Redt FC Twente het nog wel?

Het is een simpele conclusie: je moet op de nul kunnen spelen en FC Twente kan dat niet. Zondag tegen FC Groningen was er een kwartiertje druk van de tegenstander, en waar Twente 75 minuten lang joeg op die ene goal, had de tegenstander aan een paar momenten genoeg.

Tegentreffer
In de 26 duels die Twente tot dusverre afwerkte, incasseerde de ploeg maar drie keer geen tegentreffer. Tegen FC Utrecht en Roda JC thuis en uit bij Excelsior. Dat is uiteraard te weinig. Bijna bij elke tegenaanval piept en kraakt het achterin. De verdedigers missen het meedogenloze en de keepers Joël Drommel en Jorn Brondeel hebben nog geen punt gepakt voor de ploeg. Of trainer Gertjan Verbeek met 5 0f 4 man achterin speelt, het blijft allemaal even wankel. Zo lang het achterin blijft regenen, win je geen wedstrijd, omdat de aanvallers nou eenmaal niet alles kunnen repareren.

Scoren
Wat en als telt niet in sport. Maar toch: wat als Tom Boere in de achtste minuut de bal niet had geaaid, maar dwars door het net had geramd? Dan had Twente voor eigen publiek eindelijk eens een keer op voorsprong gestaan en wie weet wat dat met de ploeg en de sfeer in het stadion had gedaan.
Boere was later in het duel wel verantwoordelijk voor de gelijkmaker en raakte ook nog een keer de lat. De spits werd tegen Groningen eindelijk omringd door twee vleugelspitsen, maar zijn spel bleef een worsteling. Boere, vorig seizoen topscorer van de Jupiler League met 33 treffers, staat op vijf doelpunten. Een karig aantal van de aanvalsleider van een ploeg.

Assaidi
Met zes goals is Oussama Assaidi de clubtopscorer, maar de beste speler van FC Twente is in de beslissende fase van het seizoen niet fit. De tweede spits, Marko Kvasina, zat tegen Groningen niet eens bij de selectie, de andere aanvallers Luciano Slagveer en Adnane Tighadouini staan op één goal. Fredrik Jensen - goed voor vier treffers dit seizoen - heeft van nature wel scorend vermogen, maar hij verzet zoveel arbeid en wil zo graag, dat hij zichzelf nogal eens voorbij rent, waardoor hij voor het doel de rust en het overzicht mist.

AchtervolgingEn weer moest Twente zondag in de achtervolging na een achterstand. Maar als je constant moet blijven repareren, dan komt er een moment dat de boel alsnog instort. Twente heeft een keer een lekkere voorsprong nodig, 1-0, 2-0 bij rust. Zoiets. Maar door een gebrek aan kwaliteit voorin en achterin lukt het de ploeg maar niet een beslissing te forceren. Achtervolgen leidt vaak tot verkramping, geforceerde oplossingen, haast en onzuiverheid.

MoedeloosheidHet siert de ploeg dat het tegen Sparta en FC Groningen de rug alsnog rechtte, maar in de duels tegen FC Utrecht en AZ zag je wat de zoveelste achterstand met het elftal doet. Op een gegeven moment knakt het en sijpelt het laatste beetje vertrouwen weg en komt er moedeloosheid voor terug. Dat mag niet, zal iedereen zeggen, maar zo werkt het wel als je dreun op dreun krijgt.

Het systeemTegen FC Groningen liet trainer Gertjan Verbeek het door velen verfoeide systeem van vijf verdedigers los. Verbeek speelde met vier man achterin, drie man op het middenveld, en drie man voorin, met Fredrik Jensen als de pendelaar op rechts. De omschakeling leverde niet het gewenste resultaat op, maar deze speelstijl ligt wel dicht bij de natuur van de meeste spelers.

Onzeker
Wat het onzekere elftal nu in al die resterende finales nodig heeft, is houvast, een geraamte waarin de meerderheid zich het meest prettig voelt. Dat is het systeem van zondag. Verbeek doet er dan ook verstandig aan niet weer terug te schakelen. Twente heeft behoefde aan duidelijkheid, aan de meeste simpele basisformatie, die geen ingewikkelde vraagstukken herbergt.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede