Joop Hassink: €˜Het leven is één groot feest €™

Ik ben op-en-top katholiek, zo voel ik me ook echt. Al wil dat niet zeggen dat ik elke zondag in de kerk zit. Dat zal één keer in de maand zijn, schat ik. Ik ben meer een liberale katholiek, van de meer vrolijke soort. In die zin kan ik me ook goed vinden in hoe bijvoorbeeld de huidige paus zich opstelt. Dat was vroeger wel eens anders, onder bepaalde voorgangers in wie ik me totaal niet herkende. Het geloof is voor mij vooral een kwestie van normen en waarden die houvast bieden in het leven. Dat is vooral het besef dat je dingen samen moet doen. Ik zie God niet als een wezen dat alles bepaalt. Mensen moeten het zelf doen. Met z n allen. Daar put ik kracht en voldoening uit.

Hoop
Ik ben iemand die altijd met een optimistische houding in het leven staat. Bij mijn afscheid als wethouder in Losser, een paar weken geleden, stond op de uitnodiging naar relaties: Het leven is één groot feest, je moet alleen zelf de slingers ophangen. Dat is wel een beetje mijn devies. Ook bij huwelijksjubilea - we zijn inmiddels 45 jaar getrouwd, mijn vrouw en ik - heeft dat regelmatig op de kaart gestaan. Het leven is ook prachtig, maar je moet het wel zelf doen. De marathon, waar ik tien jaar lang als voorzitter bij betrokken ben geweest, is een mooi voorbeeld. Het is een positief en hoopvol evenement, dat wordt gedragen door vele honderden vrijwilligers en tienduizenden mensen trekt. Denk daarbij ook aan al die deelnemers die bijvoorbeeld lopen voor een ernstig ziek familielid. Die persoon haalt daar dan weer kracht uit. Dat is zo mooi. De marathon is elk jaar weer een happening, een stadsfeest dat heel Enschede viert. Het gaat veel verder dan die ene loper die een toptijd neerzet.

Liefde
Je kunt nooit iets met passie doen als er geen liefde is, zeg ik altijd. Als bestuurder heb ik dat ook altijd proberen te doen. Ook dan is positivisme belangrijk. Ik herinner me, in 2015, de vluchtelingengolf waarmee we ook in Losser ineens te maken kregen. Als gemeente vonden we dat we daar natuurlijk aan mee moesten werken. Deze mensen hadden onze hulp nodig en dan moet je klaarstaan. Heb ik altijd gevonden. Als wij Nederlanders in het buitenland komen, zijn ze ook gastvrij. Je wordt door buitenlanders altijd meteen gevraagd mee te eten. Wij Nederlanders zijn daar vaak veel zakelijker in. De opvang stuitte in het begin best wel op weerstand, maar uiteindelijk leidde het tot een golf van positivisme in Losser. Dat heeft me goedgedaan.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede. Foto: Frans Nikkels