Onder normale omstandigheden zou een bekereliminatie voor eigen publiek in de kwartfinale hard zijn aangekomen bij FC Twente, maar dit seizoen is alles anders. De komende maanden telt alleen de terugkeer naar het hoogste niveau. Gisteravond zat de teleurstelling van het thuispubliek dan ook veel meer in het niveau dat de thuisploeg haalde dan in de deceptie van de uitschakeling. Twente bracht voetballend weer eens veel te weinig en na vijf wedstrijden zonder tegentreffer kon de ploeg dit keer ook niet leunen op een onkreukbare defensie. Een ploeg met lef, structuur en een plan had dit povere Willem II op deze avond de stuipen op het lijf gejaagd. Twente was er niet toe in staat.
Slap
FC Twente liet vooral zien dat het nog teveel mist om makkelijk mee te kunnen met een modale eredivisionist. De nummer 9 van de eredivisie kwam ook niet bepaald overtuigend voor de dag, maar de Tilburgers speelden wel makkelijker dan de nummer twee van de eerste divisie. Twente koesterde in de tweede helft nog wel twee keer een voorsprong, maar het gaf die marge in de eindfase weg door slap en amateuristisch verdedigen. Daarmee bleef Twente met het oog op de competitie in elk geval extra overwerk bespaard, maar 'als topsporter wil je elke wedstrijd winnen', sprak een balende aanvoerder Wout Brama na afloop.
Als het duel met het oog op de competitie een ding nog eens duidelijk heeft gemaakt, dan is het wel dat Twente binnen nu en een week dringend aanvallende versterking nodig heeft. Trainer Marino Pusic koos tegen Willem II na het wegvallen van Rafik Zekhnini voor Tim Hölscher als linkerspits, maar dat werd om meerdere redenen geen succes. Een verrassing was dat niet, want Hölscher is al tijden uit vorm en is geen buitenspeler. Het werd voor hem nog erger toen hij na 25 minuten onder cynisch applaus geblesseerd naar de kant moest. Pusic kwam vervolgens met Alexander Laukart op de proppen en daarmee onderstreepte de oefenmeester nog eens dat de technische staf niet omkijkt naar de jonge aanvallers uit het tweede elftal. Laukart mist door een blessure niet alleen ritme, de Duitser is ook een middenvelder die voorin niets toevoegt.
Dat Pusic spelers als Ryan Trotman en Rashaan Fernandes, maar ook middenvelder Godfried Roemoeratie na zijn uitstekende wedstrijd afgelopen maandag bij de beloften, geen plek in de selectie gunde, was op z'n zachtst gezegd opvallend. Zo langzamerhand vraag je je toch af wat de functie van een tweede elftal en de jeugdopleiding is, als je er onder dit soort omstandigheden nóg geen gebruik van maakt.
Verkeerde kleurGezien al die noodverbanden was het niet zo vreemd dat Twente in een belabberde eerste 45 minuten niets afdwong. Het geworstel van Jari Oosterwijk in de punt van de aanval deed 90 minuten pijn aan de ogen, Aitor speelde een helft lang bijna alles naar de verkeerde kleur. Overigens speelde Willem II net zo beroerd, waardoor het voor rust niet om aan te zien was.
Het was ook geen toeval dat het duel werd opengebroken door twee toevalstreffers. Twente kwam op voorsprong, nadat een indraaiende vrije trap door iedereen werd gemist (1-0) en Willem II maakte gelijk door een eigen goal van verdediger Christian Gonzalez. Drie minuten na de gelijkmaker zette Aitor de thuisploeg weer op voorsprong, maar vervolgens liepen de Tukkers veel te ver terug waardoor je kon wachten op de tegengoals. Wat Ricardinho bezielde bij de 2-2 - hij liet het op de achterlijn allemaal gebeuren - zal wel altijd een raadsel blijven. Minstens zo knullig en onnodig was de 2-3 vier minuten voor tijd. Eerst gaf doelman Joël Drommel onnodig een inworp weg. Dat dode spelmoment leverde de beslissende aanval voor Willem II op. Aan het eind van de keten van slordigheden bij Twente liet Peet Bijen zich bij de eerste paal heel simpel aftroeven door Kristoffer Kristinsson: 2-3.
Daarmee eindigde het avontuur van Twente in het bekertoernooi in de kwartfinales. Maar net zo teleurstellend was dat de ploeg ook in de derde wedstrijd van 2019 geen enkele progressie toonde in het spel bij balbezit.
© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Emiel Muijderman