Je bekijkt nu een artikel uit het archief
Dit artikel is niet geoptimaliseerd voor de huidige 1Twente-website. Hierdoor kan het voorkomen dat de opmaak wegvalt, er media ontbreekt en/of metadata incorrect is.
Nieuws
Enschede
Koen Weijdijk verhaalt zijn jaren in het groen en wit met Abe Lenstra
Ex-profvoetballer Koen Weijdijk (82) schreef in twee jaar tijd zijn gehele voetbalcarrière in één boek op. Het resultaat mag er zijn.
Weijdijk haalt nog eens zijn hand langs zijn voorhoofd alsof hij het zweet er vanaf veegt. Niet alleen vanwege de warmte, maar ook als teken op de vraag hoe de klus geklaard is. Vanaf het moment dat het idee begon te landen om een boek te schrijven, stortte de toen 80 jarige ex-prof van Enschedese Boys zich op zijn eigen onderzoek.
En daarbij liet hij de geschiedenis van zijn familie niet onaangeroerd. "Ik heb er twee jaar keihard aan gewerkt", zegt Weijdijk in zijn flat aan het Leunenberg. "Ik had nooit gedacht dat het zoveel werk was om een boek te maken, maar als je er eenmaal aan begint dan wil je het ook afmaken." Plakboeken, fotoboeken en al het materiaal spitte hij in die twee jaar door.
Familie
Het weerzien met zijn eigen leven doet hem wel iets. Zonder emotioneel te worden kijkt hij naar de foto's in het boek van zijn familie. Vanuit Drenthe kwamen zijn voorouders Weijdijk en Bos in de jaren 20 naar Twente. De veenwinning liep ten einde in het gebied rond Emmen en in de Twentse textiel zat toekomst. "Ik wist wel dat mijn ouders vanuit Drenthe naar Enschede waren gekomen, maar verder had ik me nooit zo verdiept in de familiegeschiedenis. Ik heb het ook heel afstandelijk bekeken, maar gaandeweg kom je mooie verhalen tegen."
Weijdijk werd in Enschede geboren op 18 juni 1936 en kende, ondanks de nakende oorlog, een zorgeloze jeugd. Voetballen op straat met vriendjes in de buurt van de Getfertweg waar het gezin Weijdijk woonde. "Volgens mijn ouders was ik vanaf mijn derde altijd al met een bal bezig. Ik kon geen bal zien liggen of ik schopte er tegen aan en als iemand probeerde het ding van me af te pakken, dan streed ik met alles wat ik in me had om hem te houden", zegt Weijdijk.
StorkHet bleek de opmaat naar een leven dat in het teken stond van voetbal en werk. Want de jonge Koen ging als loopjongen aan de slag bij Stork. Hij bleef er 44 jaar en klom op van loopjongen tot onmisbare schakel in de ketelmakerij. "Ik heb er al die jaren met heel veel plezier gewerkt, maar diep in mijn achterhoofd zat er al vroeg in dat ik wilde voetballen. En aangezien mijn vader en ooms van beide kanten bij UDI speelden, werd ik ook lid van de club die door sommigen plagerig 'Uitsluitend Drentse Idioten' werd genoemd."
KritiekDe jonge Weijdijk maakte binnen de club al snel furore. Als rechtsbinnen en soms rechtsbuiten was hij een aanvaller die ze bij de club nog niet vaak aan het werk hadden gezien. Eenmaal in het eerste wekte het spel van de jonge voetballer de ergernis van de oudere garde. "Er was altijd kritiek op hoe ik speelde en op een bepaald moment was ik dat helemaal zat. Het was in het Volkspark in een wedstrijd tegen PW en de eerste helft was amper begonnen of het gezeur begon alweer. Henk Schipper was de scheidsrechter en ik besloot om de tweede helft niet meer mee te doen. In die tijd moest je je nog afmelden bij de scheidsrechter, dus ik loop in de pauze naar hem toe en zeg dat ik niet meer mee zal doen. Hij was een collega bij Stork en hij begreep me volkomen."
Zijn vertrek bij UDI bleek ironisch de impuls voor een loopbaan als semi-prof bij Enschedese Boys, want Weijdijk had de clubs in Enschede voor het uitkiezen. "Het zong al snel rond dat ik trammelant had bij UDI en dat ik weg wilde en zo stonden ineens Sportclub Enschede en de Boys op de stoep. Ik heb toen voor de Boys gekozen omdat die club het meeste leek op UDI. Sportclub was meer de elite. Later toen beide clubs samengingen als FC Twente heb ik nog wel eens gemijmerd over hoe het gegaan zou zijn als ik bij Sportclub was gaan spelen."
Abe Lenstra
Het is geschiedenis en Weijdijk koestert zijn warme herinneringen aan zijn tijd als voetballer bij Enschedese Boys. Hij speelde drie jaar samen met Abe Lenstra in het groen en wit. "Het hoogtepunt in zijn loopbaan was de promotie naar de eerste divisie. Man, man man wat een volksfeest in de Twentehallen. Prachtig."
