Je bekijkt nu een artikel uit het archief
Dit artikel is niet geoptimaliseerd voor de huidige 1Twente-website. Hierdoor kan het voorkomen dat de opmaak wegvalt, er media ontbreekt en/of metadata incorrect is.
Nieuws
Enschede
VIDEO Yad Vashem onderscheiding voor Enschedeërs die Félice (84) redden in de oorlog
Félice Leendertz-Polak is nu 84 jaar en kreeg als jong Joods meisje liefdevol onderdak van het echtpaar Brand-Bergink. Die ziet die hulp nu postuum bekroond met de Yad Vashem-onderscheiding van Israël.
Het is dubbel feest als Félice Polak (1933), als jong meisje op 19 februari 1943 in Enschede arriveert bij Eind Brand en diens echtgenote Maria. In het verre Canada schenkt prinses Juliana het leven aan prinses Margriet en, hoe bitter de aanleiding ook, aan de Minister Loudonlaan in Enschede bereidt het echtpaar Brand Félice een warm welkom. Haar onderduikouders, vader en moeder van drie kinderen, beschouwen haar onmiddellijk als hun dochter. Félice voelt zich snel thuis.
Heldenmoed
Het gebaar van het echtpaar Brand om het Joodse meisje Félice onder de valse naam Alice Biessels (Liesje) onderdak te verschaffen is even groots als vanzelfsprekend. "Mijn opa en oma waren moedige en vooral principiële mensen", weet kleindochter Marike Gerritsen (51), die gisteren namens haar inmiddels overleden grootouders de Yad Vashem-onderscheiding voor redders van de Joden ontving uit handen van de Israëlische ambassadeur Aviv Shir-On. "Ze vonden gewoon dat ze Félice moesten opnemen, ook al liepen ze daarmee zelf gevaar. Maar niets doen was geen optie."
Vele jaren later is Félice Leendertz-Polak haar redders nog steeds dankbaar. Ze weet nog goed hoe haar vader haar ergens in 1942 een even indringende als wrange vraag stelde. Het was het jaar waarin de Duitse bezetter de Jodenster verplicht stelde en razzia's in hun woonplaats Amsterdam er voor zorgden dat de plaatselijke Joodse bevolking met de dag in omvang afnam. "Klaslokalen raakten leger en leger", vertelde Leendertz-Polak gisteren in de synagoge in Enschede. Op een gegeven moment stelde mijn vader mij de vraag hoe ik het zou vinden als ik een tijdje uit logeren zou gaan."
Geborgen
De vraag schokte het meisje. "Want ik had meteen door dat uit logeren gaan in dit geval niet leuk en gezellig was bedoeld", aldus Leendertz-Polak, die via een kindertehuis in Utrecht in Enschede belandde. Daar maakte ze de verschrikkingen van de oorlog mee, maar voelde ze zich niettemin geborgen.
"Honger, zoals in het westen van het land, heb ik hier in Enschede bijvoorbeeld nooit gekend. Tante Maria wist altijd wel van niets iets te maken en zette altijd wel iets lekkers op tafel."
Haar redders vingen de nu in Wageningen woonachtige Leenders-Polak op met gevaar voor eigen leven. "Als de school uit was, speelde ik gewoon met de kinderen op straat. Dat was natuurlijk een enorm risico. Het moet mensen zijn opgevallen dat er ineens een nieuw meisje bij liep."
Het bleef gelukkig zonder noodlottige gevolgen. Ze had een goede tijd in Enschede en werd na bevrijding door haar in Neede ondergedoken moeder opgehaald. Ook haar vader en broer overleefden de oorlog. Het neemt niet weg dat het contact met haar onderduikfamilie en hun (klein)kinderen altijd hecht is gebleven."
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede - foto: Annina Romita
Heldenmoed
Het gebaar van het echtpaar Brand om het Joodse meisje Félice onder de valse naam Alice Biessels (Liesje) onderdak te verschaffen is even groots als vanzelfsprekend. "Mijn opa en oma waren moedige en vooral principiële mensen", weet kleindochter Marike Gerritsen (51), die gisteren namens haar inmiddels overleden grootouders de Yad Vashem-onderscheiding voor redders van de Joden ontving uit handen van de Israëlische ambassadeur Aviv Shir-On. "Ze vonden gewoon dat ze Félice moesten opnemen, ook al liepen ze daarmee zelf gevaar. Maar niets doen was geen optie."
Vele jaren later is Félice Leendertz-Polak haar redders nog steeds dankbaar. Ze weet nog goed hoe haar vader haar ergens in 1942 een even indringende als wrange vraag stelde. Het was het jaar waarin de Duitse bezetter de Jodenster verplicht stelde en razzia's in hun woonplaats Amsterdam er voor zorgden dat de plaatselijke Joodse bevolking met de dag in omvang afnam. "Klaslokalen raakten leger en leger", vertelde Leendertz-Polak gisteren in de synagoge in Enschede. Op een gegeven moment stelde mijn vader mij de vraag hoe ik het zou vinden als ik een tijdje uit logeren zou gaan."
Geborgen
De vraag schokte het meisje. "Want ik had meteen door dat uit logeren gaan in dit geval niet leuk en gezellig was bedoeld", aldus Leendertz-Polak, die via een kindertehuis in Utrecht in Enschede belandde. Daar maakte ze de verschrikkingen van de oorlog mee, maar voelde ze zich niettemin geborgen.
"Honger, zoals in het westen van het land, heb ik hier in Enschede bijvoorbeeld nooit gekend. Tante Maria wist altijd wel van niets iets te maken en zette altijd wel iets lekkers op tafel."
Haar redders vingen de nu in Wageningen woonachtige Leenders-Polak op met gevaar voor eigen leven. "Als de school uit was, speelde ik gewoon met de kinderen op straat. Dat was natuurlijk een enorm risico. Het moet mensen zijn opgevallen dat er ineens een nieuw meisje bij liep."
Het bleef gelukkig zonder noodlottige gevolgen. Ze had een goede tijd in Enschede en werd na bevrijding door haar in Neede ondergedoken moeder opgehaald. Ook haar vader en broer overleefden de oorlog. Het neemt niet weg dat het contact met haar onderduikfamilie en hun (klein)kinderen altijd hecht is gebleven."
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede - foto: Annina Romita
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
