Hij is de eerste die je ziet. Achter een glazen wand op de begane grond staat Henk Kuiper te lassen achter een werkbank. Stukken metaal liggen om hem heen, vonken spatten in het rond. Het zijn de laatste klusjes voor het decor van Die Tote Stadt, de nieuwe voorstelling waarmee de Reisopera vanaf december het land in trekt.
Helm
Zonder lasser geen opera , zegt hij als hij zijn beschermende helm heeft afgezet. Dat Kuiper achter de schermen zijn bijdrage levert aan zo'n beetje elke nieuwe productie, is nu voor het eerst zichtbaar voor publiek. In het vorige onderkomen van de Reisopera zat zijn werkplaats annex smederij diep weggestopt in de krochten van de voormalige Batafabriek aan de Perikweg.
Daar zag ik eigenlijk alleen mensen van de opera. Hier is de buitenwereld letterlijk om me heen. Ze kijken van alle kanten naar binnen. Dat een operagezelschap een smederij heeft, is voor veel mensen een complete verrassing. Mooi, denk ik dan: toch goed dat ze nu weten dat ik hier werk.
Vertrouwd
Het nieuwe onderkomen in de voormalige Polaroidfabriek (thans Performance Factory) voelt voor hem nu al vertrouwd. De ateliers van de Reisopera zijn er sinds het einde van de zomer gevestigd. Het oude operagebouw aan de Perikweg is inmiddels verkocht. Burgemeester Onno van Veldhuizen en cultuurgedeputeerde Hester Maij openen vanmiddag het nieuwe pand dat het afgelopen jaar voor 2,5 miljoen euro werd verbouwd.
De industriële uitstraling van de in 2008 gesloten fabriek voor fotocamera's en zonnebrilglazen sluit naadloos aan op een operagezelschap, vindt directeur Nicolas Mansfield. Er werken hier schilders, stoffeerders, decorbouwers, naaisters en lassers. Die zie je niet in het theater, maar ze zijn er wel. Elke opera, tot in de kleinste details, wordt hier in huis gemaakt. Operamaken is een ambacht. Voor het eerst in onze geschiedenis stralen we dat nu ook uit.
Zoektocht
Zestien jaar lang heeft de zoektocht van het gezelschap geduurd. Al vanaf het moment dat Mansfield in dienst trad bij de Reisopera, was er sprake van verhuizing. We moesten gewoon weg aan de Perikweg. Dat gebouw was zwaar verouderd en veel te groot, helemaal na de grote kaalslag van zes jaar geleden. Qua ruimte leveren we zo'n duizend vierkante meter in, maar daar staat tegenover dat we nu eindelijk een gebouw hebben dat bij ons past. De Perikweg staat vooral voor het verleden, dit gebouw voor toekomst en groei. Hier staan we midden in het leven. We willen ondernemen, samenwerken. In deze omgeving zitten de creatieve partners om ons heen.
Vrachtwagen
Het nieuwe gebouw bestaat uit drie verdiepingen. Decors die op de eerste verdieping in elkaar worden getimmerd en beschilderd, kunnen via een speciaal gemaakte lift naar de laad- en losruimte op de begane grond worden gebracht. We zijn een reizend gezelschap. Voor alles wat we maken geldt uiteindelijk één criterium: het moet passen in een vrachtwagen.
Een rondwandeling is ook voor Mansfield nog steeds een belevenis. Zelf houdt hij kantoor in het Wilminktheater, een paar minuten lopen vanaf de Performance Factory. Zo'n vier keer per dag komt hij langs. Er gebeuren hier steeds weer nieuwe dingen. Veel meer dan dan vroeger zie je nu de voorstelling ontstaan.
Schildersatelier
Op de eerste verdieping, in het schildersatelier, wijst hij op vier Romeinse koppen getooid met lauwerkransen. Van Ariadne auf Naxos, een oude voorstelling die we binnenkort gaan hernemen. Tot dat moment houden we ze hier.
Helemaal boven zitten vier vrouwen achter de naaimachine. Even verderop wordt de was gestreken. Melanie Braun, hoofd van de kostuumafdeling, is blij met haar nieuwe onderkomen. Hier is altijd gewerkt: dat voel je aan alles. Industriële geschiedenis hoort bij deze stad. Het is heel goed dat ook de Reisopera daar nu onderdeel van is.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Reinier van Willigen
1Twente sprak directeur Nicolas Mansfield op de radio vlak voor de officiële opening van vrijdag 23 november.