Milan redde Enschedese moeder en dochter (2): €˜Ik ben door de redding sterker geworden €™

Milan ten Broek (18) is fanatiek wedstrijdzwemmer, doet dit jaar eindexamen op het gymnasium en is vastbesloten piloot te worden. Als Milan met het vliegtuig reist, voor vakantie of zwemwedstrijden, kijkt hij meer uit naar de vlucht dan naar de bestemming. Als hij met het vliegtuig aankomt, wil hij het liefst meteen weer terugvliegen.

Op 11 november vorig jaar was Milan met zijn moeder en een aantal medewedstrijdzwemmers onderweg naar een wedstrijd het Valleibad in Veenendaal. Toen we de afrit Veenendaal namen vanaf snelweg A12, reed voor ons een auto die plots in de scherpe bocht van de weg afschoot, 15 meter over het gras reed en uiteindelijk op z n kop in het water terechtkwam , vertelt Milan.

Iedereen schoot meteen in de hulpstand, vertelt Milan. Iemand belde 112, de ander zocht een oranje hamertje om de autoruit mee kapot te slaan. Het voelde alsof we het al eens eerder gedaan hadden, iedereen wist wat ie moest doen. Zelf opperde ik om het water in te gaan. Ik weet nog dat ik mijn schoenen en sokken uitdeed, ik wachtte even vijf seconden om de situatie goed in te schatten en stapte toen het koude water in.

Milan merkte dat het niet diep was en hij in het water kon staan. De auto lag op z n kop en zakte langzaam weg. Eigenlijk heb ik niets te verliezen , dacht Milan nog. Hij waadde naar de auto toe en zag dat de vrouwelijke bestuurder probeerde de autodeur, die al een stukje openstond, verder te open te duwen. Milan rukte met al z n kracht het portier verder open. De vrouw had haar 2-jarige dochtertje al van de achterbank naar de voorstoel getrokken. De vrouw kroop uit de auto en Milan had het handje van haar dochter vast. Toen het meisje buiten de auto was begon het heel hard te huilen. Een goed teken , dacht Milan nog. Even was er verwarring of er nog meer mensen in de auto achtergebleven waren, maar toen bleek dat moeder en dochter gered waren, viel een last van Milans schouders.

Met elkaar
We hebben het met elkaar gedaan. Ik was toevallig degene die het water in ging. Het voelt als een voetbalteam waarbij ik het winnende doelpunt scoorde. Inmiddels waren meer auto s gestopt. Mensen stonden met dekens klaar.

Toen Milan de eigen auto weer instapte, hoorde hij de ambulance aankomen. Gelukkig, nu zijn ze in goede handen , dacht hij nog. Milan heeft na het voorval in Veenendaal nog meegedaan aan de zwemwedstrijden, maar was er met zijn hoofd niet bij. Ik zat compleet verdwaasd op de tribune en alles is die middag volledig aan mij voorbijgegaan.

De dag na de redding werd Milan belaagd door de media, kranten belden hem op en diverse televisieprogramma s nodigden hem uit om over zijn heldhaftige redding te komen vertellen. Het kwam op hem als zeer chaotisch over. Op één na wees hij de uitnodigingen van de hand en koos ervoor bij RTV Utrecht zijn verhaal te vertellen. De woensdag na het ongeval ontmoette Milan de vrouw en haar dochtertje. Het was geen huilerig gedoe, zo omschrijft Milan het, maar een vrolijk weerzien.

De maanden daarna ervoer Milan als een heftige tijd. Voor zijn gevoel was hij de controle over zijn leven kwijt en werd daarbij ook een held genoemd. Datgene wat ik gedaan heb zou normaal moeten zijn. Toch realiseerde ik me dat het leven ook betrekkelijk en kwetsbaar is, het kan binnen een paar seconden zomaar afgelopen zijn.

Met hulp van zijn familie en vrienden sleepte Milan zich door de moeilijke tijd heen. Vooral vrienden zijn streng voor me geweest, ze weten precies hoe ze mij moeten aanpakken.
Gelukkig wist Milan na die lastige maanden zijn gevoel weer om te zetten naar een positieve levenshouding. Ik ben er sterker door geworden. Dingen die ik wilde doen ben ik ook gaan aanpakken. Zo ben ik begonnen met kitesurfen, ik ben altijd impulsief met dat soort dingen geweest. Ook ben ik blij dat ik met het wedstrijdzwemmen iets heb bereikt.

Eigen leven
In november 2017 ontving Milan een jongerenonderscheiding van de gemeente Amersfoort en werd door lezers van deze krant uitgeroepen tot Amersfoorter van het jaar. Twee weken gelden kreeg hij uit handen van burgemeester Lucas Bolsius de Carnegie Heldenfondspenning. Deze stichting verleent onderscheidingen aan mensen die met gevaar voor eigen leven iemands leven hebben gered.

Het Is niet leuk wat er is gebeurd. Ik pleit ervoor dat het bij autorijlessen verplicht wordt om ook te leren op welke manier je in noodsituaties hulp kunt bieden. En, nogmaals wil ik dit benadrukken, ik heb niet alleen gedaan. Iedereen die bij het ongeluk aanwezig was heeft zijn of haar steentje bijgedragen tot een succesvolle afloop.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede