Ook Jensen worstelt en heeft de sleutel nog niet kunnen vinden

Als de ideale voetbalwereld voor Fredrik Jensen zou bestaan, dan was FC Twente nu een subtopper geweest, had hij een goal of tien gemaakt, en maakte hij in de zomer vast en zeker een mooie transfer. Hoe anders is de realiteit van dit moment voor de club en z'n meest talentvolle speler. Jensen zit net zo vast als de rest van de ploeg. Verstrikt in een web van onmacht doet zijn spel krampachtig aan, geforceerd. Zijn laatste goal komt uit 2017. ,,Ik heb dit jaar nog wel voor de Finse ploeg gescoord, maar daar hebben we hier niets aan'', zegt hij.

Snap je dat veel mensen zich afvragen wat er in hemelsnaam met Fredrik Jensen aan de hand is?
,,Ja, dat begrijp ik. Mijn rendement is veel te laag. Een aanvallende middenvelder moet leveren, doelpunten en assists. En dat doe ik niet.''

Ijver
Aan zijn ijver ligt het niet. Jensen is nog altijd onderweg. Altijd in beweging, zoekend naar de ruimte, en de oplossing van alle problemen. Maar de afstemming tussen geest en benen, en andersom, is verdwenen. Schoten missen ruimschoots doel en die paar kansen die hij nog krijgt, worden niet benut. ,,Soms ben ik misschien wel iets te gretig, waardoor ik mezelf voorbij loop. Ik moet voor de goal m'n rust bewaren'', zegt hij.

Ãnal
Zijn grote doorbraak beleefde hij vorig seizoen in de schaduw van Enes Ãnal. De Turkse spits en de Finse nummer 10 vonden elkaar binnen en buiten de lijnen. Met het vertrek van Ãnal lijkt ook de voetballer Jensen verdwenen te zijn uit De Grolsch Veste. ,,Ik heb nog altijd contact met hem, Enes en ik zijn vrienden geworden. Ook in het veld hadden we een klik, we vormden een perfecte tandem'', zegt Jensen. ,,Natuurlijk mis ik hem, en als ploeg missen wij zijn kwaliteit. Hij kon vanuit het niets een goal maken. Maar goed, Enes is er niet meer en heeft een prachtige stap in zijn loopbaan gemaakt.''

Geen zelfvertrouwen
Van de buitenkant oogt het alsof je totaal geen zelfvertrouwen meer hebt en met de ziel onder je arm loopt. ,,Dat is niet zo. Als je geen vertrouwen meer hebt, kun je beter meteen stoppen. Vertrouwen in jezelf en het elftal moet je hebben, altijd en overal. Of ik een piekeraar ben? In de wedstrijd niet. Dan kun je niet stil blijven staan bij een slechte bal of een gemiste kans, omdat je jezelf dan nog meer naar beneden trekt. Maar na die kans bij VVV was het vanuit Venlo wel een lange terugreis. Dan zit ik in de bus met mijn koptelefoon op en vraag ik me wel constant af waarom ik die bal niet net dat kleine beetje meer snelheid had kunnen meegeven.''

Extreem
Die 'waarom-vraag', staat niet op zich, geeft Jensen toe. ,,Dat woord spookt constant door ons hoofd. Waarom lukt het bij ons net niet, en bij de anderen wel? Waarom winnen we niet van Roda en Sparta, terwijl we in die wedstrijden veel beter waren? Waarom zitten zoveel dingen tegen? Het is alleen heel lastig op die vragen de juiste antwoorden te vinden.''

Dat het dit seizoen geen moment rustig is geweest bij de club, heeft ook niet echt meegeholpen. ,,Maar zo werkt het in het voetbal'', aldus Jensen, om daar na een paar seconden aan toe te voegen 'dat het bij Twente wel heel extreem is geweest'. Terugkijken op alle problemen wil hij niet. Het enige dat Jensen er nu over willen zeggen is dat er ,,met Marino Pusic een 'family-face' voor de groep staat''.

Geloof
Over zijn eigen nabije toekomst heeft hij nog niet nagedacht, zegt hij. ,,Of ik mezelf in de Jupiler League zie spelen? Daar wil ik niet helemaal aan denken. Wij, de spelers, het team, de trainersstaf, de medische staf en alle mensen rond het elftal moeten maar in een ding geloven en dat is dat we het nog gaan redden. We hebben nog vier wedstrijden te gaan. We hebben nog steeds een kans. Het moet gewoon gebeuren en het gaat vandaag ook gebeuren in Den Haag.''

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede - Foto: Marcel ter Bals