Afzwaaiende directeur is trots op het kleine theater Vestzak in Enschede

Bij het afscheid, op de Oude Markt: Wat een leuke stad toch hè. Het is een constatering, geen vraag. Even eerder, bij het maken van de foto bij zijn Open Air Gallery aan de Zuiderhagen heeft Rein Kroes al verteld wat hem drijft. Grote glimlach. Als je iets geeft, krijg je er iets voor terug. Of je nu uit klei een beeld maakt of - in mijn geval - de stad een beetje mooier wilt maken; je krijgt altijd iets terug. Daar schuilt voor mij geluk in.

Hij is een zondagskind, hij zegt het zelf. Ik heb een schandalig leuk leven. Rein Kroes herkent zich wat dat betreft in zijn vader. Op zondag, bij het warme eten, als hij met zijn witte servet omgeknoopt achter de soep zat, kon hij zomaar zeggen: wat hebben we het toch goed hè? En we hadden het helemáál niet goed.

Een optimistische man, zijn vader. Een Fries die uit armoede naar Twente kwam. Mijn moeder kwam uit Brabant. Dat losse, na ons de zondvloed , herken ik. Maar een Fries heeft inhoud. Ik hang meer naar diepgang. Ik ben een beetje zeurderig, ik wil altijd terug naar de bron. Als je met creatieve mensen werkt gaat het vaak van de hak op de tak. Ik zeg altijd: eerst je doel stellen en steeds in de gaten houden of je nog wel bezig bent zoals je aan het begin hebt geformuleerd.

80 jaar
Rein Kroes, 71 is hij en op 1 januari is hij directeur-af bij het Vestzaktheater, een van de kleinste theaters van Nederland. Zijn vader werd 80. Een mooie leeftijd. Naarmate ik ouder word, schuift het een beetje op, maar ik heb altijd gezegd dat ik ook 80 zal worden. Dat is precies de reden dat hij twee jaar geleden over de toekomst van zijn theater ging nadenken. Ik lag in het ziekenhuis. Dat was voor mij een signaal. Er kan iets gebeuren en hoe moet het dan verder met het Vestzak? Hij ging praten met Willem Jaap Zwart en vond daar de oplossing: vanaf 2019 gaat het theater verder onder de vlag van Concordia.

Hij denkt altijd na over de toekomst, zegt hij. Toen ik als hoofd communicatie afscheid nam bij het Roessingh was ik al begonnen bij het Vestzak. En nu? Hij pakt een tijdschrift van tafel, een dummy van het magazine Binnenstad dat binnenkort verschijnt. Een blad maken.

De wijkkrant kon wel een impuls gebruiken, dus heeft hij Leo Moons gebeld, de voorzitter van de wijkraad Binnenstad die het uitgeeft. En nu is Rein Kroes hoofdredacteur en vormgever en is hij weer terug in de wijkraad. Het geeft hem een alibi om zich overal mee te bemoeien. De binnenstad is mijn habitat. Ik ken iedere kier en steeg. Het is echt een dorpspomp en als ik nu door de telefoon naar iemand van beheer vraag, kan ik zeggen: met Rein Kroes, redacteur van het magazine Binnenstad.

Alcoholisten
Hij maakt mooie dingen mee, zo. In het eerste nummer staat een interview met twee alcoholisten. Daar zit een hele wereld achter. Maar ook de nieuwe winkel op de hoek krijgt een plek. Het wordt verspreid onder 2500 adressen in de city. Lacht: Down town, where the action is.

Weet je wat het is, ik kan mij geen leven voorstellen zonder nieuwe dingen, nieuwe doelen. Ik houd ervan iets te doen waar je op korte termijn resultaat ziet. Het Vestzaktheater lag op zijn gat en had een schuld van 50.000 euro toen Rein Kroes elf jaar geleden een telefoontje kreeg of hij er iets in zag. Een geschenk uit de hemel. Ik had me voorgenomen om na het Roessingh meer met cultuur te doen. Ik kreeg de mogelijkheid om het theater stukje bij beetje naar een hoger plan te tillen. Hij laat het achter als een klein, maar volwaardig theater. ,,Daar ben ik trots op.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Reinier van Willigen