Nieuws
Enschede
Opluchting bij FC Twente is bijna voelbaar
Wie de symboliek wilde zien vrijdagavond aan De Dijk zag tal van bijzondere momenten bij FC Twente. Om te beginnen de beide doelpuntenmakers in dat decor vol Tukkers: Wout Brama en Peet Bijen, veel Twentser kan het niet, te midden van het vreemdelingenlegioen.
Alsof het zo moest zijn, schoten ze allebei de bal ook nog eens met links binnen. En dat terwijl Brama en Bijen vrijwel alles met rechts doen. Het waren nog mooie goals ook. Goals die je niet dagelijks ziet van een controlerende middenvelder en een verdediger. Nog een opvallend detail: beide treffers vielen in de laatste minuut. Brama dirigeerde de bal vlak voor rust richting de kruising, Bijen liet het uitvlak ontploffen in de 90ste minuut.
Met de uitslag in de hand: mooier kon het niet op een avond ver van huis, waarop de supporters van Twente massaal aanwezig waren. En niet alleen in het gereserveerde vak achter de goal. Ze zaten overal: links, rechts. Aan de overkant, de hoofdtribune. Welke club in Nederland behalve Feyenoord zou zoiets voor elkaar krijgen op een regenachtige, kille vrijdag in december? Hoeveel zullen het er geweest zijn? 1400? 1500? Sommige fans gingen op de dag van de wedstrijd langs de huizen in Volendam om een clubcard van de fans van de plaatselijke FC te lenen. Ze kwamen nog binnen ook.
Mama woar is mie pils Bij de prettige gastheer Volendam - om de bezoekers te paaien werd er in de rust onder meer een vrolijk en toepasselijk nummer van Normaal gedraaid (mama woar is mie pils) - gaf men naderhand de complimenten aan de Twentse aanhang. Ook de politie van Volendam toonde zich tevreden na de Twentse invasie van het vissersdorp. Dat Twente de wedstrijd op de valreep alsnog naar zich toetrok, was natuurlijk mooi meegenomen. Na afloop was er niet alleen blijdschap, of ongeremde vreugde: je voelde aan alles en iedereen de opluchting. Na de zeperd tegen Jong Ajax kon Twente zich voor het oog van al die fans immers geen nieuwe misstap permitteren. Veelzeggend was de tekst op een spandoek: Met 1400 Tukkers aan de Dijk, zet ons ditmaal niet te kijk! .
Was alles goed in Volendam? Nee zeker niet. Met de eerste helft was niet zoveel mis, ondanks de nieuwe veldbezetting en de verrassende opstelling met Jari Oosterwijk en Tom Boere aan het front. De organisatie stond in elk geval een stuk beter dan de laatste weken. Maar na een uur spelen viel het elftal toch weer terug en was het wachten op de gelijkmaker. Dat verval in de wedstrijd deed aanvoerder Wout Brama naderhand verzuchten dat het bijna ondoenlijk is in de eerste divisie een wedstrijd te controleren.
Het kwam uiteindelijk toch nog goed bij Twente waar de sneltrein Rafik Zekhnini vaak dreigend was en Javier Espinosa eindelijk weer eens een vleugje van zijn klasse etaleerde. De Spanjaard was ook de aangevers van de beide treffers.
Vooruitblik
De zege die er moest komen, kwam er dus, maar garanties voor de laatste twee competitiewedstrijden (uit bij Cambuur en thuis tegen NEC) zijn in deze grillige afdeling niet te geven. Maar de pijnlijkste angel na alle kritiek was er wel even uitgehaald. Hoe diep het allemaal zat bleek na afloop wel uit de woorden van de trainer, die stelde dat het soms niet eenvoudig is om speler en trainer van Twente zijn. Het is een mooie, maar ook gepassioneerde, emotionele club. Pusic gaf daarmee aan hoe groot de druk was in de aanloop naar het duel. Dat het altijd aanwezige sentiment ook voordelen heeft, bleek wel uit het feest vrijdagavond op de tribunes in Volendam. Of moet je zeggen: uit de ontlading?
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Emiel Muijderman
Mama woar is mie pils Bij de prettige gastheer Volendam - om de bezoekers te paaien werd er in de rust onder meer een vrolijk en toepasselijk nummer van Normaal gedraaid (mama woar is mie pils) - gaf men naderhand de complimenten aan de Twentse aanhang. Ook de politie van Volendam toonde zich tevreden na de Twentse invasie van het vissersdorp. Dat Twente de wedstrijd op de valreep alsnog naar zich toetrok, was natuurlijk mooi meegenomen. Na afloop was er niet alleen blijdschap, of ongeremde vreugde: je voelde aan alles en iedereen de opluchting. Na de zeperd tegen Jong Ajax kon Twente zich voor het oog van al die fans immers geen nieuwe misstap permitteren. Veelzeggend was de tekst op een spandoek: Met 1400 Tukkers aan de Dijk, zet ons ditmaal niet te kijk! .
Was alles goed in Volendam? Nee zeker niet. Met de eerste helft was niet zoveel mis, ondanks de nieuwe veldbezetting en de verrassende opstelling met Jari Oosterwijk en Tom Boere aan het front. De organisatie stond in elk geval een stuk beter dan de laatste weken. Maar na een uur spelen viel het elftal toch weer terug en was het wachten op de gelijkmaker. Dat verval in de wedstrijd deed aanvoerder Wout Brama naderhand verzuchten dat het bijna ondoenlijk is in de eerste divisie een wedstrijd te controleren.
Het kwam uiteindelijk toch nog goed bij Twente waar de sneltrein Rafik Zekhnini vaak dreigend was en Javier Espinosa eindelijk weer eens een vleugje van zijn klasse etaleerde. De Spanjaard was ook de aangevers van de beide treffers.
Vooruitblik
De zege die er moest komen, kwam er dus, maar garanties voor de laatste twee competitiewedstrijden (uit bij Cambuur en thuis tegen NEC) zijn in deze grillige afdeling niet te geven. Maar de pijnlijkste angel na alle kritiek was er wel even uitgehaald. Hoe diep het allemaal zat bleek na afloop wel uit de woorden van de trainer, die stelde dat het soms niet eenvoudig is om speler en trainer van Twente zijn. Het is een mooie, maar ook gepassioneerde, emotionele club. Pusic gaf daarmee aan hoe groot de druk was in de aanloop naar het duel. Dat het altijd aanwezige sentiment ook voordelen heeft, bleek wel uit het feest vrijdagavond op de tribunes in Volendam. Of moet je zeggen: uit de ontlading?
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Emiel Muijderman
Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie?
Tip onze redactie via mail of telefoon. Deze vind je op onze contactpagina.
Download onze app