Weijdijk keerde na zijn tijd als semi-prof terug bij zijn eigen club UDI en daar deed en doet hij nog steeds vrijwilligerswerk. "Het is mijn club en ik ben trots op hoe UDI zich handhaaft in het Enschedese voetbal. Dat boek sluit pas als ik mijn ogen voorgoed sluit, maar dat ben ik nog niet van plan."
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede - foto: Reinier van Willigen
En daarbij liet hij de geschiedenis van zijn familie niet onaangeroerd. "Ik heb er twee jaar keihard aan gewerkt", zegt Weijdijk in zijn flat aan het Leunenberg. "Ik had nooit gedacht dat het zoveel werk was om een boek te maken, maar als je er eenmaal aan begint dan wil je het ook afmaken." Plakboeken, fotoboeken en al het materiaal spitte hij in die twee jaar door.
Familie
Het weerzien met zijn eigen leven doet hem wel iets. Zonder emotioneel te worden kijkt hij naar de foto's in het boek van zijn familie. Vanuit Drenthe kwamen zijn voorouders Weijdijk en Bos in de jaren 20 naar Twente. De veenwinning liep ten einde in het gebied rond Emmen en in de Twentse textiel zat toekomst. "Ik wist wel dat mijn ouders vanuit Drenthe naar Enschede waren gekomen, maar verder had ik me nooit zo verdiept in de familiegeschiedenis. Ik heb het ook heel afstandelijk bekeken, maar gaandeweg kom je mooie verhalen tegen."
Weijdijk werd in Enschede geboren op 18 juni 1936 en kende, ondanks de nakende oorlog, een zorgeloze jeugd. Voetballen op straat met vriendjes in de buurt van de Getfertweg waar het gezin Weijdijk woonde. "Volgens mijn ouders was ik vanaf mijn derde altijd al met een bal bezig. Ik kon geen bal zien liggen of ik schopte er tegen aan en als iemand probeerde het ding van me af te pakken, dan streed ik met alles wat ik in me had om hem te houden", zegt Weijdijk.
StorkHet bleek de opmaat naar een leven dat in het teken stond van voetbal en werk. Want de jonge Koen ging als loopjongen aan de slag bij Stork. Hij bleef er 44 jaar en klom op van loopjongen tot onmisbare schakel in de ketelmakerij. "Ik heb er al die jaren met heel veel plezier gewerkt, maar diep in mijn achterhoofd zat er al vroeg in dat ik wilde voetballen. En aangezien mijn vader en ooms van beide kanten bij UDI speelden, werd ik ook lid van de club die door sommigen plagerig 'Uitsluitend Drentse Idioten' werd genoemd."
KritiekDe jonge Weijdijk maakte binnen de club al snel furore. Als rechtsbinnen en soms rechtsbuiten was hij een aanvaller die ze bij de club nog niet vaak aan het werk hadden gezien. Eenmaal in het eerste wekte het spel van de jonge voetballer de ergernis van de oudere garde. "Er was altijd kritiek op hoe ik speelde en op een bepaald moment was ik dat helemaal zat. Het was in het Volkspark in een wedstrijd tegen PW en de eerste helft was amper begonnen of het gezeur begon alweer. Henk Schipper was de scheidsrechter en ik besloot om de tweede helft niet meer mee te doen. In die tijd moest je je nog afmelden bij de scheidsrechter, dus ik loop in de pauze naar hem toe en zeg dat ik niet meer mee zal doen. Hij was een collega bij Stork en hij begreep me volkomen."
Zijn vertrek bij UDI bleek ironisch de impuls voor een loopbaan als semi-prof bij Enschedese Boys, want Weijdijk had de clubs in Enschede voor het uitkiezen. "Het zong al snel rond dat ik trammelant had bij UDI en dat ik weg wilde en zo stonden ineens Sportclub Enschede en de Boys op de stoep. Ik heb toen voor de Boys gekozen omdat die club het meeste leek op UDI. Sportclub was meer de elite. Later toen beide clubs samengingen als FC Twente heb ik nog wel eens gemijmerd over hoe het gegaan zou zijn als ik bij Sportclub was gaan spelen."
Abe Lenstra
Het is geschiedenis en Weijdijk koestert zijn warme herinneringen aan zijn tijd als voetballer bij Enschedese Boys. Hij speelde drie jaar samen met Abe Lenstra in het groen en wit. "Het hoogtepunt in zijn loopbaan was de promotie naar de eerste divisie. Man, man man wat een volksfeest in de Twentehallen. Prachtig."
Weijdijk keerde na zijn tijd als semi-prof terug bij zijn eigen club UDI en daar deed en doet hij nog steeds vrijwilligerswerk. "Het is mijn club en ik ben trots op hoe UDI zich handhaaft in het Enschedese voetbal. Dat boek sluit pas als ik mijn ogen voorgoed sluit, maar dat ben ik nog niet van plan."
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede - foto: Reinier van Willigen
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
