Je bekijkt nu een artikel uit het archief
Dit artikel is niet geoptimaliseerd voor de huidige 1Twente-website. Hierdoor kan het voorkomen dat de opmaak wegvalt, er media ontbreekt en/of metadata incorrect is.
Nieuws
Enschede
1ste uitvoering Fliegende Holländer in Enschede: Wagner met een vleugje Jack Sparrow
De eerste uitvoering van 'Der Fliegende Holländer' van Richard Wagner afgelopen weekend in Enschede had bij vlagen wel iets van 'Pirates of the Caribbean'. Totaaltheater bij de Reisopera.
Een spookschip, zeelieden met lang haar en een vervloekte kapitein die eens in de zeven jaar aan land komt: de gedachte aan Jack Sparrow dringt zich al snel op bij de nieuwste voorstelling van de Reisopera. Ruim twee uur, zonder pauze, duurde de voorstelling in het uitverkochte Wilminktheater. Het is meeslepend tot het eind en speelt zich af tegen de achtergrond van een podiumvullend videoscherm.
Juist in het overvloedige gebruik van filmbeelden onderscheidt deze versie van Wagners spookopera zich van eerdere uitvoeringen. Van een decor in de traditionele zin is bij de Reisopera geen sprake. Het publiek ziet imposante beelden van ruige golven, zonsondergangen, vurige vlammen en eenzame eilanden.
IJsland
Decorontwerper Gary McCann en regisseur Paul Carr lieten de beelden maken in de buurt van IJsland, de gedroomde locatie voor een spookverhaal als Der Vliegende Holländer. Op het reusachtige videoscherm benadrukken ze de nietigheid van de mens, speelbal van de elementen te midden van dit natuurgeweld.
De decors zijn van een grote schoonheid. Ze helpen je, net als de muziek van Wagner, om de trage worsteling te doorstaan van de personages op het toneel. Echt spannend gaat het natuurlijk niet worden in dit onmogelijke verhaal, waaraan ook Wagner zelf na de voltooiing nog lang heeft gesleuteld.
De rol van iedere figuur in dit noodlotsdrama ligt vast: de tot eeuwig zwerven gedoemde figuur van de Hollander, het meisje Senta dat hem wil verlossen, een vader die vooral geld wil zien en een afgewezen geliefde die roet in het eten zou kunnen gooien, maar daartoe onmachtig is.
Gitzwarte verhaal
Hoe onmogelijk en onwaarschijnlijk ook, de zelfgekozen 'Liebestod' van hoofdrolspeelster Senta als ultieme liefdesdaad aan het slot biedt tenminste nog een ontsnapping uit in dit gitzwarte verhaal op de grens van waan en werkelijkheid.
De zangers zijn zonder uitzondering uitstekend gecast. Ook het Noord-Nederlands Orkest laat horen goed uit de voeten te kunnen met de bij vlagen kolkende muziek van Wagner. De traditionele koorscenes met matrozen, spinnende meisjes (dit keer met etalagepoppen) en feestvierders zijn ongekend levendig door de toevoeging van dansers.
Angstaanjagend is de eerste opkomst van de Hollander. Een eenzame zwarte figuur, zwijgend als het graf dat hem nooit is vergund: zelfs Jack Sparrow zou van hem schrikken.
Juist in het overvloedige gebruik van filmbeelden onderscheidt deze versie van Wagners spookopera zich van eerdere uitvoeringen. Van een decor in de traditionele zin is bij de Reisopera geen sprake. Het publiek ziet imposante beelden van ruige golven, zonsondergangen, vurige vlammen en eenzame eilanden.
IJsland
Decorontwerper Gary McCann en regisseur Paul Carr lieten de beelden maken in de buurt van IJsland, de gedroomde locatie voor een spookverhaal als Der Vliegende Holländer. Op het reusachtige videoscherm benadrukken ze de nietigheid van de mens, speelbal van de elementen te midden van dit natuurgeweld.
De decors zijn van een grote schoonheid. Ze helpen je, net als de muziek van Wagner, om de trage worsteling te doorstaan van de personages op het toneel. Echt spannend gaat het natuurlijk niet worden in dit onmogelijke verhaal, waaraan ook Wagner zelf na de voltooiing nog lang heeft gesleuteld.
De rol van iedere figuur in dit noodlotsdrama ligt vast: de tot eeuwig zwerven gedoemde figuur van de Hollander, het meisje Senta dat hem wil verlossen, een vader die vooral geld wil zien en een afgewezen geliefde die roet in het eten zou kunnen gooien, maar daartoe onmachtig is.
Gitzwarte verhaal
Hoe onmogelijk en onwaarschijnlijk ook, de zelfgekozen 'Liebestod' van hoofdrolspeelster Senta als ultieme liefdesdaad aan het slot biedt tenminste nog een ontsnapping uit in dit gitzwarte verhaal op de grens van waan en werkelijkheid.
De zangers zijn zonder uitzondering uitstekend gecast. Ook het Noord-Nederlands Orkest laat horen goed uit de voeten te kunnen met de bij vlagen kolkende muziek van Wagner. De traditionele koorscenes met matrozen, spinnende meisjes (dit keer met etalagepoppen) en feestvierders zijn ongekend levendig door de toevoeging van dansers.
Angstaanjagend is de eerste opkomst van de Hollander. Een eenzame zwarte figuur, zwijgend als het graf dat hem nooit is vergund: zelfs Jack Sparrow zou van hem schrikken.
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
