Je bekijkt nu een artikel uit het archief
Dit artikel is niet geoptimaliseerd voor de huidige 1Twente-website. Hierdoor kan het voorkomen dat de opmaak wegvalt, er media ontbreekt en/of metadata incorrect is.
Nieuws
Enschede
Filemon terug in Enschede: 'Gelukkigste tijd van mijn leven'
Programmamaker Filemon Wesselink keerde onlangs voor zijn programma Het Is Hier Autistisch terug in Enschede. In de uitzending donderdagavond vertelde hij dat hij op ArtEZ hogeschool voor de kunsten de gelukkigste jaren van zijn leven heeft beleefd.
In Het Is Hier Autistisch duikt Filemon Wesselink in de wereld van autisme. Ongeveer één op de 100 mensen in Nederland bekijkt de wereld met heel andere ogen dan de rest. Sinds een jaar weet hij dat hij één van die mensen is. Naar aanleiding van een gesprek met de 15-jarige Merlijn, die vastliep op school, keert Wesselink terug naar zijn eigen school. Na de havo in Zutphen volgde hij in Enschede de AKI, de voorloper van ArtEZ. Zijn studentenhuis werd verwoest tijdens de vuurwerkramp.
Op school was hij op zijn plek. Wat heet! Op de kunstacademie heb ik de vier gelukkigste jaren van mijn leven beleefd , zo steekt Wesselink van wal in het item. Je ziet het al gelijk als je binnenkomt, het geeft een enorm vrij gevoel. Alles kon en mocht hier en niemand belette je in iets.
Totaal geen structuur
De autistische Wesselink gedijde goed bij al die vrijheden. Je zou bij autisme misschien denken: dat zijn mensen die heel erg veel structuur nodig hebben. Op deze school was er 'nul' structuur. Maar je kon daardoor wel helemaal je eigen structuur maken.
Wesselink struint onder meer door een ruimte die veel weg heeft van een rommelige naaikamer. Dit is een ruimte voor autonome kunst. Veel mensen zouden denken: hier kun je niet werken. Ik kon hier juist prima werken. Ik krijg ook gelijk dat hele gevoel van toen weer, dat was zo fijn! Ik heb er hier nooit last van gehad dat ik vastliep. Je hoort van veel mensen met autisme dat ze hun school niet afmaken, dat ze vastlopen. Maar ik had altijd enorm veel motivatie. Als ik een doel stelde, haalde ik dat doel ook altijd.
Flinke ruzies
Maar als Wesselink het eens ergens niet mee eens was, ontaardde dat meteen in flinke ruzies. Het stomme is wel, dat ik een paar keer echt gigantische ruzie heb gehad hier op school. Dat is eigenlijk heel raar, want er mocht gigantisch veel. Maar als ik dan één ding niet mocht, raakte ik daar zo door geërgerd dat ik er direct met gestrekt been inging. Dat betekende schreeuwende ruzie met leraren. Een grijze muis was hij dan ook niet. Of zoals Wesselink het zelf samenvat: Ze kenden me hier wel op de academie.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: still uit tv-programma
Op school was hij op zijn plek. Wat heet! Op de kunstacademie heb ik de vier gelukkigste jaren van mijn leven beleefd , zo steekt Wesselink van wal in het item. Je ziet het al gelijk als je binnenkomt, het geeft een enorm vrij gevoel. Alles kon en mocht hier en niemand belette je in iets.
Totaal geen structuur
De autistische Wesselink gedijde goed bij al die vrijheden. Je zou bij autisme misschien denken: dat zijn mensen die heel erg veel structuur nodig hebben. Op deze school was er 'nul' structuur. Maar je kon daardoor wel helemaal je eigen structuur maken.
Wesselink struint onder meer door een ruimte die veel weg heeft van een rommelige naaikamer. Dit is een ruimte voor autonome kunst. Veel mensen zouden denken: hier kun je niet werken. Ik kon hier juist prima werken. Ik krijg ook gelijk dat hele gevoel van toen weer, dat was zo fijn! Ik heb er hier nooit last van gehad dat ik vastliep. Je hoort van veel mensen met autisme dat ze hun school niet afmaken, dat ze vastlopen. Maar ik had altijd enorm veel motivatie. Als ik een doel stelde, haalde ik dat doel ook altijd.
Flinke ruzies
Maar als Wesselink het eens ergens niet mee eens was, ontaardde dat meteen in flinke ruzies. Het stomme is wel, dat ik een paar keer echt gigantische ruzie heb gehad hier op school. Dat is eigenlijk heel raar, want er mocht gigantisch veel. Maar als ik dan één ding niet mocht, raakte ik daar zo door geërgerd dat ik er direct met gestrekt been inging. Dat betekende schreeuwende ruzie met leraren. Een grijze muis was hij dan ook niet. Of zoals Wesselink het zelf samenvat: Ze kenden me hier wel op de academie.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: still uit tv-programma
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
