 'helpen' met het strijkgoed. Ik pakte een theedoek en stak die in het apparaat. Maar mijn linkerarm werd meegetrokken en kwam klem te zitten tussen de walsen. Moeder raakte in paniek en gilde. Pa kwam vanuit de slagerij naar boven rennen. Hij was gelukkig helder van geest, zette de machine stop en sleutelde het apparaat los om mij te bevrijden. Met de auto heeft hij mij naar het ziekenhuis gereden. Mijn armpje was niet gebroken, maar wel geplet en zwaar gekneusd. Er werden stukjes huid getransplanteerd naar mijn ontvelde arm."

Via zijn zeven jaar oudere zus en door een fotoalbum van zijn 94-jarige vader weet hij dat het ongeval in 1963 gebeurde. Peter lag volgens de naaste familie drie maanden op de kinderafdeling. De foto's maken nog meer duidelijk: de jonge patiënt lag aan de raamzijde, vermoedelijk op twee hoog, hij had nog een luier om en in de kamer stonden nog meer bedden (vermoedelijk zes in totaal).

KlasgenootTen Vergert kwam nog regelmatig terug in het ziekenhuis, dat later met het protestantse ziekenhuis Ziekenzorg tot Medisch Spectrum Twente (MST) fuseerde. Zijn moeder overleed er in 1999. "In mijn tienerjaren heb ik er voor het eerst een dode gezien. Een jongen uit mijn klas, die mee was geweest op schoolreis en kort daarna overleed. Vermoedelijk als gevolg van interne bloedingen. Via de ingang aan de Emmastraat kwamen we de condoleanceruimte binnen. De vader van de overleden klasgenoot wilde van ons weten, wat zijn zoon tijdens het schoolreisje had gedaan. Ik vergeet het nooit meer", vertelt hij.

Geur van jodiumVele Twentenaren hadden iets met ziekenhuis De Stadsmaten. Hetzij als patiënt of als familielid van een zieke. Anderen werkten er als arts, verpleegkundige, keukenhulp of schoonmaker. Bij Peter ten Vergert zit het ziekenhuis opgeslagen in alle zintuigen. "Ik kan het zelfs nog ruiken. De geur van jodium, die nodig was toen ik jaren geleden met een bloedende hoofdwond in de polikliniek belandde. Tijdens een voetbalwedstrijd kwam ik ongelukkig in botsing met een tegenstander. Zijn tanden boorden zich in mijn schedel." Ook die verwondingen zijn gelukkig verdwenen, maar Peter krijgt ziekenhuis De Stadsmaten nooit meer uit z'n hoofd.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede - foto: Familie ten Vergert